Οι Beggars, αν και άφησαν το ημερολόγιο τους στην άκρη, παραμένουν μία από τις πιο ενεργές ελληνικές rock μπάντες, και συναυλιακά και δισκογραφικά.
Λίγους μήνες πριν κυκλοφόρησε το νέο τους album “Devil’s Highway” και ήδη όπως μας ενημέρωσαν από τα ηχεία του An, έχουν έτοιμο νέο υλικό πιυ θα μας έρθει το 2017. Έχοντας ο ίδιος γράψει τη γνώμη μου για την πρόσφατη κυκλοφορία (review), έσπευσα να διαπιστώσω τη ζωντανή ποιότητα της.
Και η βραδιά από την αρχή της με αποζημίωσε πλήρως. Η πρώτη μπάντα επί σκηνής ήταν οι Αθηναίοι Rollin’ Dice,οι οποίοι με το πανέμορφο 70s νοσταλγικό τους blues rock με χαροποίησε απόλυτα.
Εμφανέστατη η αγάπη τους στους Zeppelin, αλλα και με πιο σύγχρονες αναγεννησιακές επιρροές τύπου The Answer έπαιξαν με θράσσος και συγχρονισμό με αιχμή τα ωραία υψηλά φωνητικα. Το τελείωμα με την καλή εκτέλεση του “She’s so heavy” τω σκαθαριών ήταν ιδανικό και έτσι περάσαμε σε χέρια Λαμιωτών.
Η Λαμία εκτός από υγρά υπόγεια σκυλάδικα, έχει και δυνατό τσαμπουκαλεμένο stoner rock. Οι Out of Earth γέμισαν την ατμόσφαιρα με στακάτες χαμηλοκουρδισμένες μελωδίες από την πρόσφατη κυκλοφορία τους, η οποία μπορείς με δωρεά ή όχι να την αποκτήσεις από το Bandcamp.
Ο δαίμονας πίσω από τα τύμπανα ήταν όλα τα λεφτα, πάνω στον οποίο σφιχτοέδενε η μπάντα. Μόνο θετικά σχόλια για το σύνολο της εμφάνισης τους.
Τι μουσική θα μπορούσαν να παίζουν ένας μοϊκανός, ένας μαλλιάς και ένας τύπος ντυμένος σαν φορτηγατζής στο Τενεσή; Φανταστείτε τους Skynyrd να κάνουν σεξ με τους ZZ Top κσι νομίζοντας το παρτούζα να σκάσουν ακάλεστοι οι Motorhead. Αυτή την εικόνα μου δημιούργησε το αχόρταγο, χωρίς ανάσα, σετ των Beggars που έπαιξαν παλιά, καινούργια και ολόκαίνουργια σαν να παίζουν το σημαντικότερο τους live.
Ο Γιάννης (πάρε Πασσά μου την οδοντόβουρτσα μου!) έβγαζε τα λαρύγγια του κοπανούσε συνεχως τα πιατίνια του ντράμερ του, ο οποίος έκανε μοναδικό δίδυμο με το μπάσο.
Άνοιξαν τη βραδιά με ένα ολοκαίνουργιο κομμάτι (“Supernova”), συνεχίζοντας όλο κέφι με τα “The Lighting” και “I Don’t Know”, που έχει ήδη γίνει αγαπημένο, και έτσι άρχισα να καταλαβαίνω πως τα κομμάτια του “Devil’s Highway” είναι ακόμα πιο απολαυστικά, όταν έχει και την όλο κίνηση σκηνική παρουσία μπροστά σου.
Ένα βήμα πίσω στο “Desperate Rock ‘n’ roll” album με τα “That Road”, “Motorchrist”, “Jesse James” και ο κόσμος χειροκροτά με πάθος, έχοντας από πριν μαζευτεί μπροστά στη σκηνή.
Δύο ακόμα κομμάτια από το μελλοντικό τους album, πριν έρθει μια έντονη και δρωμένη εκτέλεση του φοβερού “Downtown Train” και το “Devil’s Highway”, με τους Beggars το αφιερώνουν σε όλους εμάς και να μας εξηγούν πόσο πονάει κάθε δίσκο για να βγει.
Λίγο παρακάτω περίμενε το κομμάτι που τους έκανε ευρύτερα γνωστούς, το “Truth”, το οποίο προσωπικά περίμενα πως και πως να ακούσω και δυστυχώς η βραδιά βάσιζε σιγά σιγά προς το τέλος της. Ένα ακόμη νέο τραγούδι με τους Beggars να μη θέλουν να σταματήσουν ποτέ!
Χορταστική βραδιά και σημειώνω πως οι ζητιάνοι αξίζουν πιο γεμάτους χώρους!
Φωτογραφίες: Αποστόλης Καλλιακμάνης
566 
