Το 2015 από την αρχή του κιόλας, εμφανίζεται να είναι ίσως η πιο φορτωμένη συναυλιακά χρονιά του ακραίου ήχου.
Πληθώρα συγκροτημάτων του όχι πια και τόσο underground (και μπράβο να πούμε γιατί παίζουνε πλέον πολλές μπαντάρες στη φάση!) κινήματος του Stoner/ Doom/ Sludge (όπως θες πέστο) έχουν περάσει από Ελλάδα μεριά και άλλα τόσα είναι να περάσουν ακόμα τους προσεχείς μήνες. Αξιοσημείωτο δε, είναι η ποικιλία που προσφέρεται τόσο από νέα σχήματα, όσο και ιερά τέρατα της σκηνής. Μια τέτοια συναυλία είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε όσοι βρεθήκαμε την Τετάρτη στο Κύτταρο, συγκεκριμένα στην εμφάνιση των Acid King, Black Cobra και 9 oz. Of Nothing.
Το Κύτταρο δεν είχε παρά ελάχιστο κόσμο όταν ανοίξανε την βραδιά οι 9 oz. Of Nothing. Λόγω κάποιου τεχνικού προβλήματος αναγκάστηκαν να κουτσουρέψουν το σετ τους και με τον όχι και τόσο καλό ήχο που έβγαινε έξω, δεν κατάφεραν 100% να περάσουν τις μουσικές τους στον κόσμο όπως, φαντάζομαι, θα ήθελαν και οι ίδιοι. Παρόλ’ αυτά έπαιξαν τίμια, προβαρισμένοι μεν λίγο σφιγμένοι δε (προφανώς από το ξενέρωμα λόγω του προβλήματος) και εισέπραξαν το χειροκρότημα των παρευρισκόμενων.
Ως είθισται, το μαγαζί έφτασε το peak του με το στήσιμο των ενισχυτών και την τοποθέτηση των τυμπάνων για την εμφάνιση των Black Cobra. Ήταν η πρώτη φορά που βλέπω αυτή την μπάντα, την οποία και γουστάρω προσωπικά πολύ, και μου είχαν πει ότι είναι καταιγιστική στις ζωντανές εμφανίσεις της, αλλά στο ξεκίνημα τους ο ήχος πάλι κάπου έχανε… Ευτυχώς διορθώθηκε και μας ψάρωσαν! Είναι τρομερό πως μια κιθάρα και τύμπανα φτάνουν να σε κολλήσουν στον τοίχο! Και οι Black Cobra το αποδεικνύουν περίτρανα! Χωρίς σταματημό τα ριφ του Jason Landrian έπεφταν σαν χαλάζι! Για τον τρόπο με τον οποίο ο “Rafa” βάραγε τα τύμπανα, δεν υπάρχουν πολλά λόγια να περιγράψουν την κατάσταση. Αν μιλούσαν θα είχαν κάνει προσφυγή στην αντίστοιχη επιτροπή που επεξεργάζεται τα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης δερμάτων και πιατινιών. Μιλάμε για ασταμάτητο κοπάνημα σε σημείο που πολλοί thrash-άδες θα έψαχναν τα σαγόνια τους.
Κομμάτια από όλη την δισκογραφία τους πέρασαν από τα αυτιά και τον σβέρκο μας και επιπλέον ένα καινούριο κομμάτι, στα ίδια επίπεδα καφρίλας. Μέταλ και μονολιθίλα, τα δυο κύρια συστατικά της ψυχεδέλειας των Black Cobra και μια χαρά συστατικά είναι indeed. Ευχαρίστησαν, λιτά και απέριττα, αφήνοντας στα μούτρα μου χαμογελάκι ευχαριστημένου για την απόλαυση μιας μπάντας που ζωντανά είναι 10 φορές καλύτερη από τον δίσκο.
Λίγο έξω για μια μπύρα, ένα τσιγάρο, δυο κουβέντες στο μπαμ και πάλι μέσα για το τρίτο και κύριο μέρος της μέχρι στιγμής πολύ διασκεδαστικής βραδιάς. Και αφού στήθηκαν τα όργανα, πάτησε στο σανίδι του Κυττάρου μια από τις πιο σημαντικές μπάντες του σκληρού ψυχεδελικού ήχου.
Η περίπτωση των Acid King δεν θέλει συστάσεις. Όποιος/ όποια λέει ότι ασχολείται και ακούει αυτή τη μουσική, γνωρίζει ποιοι είναι η Lori S, o Joey Osbourne και ο Mark Lamb. Και σαν τέλειος αντίποδας στην ταχύτητα και την οργή των Black Cobra, έρχονται με την υπνωτιστική αργόσυρτη γκρούβα του μπασοτυμπανιστικού διδύμου να απλωθούν τα ασήκωτα ριφ και η μυστικιστική ψαλμωδική φωνή της Lori S. να σε πάνε από την μέση του πουθενά στο κέντρο του παντού.
Με intro και outro, μας παρουσίασαν κομμάτια από τον επί 10 χρόνια αναμενόμενο καινούριο δίσκο τους, γαρνίροντας τον με κάποιες, ομολογουμένως λίγες, κλασικές κομματάρες όπως τo Two Wheel Nation. Από ήχο, θεωρώ ότι ήταν η πιο καλά στημένη μπάντα, με μόνα ψεγάδια την σε σημεία ελαφρά ντεφορμέ κατάσταση του Joey (τύμπανα) λόγω των ταλαιπωριών της περιοδείας, και προφανώς ότι δεν έπαιξαν άλλες δυο ώρες να τα ακούσουμε ΌΛΑ τα έπη! Παρόλα αυτά, μας χαρίσανε και ένα encore με το Electric Machine, αφού πρώτα ευχαρίστησαν τα χοντρικά 250 άτομα που έσπευσε να τους παρακολουθήσει Τεταρτιάτικα, όπως είπαν με έκπληξη και ευγνωμοσύνη. Και κάπου εκεί είχαμε φτάσει και στην διασταύρωση του ταξιδιού που πήρανε οι μπάντες την μια στροφή και ο υπόλοιπος κόσμος την άλλη, να συνεχίσει ο καθένας μόνος την περιπλάνηση στις επικείμενες στάσεις- συναυλίες, και όμως πάντα παρέα με την ανάμνηση αυτή και τη δίπλα θέση ελεύθερη για την επόμενη…
photos: Αναστασία Βερτεούρη
777 
