Όταν έφτασα στο Αν, το απογευματάκι της περασμένης Κυριακής και κατά τη διάρκεια της πρώτης προθερμαντικής μπύρας, ενημερώθηκα πως οι The Temple ακύρωσαν τελικά την εμφάνισή τους.
Κρίμα απ’ τη μια, ευτυχώς απ’ την άλλη, αφού ο doom μαραθώνιος που ακολούθησε μας χόρτασε για τα καλά κι ακόμη ένα σχήμα θεωρώ πως περισσότερο θα κούραζε παρά θα έδινε κάτι επιπλέον θετικό στη βραδιά. Ελπίζω να συναντήσω τους The Temple σε κάποια μελλοντική διοργάνωση.
Πρώτοι στη σκηνή, λοιπόν, ήταν οι doomsters Aeon Aphelion. Ένα σχήμα αρκετά ενεργό τα τελευταία χρόνια, με επιρροές κυρίως απ’ τη σχολή των Wino/ Liebling, κάτι που φάνηκε και από την επιλογή τους να διασκευάσουν το “The Ghoul” των Pentagram.
Πολύ πιο δεμένοι απ’ την τελευταία φορά που τους συνάντησα και με τον καλό ήχο στο πλευρό τους, ζέσταναν επαρκώς το σχετικά μικρό, μέχρι στιγμής, κοινό. Παρόλα αυτά, θεωρώ πως υπάρχουν ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης, κυρίως στα φωνητικά και στα solos που μου φάνηκαν λίγο άψυχα.
Επόμενοι στη σειρά οι funeral doomsters Shattered Hope και η ατμόσφαιρα μεμιάς έγινε σκοτεινή και αποπνικτική. Το funeral doom (ή απλά ατμοσφαιρικό doom/ death, όπως λεγόταν κάποτε) δεν είναι το φόρτε μου όταν πρόκειται για ζωντανές εμφανίσεις, καθώς οι ταχύτητες συχνά είναι τόοοσο χαμηλές που χάνω την ουσία. Κάπως έτσι ένιωσα και με τους Shattered Hope, οι οποίοι όμως από πλευράς απόδοσης και δεσίματος τα πήγαν περίφημα.
Η εμπειρία τους στο σανίδι φάνηκε στον τρόπο που απέδωσαν τις συνθέσεις τους και με σύμμαχο τον ήχο, μας προσέφεραν ένα απολύτως αξιοπρεπές set, αν και το υλικό τους είναι εκ προοιμίου αντισυναυλιακό. Προσωπικά κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους μου έλειψε λίγο ο τσαμπουκάς και το attitude, όμως το επόμενο σχήμα είχε πλεόνασμα στα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Και το σχήμα δεν ήταν άλλο απ’ τους Dread Sovereign του Alan “Nemtheanga” Averill. Με έναν κιθαρίστα που όσο του λείπει σε όγκο το έχει σε τσαγανό και έναν drummer που κοπανούσε σαν κτήνος τα δέρματα, ο Averill μας παρουσίασε το βρώμικο μαυρο-doom υλικό απ’ τον πρώτο δίσκο του σχήματος και μας πήρε τα μυαλά.
Με το αγαπημένο high-energy power trio set-up στη σκηνή και με περίσσιο πάθος, οι Dread Sovereign άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις στους, αρκετούς πλέον, παρευρισκόμενους και με τη διασκευή στο “Live Like an Angel (Die Like a Devil)” των Venom σαν κερασάκι στην τούρτα, ισοπέδωσαν τη σκηνή του An Club. Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναπεράσουν απ’ τα μέρη μας.
Dread Sovereign setlist
Thirteen Clergy
Cthulhu Opiate Haze
Pray to the Devil in Man
We Weild the Spear of Longinus
Live Like an Angel (Die Like a Devil)
Cathars to their Doom
Headliners του Doom Over Greece ήταν φυσικά οι Χιλιανο-Σουηδοί Procession. Οι Procession είναι ένα σχήμα με σχετικά λίγους φίλους στη χώρα μας, όμως αυτοί που υπάρχουν φτάνουν και περισσεύουν σε πώρωση κι ενθουσιασμό. Συνεχίζοντας την μακρά παράδοση του επικού doom metal και βαδίζοντας στο μονοπάτι που χάραξαν οι Candlemass, Sorcerer και Solitude Aeturnus, οι Procession νιώθουν τόσο πολύ επί του θέματος που κρίνονται πλέον ως άξιοι συνεχιστές του είδους.
Με τον Αναστάση των Ελλήνων old-school death metal ηρώων Dead Congregation να αναλαμβάνει ζωντανά τη δεύτερη κιθάρα, οι Procession έπαιξαν τόσο γεμάτα και δυνατά που δεν άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης. Μπορεί κάποια απ’ τα riff τους να είναι τόσο Candlemass που σηκώνουν μήνυση, μπορεί μετά από το πρώτο 45λεπτο η φωνή του Felipe να άρχισε να βραχνιάζει και να δυσκολεύεται στους ψηλότερους τόνους, παρόλα αυτά όμως οι Procession έδωσαν απλόχερα σε όλους μας το 100% των δυνατοτήτων τους σε ένα set-μαμούθ που άξιζε μέχρι τελευταίας νότας. Με σεβασμό προς τη μουσική και το κοινό τους, απέδωσαν όχι αλάνθαστα, αλλά σίγουρα ψυχωμένα και γεμάτοι ενέργεια και απέδειξαν πως είναι ένα σχήμα που, προς τιμήν τους, πράττει ακριβώς εκείνο που κηρύττει. Εις το επανιδείν, λοιπόν!
Procession setlist
Damnatio Memorae
Conjurer
Destroyers of the Faith
Raven of Disease
To Reap Heavens Apart
Tomb of Doom
Death and Judgement
Like a Plague Upon the Earth
Chants of the Nameless
The Road to the Gravegarden
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
517 
