Όσο κι αν προσπαθούσαν οι παρουσιαστές της βραδιάς να πείσουν πως το GBOB είναι απλά ένα μουσικό πάρτι, η αλήθεια παραμένει πως πρόκειται (κυρίως) για ένα διαγωνισμό κι αυτό επιβεβαιώνει η παρουσία φίλων, συντρόφων, γειτόνων, γονιών, θειάδων και λοιπών συγγενών, που έσπευσαν στην Αρχιτεκτονική για να καμαρώσουν και να ψηφίσουν την εκάστοτε προσκείμενη σε αυτούς, μπάντα.
Πλην των οικογενειών, ο μέσος όρος ηλικίας ήταν μετά βίας 23 κι αυτό δεν κολακεύει καθόλου το γράφοντα, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία.
Οι διοργανωτές, οι εθελοντές (GloVo), οι Kayδες και οι Κότσηδες έτρεχαν συνέχεια, βγάζοντας εις πέρας αλώβητα ένα ομολογουμένως δύσκολο project, το οποίο συγκέντρωσε πάνω από 800 άτομα, ενώ μέσω streaming, το παρακολούθησαν live, πάνω από 1000 νοματαίοι! Μόνο μελανό σημείο η, λίγο πριν τις 12, αποχώρηση του κοινού, για να προλάβει τα Μέσα, με αποτέλεσμα η εμφάνιση των CoretheBand και η ανακοίνωση των νικητών να γίνει μπροστά σε σχετικά λίγο κόσμο.
Το main event ξεκίνησε στις 20:00, με κάθε μια από τις 16 συνολικά μπάντες να έχει στη διάθεσή της 10 λεπτά κι ως δυο συνθέσεις, για να παρουσιάσει τον καλύτερο -συναυλιακό-εαυτό της, ενώ μεταξύ των εμφανίσεων (και μέχρι να ετοιμαστεί το επόμενο group) προβάλλονταν live mini δηλώσεις από κάθε σχήμα.
Γενικά, μια ωραία ατμόσφαιρα σε ένα διαγωνισμό που ακούστηκαν λογής μουσικές κι επικράτησε η καλή διάθεση, με το δια ταύτα να εξασφαλίζει στους νικητές μια θέση στον τελικό του GBOB, στο Βερολίνο.
Πρώτοι στη σκηνή λοιπόν, οι Vice Versa, ξεκινώντας με το δεξί τη διοργάνωση, με το μελωδικό heavy prog τους να αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις και τη χροιά του frontman να φέρνει στο νου τον Ian Parry (ex- Elegy) και τον Nic Cester (ex-Jet). Πολύ καλοί και καλοπροβαρισμένοι.
Οι πιτσιρικάδες Sleeping Bugs συνάντησαν δυσκολίες στο πρώτο τραγούδι, μιας και το βιολί και τα πλήκτρα δεν ακούγονταν σχεδόν καθόλου, κάτι που έφτιαξε στην πορεία. Το Green Day meets Muse στιλάκι τους δε με έπεισε πάντως, μιας και τα κομμάτια τους παραήταν απλοϊκά, αν και ελέω ηλικίας αυτό μάλλον είναι λογικό.
Dragons the Band για τη συνέχεια κι αν εξαιρέσουμε το όνομα του συγκροτήματος, αυτοί οι νεαροί είχαν όντως κάτι να πουν. Blues rock με εμφανείς επιρροές από Gary Moore και μια υποψία Budgie στον ορίζοντα, σε μια από τις πιο ουσιαστικές στιγμές της βραδιάς.
Στα καπάκια, Verba Volant, ένα συγκρότημα ψυχεδελικού rock που ξάφνιασε ευχάριστα το γράφοντα, αν και μεγάλο μέρος του κοινού δεν κατάφερε να συντονιστεί στο ηχητικό μοτίβο που παρουσίασαν. Στο πρώτο τραγούδι τσούγκρισαν ποτήρια οι Porcupine Tree με τους Doors, ενώ στο δεύτερο οι King Crimson και οι Tool έδωσαν το στίγμα τους. Υπόκλιση στον εξαιρετικότατο drummer.
Οι Violent Cartoons μπήκαν φουριόζοι, παρουσιάζοντας ένα κράμα Arctic Monkeys, αλλά σε μια πιο fusion και funk εκδοχή, με περίσσιο groove στις συνθέσεις τους. Και παρότι όλο αυτό ακούγεται πολύ θελκτικό, πέρασαν ολίγον τι στο ντούκου… Κρίμα.
Εντελώς εκτός του μέχρι στιγμής κλίματος οι Heavenblack, με το επικής χροιάς metal, τα ατελείωτα σολίδια και το απρόσμενο sing-a-long να ξεσηκώνει το πλήθος, αλλά η αλήθεια είναι πως περισσότερους πόντους κέρδισε η γεμάτο ενέργεια η σκηνική τους παρουσία παρά οτιδήποτε άλλο.
