Άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον mini festival μας κίνησε την περιέργεια, με δικές μας μπάντες του thrash και death metal χώρου, κάνοντας μας να κατηφορήσουμε για ακόμη μια φορά στο πολυαγαπημένο An.
Και το ενδιαφέρον αυξάνεται ακόμα περισσότερο καθώς προσωπικά δεν είχα κάποια ιδιαίτερη επαφή στο παρελθόν με τις μπάντες που απάρτιζαν το συγκεκριμένο lineup, οπότε κάθε μπάντα αποτελούσε έκπληξη για τον γράφοντα. Όχι τόσο ηχητικά αλλά κυρίως σκηνικά.
Mε αρκετή καθυστέρηση μίας ώρας (η έναρξη ήταν προγραμματισμένη στις εφτά με το live να ξεκινάει κατά τις οχτώ) λόγω κλεισμένων δρόμων σε συνδυασμό με το προγραμματισμένο soundcheck κάθε μπάντας, πρώτοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Amken, μια μπάντα που ο ντόρος γύρω από το όνομα της γίνεται όλο και μεγαλύτερος. Και από το πρώτο κιόλας κομμάτι κατάλαβα το λόγο. Το σχήμα έχει πάρει από νωρίς τον αέρα της σκηνής και σα μια πολύ καλά δεμένη και καλοκουρδισμένη μηχανή μεταδίδoυν με χαρακτηριστική ευκολία την ενέργεια και την ευχάριστη διάθεση τους στο κοινό (το οποίο ανερχόταν περίπου στα 80-90 άτομα φτάνοντας στο μέγιστο αριθμό του εκείνο το βράδυ).
Αν και θα ήθελα ένα κλικ πιο πάνω τον ήχο στα σόλο, το thrash metal τους με επιρροές από πρώιμους Metallica, Slayer, Kreator και Havok το απόλαυσα και με το παραπάνω και μαζί με δύο διασκευές σε Sepultura και Slayer ολοκλήρωσαν την πολύ καλή εμφάνιση τους. Εξάλλου δεν νομίζω να είναι τυχαίο που θα ταξιδέψουν στην Γερμανία σαν support στους Six Feet Under. Συγχαρητήρια στα παιδιά και τους ευχόμαστε καλή συνέχεια.
Amken setlist: Intro, Nightmares, God’s Asleep, Inner Self (Sepultura cover), Adrenaline Shot, Black Magic (Slayer cover), Shattered Sanity, Zombie Pets
Μια ακόμα thrash μπάντα για την συνέχεια που ακούει στο όνομα Skull Koraptor. Mε ένα πιο μελωδικό thrash στα χνάρια των Annihilator, Megadeth και Anthrax και με όμορφες δισολίες σε ορισμένα σημεία σε συνδυασμό με το attitude του ιδιώματος που ενστερνίζονται όλες οι συγκεκριμένες μπάντες (εναλλαγές θέσεων lead κιθαρίστα με μπασίστα, τρέξιμο στη σκηνή κτλ) ομολογώ ότι μου κίνησαν αρκετά το ενδιαφέρον για να τους παρακολουθήσω στο μέλλον.
Φυσικά υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης τα οποία καλύπτονται από συνεχή δουλειά και live εμφανίσεις. Ξεσηκωτικές οι διασκευές σε Municipal Waste και Havok πάνω που τους μελέταγα) με αποκορύφωμα την σύμπραξη επί σκηνής με τους Amken για το “Terror Hungry” των Lost Society στο κλείσιμο του set τους. Όμορφα πράγματα.
Skull Koraptor setlist: Get Away, Anger Comes From You, Blast it Out, Unbearable Pain, Fatal Wrecking, Prepare for Attack (Havok cover), Sadistic Magician (Municipal Waste cover), Dead Ahead, Terror Hungry (Lost Society cover)
Aλλαγή μουσικής πλεύσης και ήρθε η ώρα για λίγο κλασσικό death metal με τους Plague να ανεβαίνουν στη σκηνή. Το Entombed/ Asphyx/ Morbid Angel δυνατό και μεστό death metal τους κινούνταν σε αρκετά ψηλό επίπεδο και με τα πολύ καλά brutal του frontman τους μου έδωσαν αυτό που ήθελα να ακούσω. Κρίμα όμως που όλη αυτή η πολύ καλή προσπάθεια υπονομεύτηκε από έναν κακό ήχο (που είχε αρχίσει να χαλάει από τους προηγούμενους), ένα δυστυχώς άδειο μαγαζί (πλέον ήμασταν εμείς και εμείς), το γεγονός ότι θα ήταν καλύτερο να άνοιγαν το live μιας και σε σχέση με την ενέργεια και τις τσίτες των δύο προηγούμενων σχημάτων ίσως ξένιζαν λίγο και κυρίως από τους εαυτούς τους καθώς το να επικοινωνείς με το κοινό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι αυτής της δουλειά μιας και οι σχέσεις που θα αναπτύξεις με το κόσμο παίζουν καθοριστικό ρόλο στο να πας μπροστά. Και οι Plague δεν το έκαναν ούτε στο ελάχιστο.