Αλλαγή ηχητικής πλεύσεις ξανά, με τους Underhill West να σερβίρουν πληκτράτο mid tempo rockabilly, γεμίζοντας πολύ ευχάριστα το δεκάλεπτο που τους αντιστοιχούσε. Από τις θετικές προτάσεις της βραδιάς.
Τη συμμετοχή των Warship δεν την κατάλαβα εξ αρχής. Με διαφορά η μεγαλύτερη ηλικιακά συμμετοχή και ίσως η πιο αποστασιοποιημένη μουσικά. NWOBHM (New Wave of British Heavy Metal) λοιπόν, το οποίο, όπως ήταν φυσικό, πέρασε στο αβαβά. Το Up the Hammers festival, σε αντίθεση με το GBOB, θα ταίριαζε γάντι πάντως στην μπάντα.
Οι Almost There ήταν συμπαθέστατοι και πολύ τίμιοι. Ως εκεί όμως. Το alternative rock μοντέρνας κοπής που παρουσίασαν παραήταν generic και κρίμα βασικά, γιατί διαθέτουν μερικά πολύ καλά riff.
Ψιλοχαμούλης με την έλευση των Upon Revival, κάτι που με έκανε να περιμένω κάτι πραγματικά καλό. Το female fronted σχήμα εν τέλει δεν απογοήτευσε, αλλά δε γοήτευσε κιόλας, μιας και παραήταν “Evanescence”, με τα καλά και τα κακά αυτού του όρου. Εν ολίγοις, αξιομνημόνευτη εμφάνιση μεν, αλλά κάπως κορεσμένο το αποτέλεσμα, συνθετικά, αν και θα ήθελα να ακούσω και ηχογραφημένη δουλειά τους.
Οι Blackdrawn έλαβαν θετικό πρόσημο με το melodic modern metal που παρουσίασαν, όντας καταιγιστικοί και καθόλα ωραίοι (και μοιραίοι). Ένσταση η έλλειψη growls, μιας και τα καθαρά φωνητικά δεν έδεναν (πάντα) τόσο καλά στα κομμάτια.
Οι Hoi-Poi Farplane Wind διέθεταν ίσως το χειρότερο όνομα ως group (επηρεασμένο όπως οι ίδιοι δήλωσαν από τη μασκότ του GBOB), αλλά τουλάχιστον αποζημίωσαν με το γεμάτο ενέργεια live τους. Το ύφος τους πάντως ήχησε στα μπιρμπιλωτά αυτιά μου ως κάτι μεταξύ My Chemical Romance και …And You Will Know Us By the Trail of Dead.
Η μοναδική ελληνόφωνη συμμετοχή ήταν εκείνη των 4Guns, κάτι που εξ αρχής άφηνε με ελαφρύ προβάδισμα τους υπόλοιπους. Λίγο κρασί, λίγο Πράσσειν Άλογα και το διάφανο κρίνο μου η φάση, απλά στο πιο heavy. Μερακλήδες.
Δεύτερο female fronted σχήμα της βραδιάς, οι The Contraband, ένα σεξτέτο με λογής έγχορδα που πλησίαζε σε στυλ περισσότερο τους Within Temptation, απλά στο πιο alternative. Ατμοσφαιρικοί και με πολύ όμορφες συνθέσεις. Nice!
Οι Bazzinga είχαν, με σιγουριά, την καλύτερη σκηνική παρουσία στο GBOB. Έχοντας διαγωνιστεί και πέρυσι, οι πιτσιρικάδες που έχουν-δεν έχουν τελειώσει ακόμη το σχολείο, βγήκαν στη σκηνή και με δυο εντελώς fun κομμάτια, alternative pop χροιάς, άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στο κοινό που, εύλογα, είχε κουραστεί ήδη από τις αλλεπάλληλες εμφανίσεις.
Τελευταίοι, αλλά καθόλου καταϊδρωμένοι, βγήκαν οι New Day Slave. Modern metal κι αυτοί, με περισσότερα metalcore στοιχεία κι ευτυχώς brutal -σε σημεία- φωνητικά. Πολύ δυναμικοί, σχεδόν Machine Head-ικοί, αποσπώντας και το ανάλογο χειροκρότημα.
Κάπου εκεί ολοκληρώθηκε η διαδικασία, με τους Coretheband να εμφανίζονται όσο γινόταν η καταμέτρηση των ψήφων και την αγωνία να τρώει τους συμμετέχοντες.
Μεγάλοι νικητές οι Vice Versa, ενώ στη δεύτερη και τρίτη θέση βρέθηκαν οι New Day Slave και οι Bazzinga, αντίστοιχα. Ναι οκ, ήταν ένα μουσικό πάρτι, αλλά η ουσία βρισκόταν στο έπαθλο, όπως και στο ότι λογής μπάντες κατάφεραν κι έπαιξαν μπροστά σε μεγάλο κοινό, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους. Και το να αποκομίζεις τέτοιου είδους εμπειρίες και να τεστάρεις το μουσικό ποιόν σου, είναι ίσως και το πιο σημαντικό.
Καλή επιτυχία στους Vice Versa, λοιπόν και τα λέμε στο επόμενο GBOB.
photos: Αναστασία Παπαδάκη
879 