Θέλω ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να τους ξαναδώ γιατί η μπάντα έχει πολλές δυνατότητες, σίγουρα βελτιωμένους στον επικοινωνιακό τομέα και στην σκηνική παρουσία και ίσως με μπάντες όπως Carnal Redemption, Dead Congregation ή Necrovorous αυτή τη φορά.
Plague setlist: Oran (Intro), Abyssdiver, Portal Into Reality, Pandemic, Mind Control, Deranged Madness, Defensive Personalities (Death cover), Cave of Vektors
Όταν τα αφτιά σου έχουν αρχίσει και βουλώνουν από την τρίτη κιόλας μπάντα καταλαβαίνεις ότι η συνέχεια δε θα είναι το ίδιο ευχάριστη. Επόμενοι στη σειρά οι Sarcastic Obedience με το thrash/ death τους να φαντάζει ο τέλειος συνδυασμός για εκείνη την βραδιά. Αρκετές Immolation/ Suffocation παραπομπές μέσα από την μουσική τους και από την πρώτη στιγμή κατάλαβα την όρεξη και την πολύ καλή ποιότητα του σχήματος. Και από το πρώτο ψαρωτικό blastbeat κατάλαβα τι παιχταράς είναι ο drummer τους βάζοντας φωτιά στο drum-kit.
Τέτοια συγκροτήματα όμως θέλουν και τον αντίστοιχο σωστό ήχο, ο οποίος δεν ήρθε ποτέ με αποτέλεσμα η μουσική τους να βαβουριάζει σε αρκετα σημεία και να ταλαιπωρεί και αυτούς και εμάς. Όπως και να’χει όμως οι Sarcastic αξίζουν προσοχής και δεν θα σας απογοητεύσουν.
Sarcastic Obedience setlist: Cataclysmic, Zombies in Obedience, To Misery, Αβάφτιστο κομμάτι, Parental Advisory, Αβάφτιστο κομμάτι, Oppression
Κλείσιμο λοιπόν της βραδιάς με τους πέμπτους του line up Postraumatic. Μια αρκετά ιδιαίτερη μπάντα που παντρεύει με το βασικό της ηχητικό technical thrash υπόβαθρο, διάφορα industrial, post και crust punk στοιχεία. Κάτι που δυσκολεύτηκα αρκετά να καταλάβω καθώς με τα αφτιά μου πλέον βουλωμένα και το κέφαλι μου να βουίζει είχα χάσει την επαφή με το περιβάλλον και άρχισα να συνειδητοποιώ τη μουσική τους από τη μέση του set μέχρι το τέλος.
Παρατηρώντας βέβαια τις απαιτητικές συνθέσεις τους (ειδικά το μέρος των τυμπάνων) φάνηκε πως η μπάντα δεν παίζει για να περάσει την ώρα της όπως βέβαια φάνηκαν και οι διάφορες μουσικές επιρροές των μελών της. Σίγουρα πρέπει να τους ξαναδώ για μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα. Θετική κατά πως φαίνεται.
Postraumatic setlist: The Balance of Reactions (Intro), Rectified Conscience (Re)Production, Recycling the Gods, Us (The Voiceless) Who Watch Them, Monetary Sanity, The Inhumane, The Behaviorist, Sunna, Industries of Suffering
Κάπως έτσι λοιπόν γύρω στις 00:30 αλλή μια βραδιά παρέα με 5 ανερχόμενες δυνάμεις της εγχώριας metal σκηνής, έφτασε στο τέλος της. Και μπορεί ο ήχος να ήταν σε σημεία μέχρι και ανυπόφορος, μπορεί η προσέλευση του κόσμου να ήταν ελάχιστη, όσοι όμως παρευρεθήκαμε σίγουρα περάσαμε πολύ καλά με τις μπάντες να κερδίζουν νέο ακροατήριο. Έστω και λίγο. Και στην τελική, αυτό δεν είναι που μετράει;
photos: Έφη Γιάννου
608 
