Το ότι η χώρα μας θεωρείται ένας από τους heavy rock/stoner παραδείσους στην Ευρώπη έχει φέρει πολλά ποιοτικά ονόματα από την άλλη άκρη του Ατλαντικού Ωκεανού προς τα μέρη μας, αφού πλέον έχουν την ευχέρεια τουλάχιστον να γεμίζουν ένα μαγαζί και να βγάζουν τα έξοδα.
Οι Sasquatch δεν είναι μια τυχαία μπάντα, αφού είναι ένα από τα κλασικά παραδείγματα του αμερικάνικου stoner ήχου και η δημοτικότητα τους ανέβηκε κατακόρυφα με τη χρήση κάποιων κομματιών τους στην δημοφιλή τηλεοπτική σειρά Sons Of Anarchy.
Αφού άνοιξε η πρώτη μπίρα και χωρίς αργοπορίες, εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Hypnotic Nausea για να μας παίξουν κομμάτια από το παρθενικό τους μουσικό κάλεσμα “Hypnosis”. Το ορχηστρικό τους kraut/heavy rock ταξίδι είχε κάποια ηχητικά προβληματάκια στην αρχή (λόγω των ηλεκτρονικών στοιχείων δεν είναι κι εύκολο να βγει η σωστή ατμόσφαιρα ζωντανά), αλλά σύντομα η ισορροπία αποκαταστάθηκε και η εμφάνιση τους ήταν πέραν του αξιοπρεπούς. QUIZ: Από τι ζώο είναι η φουντωτή ουρά που κρέμεται από το μπάσο;;;
Επόμενοι στο πρόγραμμα, οι εκ Δήμου Πατρέων προερχόμενοι Void Droid, οι οποίοι είχαν έναν τεράστιο και δυναμικό ήχο που έδινε περισσότερο ενδιαφέρον στο απλό και σταθερό heavy rock που λοξοκοιτάει τους Metallica. Έμπειροι πλέον σκηνικά, γέμιζαν με τις κινήσεις τους το χώρο και η όλη εμφάνιση τους μύριζε επαγγελματισμό. Μπορώ να σας εκμυστηρευτώ πως οι Sasquatch τους απόλαυσαν!
Αφού πέρασε η ώρα κι ολοκληρώθηκε το προσεκτικό soundcheck από τον άνθρωπο που πέρυσι είχε έρθει, αν δεν κάνω λάθος και παρέα με τον Brant Bjork, ξεκίνησε το τριχωτό τέρας που ακούει στο όνομα Sasquatch με το “Let it in” από το album “II”. Ένταση, καθαρός ήχος, ευδιάθετοι και φιλικοί με το θεατή, κινητικοί στη σκηνή, οι Keith Gibbs στην κιθάρα και στη φωνή, Jason Casanova στο μπάσο και με τον επί δεκαετίας φίλο μου, Craig Riggs στα τύμπανα για την ευρωπαϊκή τους περιοδεία με βοήθησαν να γιορτάσω με βαρύ χαμηλοκουρδισμένο groove τα 35α μου γενέθλια.
Οι κατά τα δύο τρίτα Καλιφορνέζοι έπαιξαν για κάτι παραπάνω από μια ώρα κομμάτια από όλη τους τη δισκογραφία και έχοντας και διαολεμένη όρεξη και σωστό ήχο, άφησαν στίγμα στα αυτιά των παρευρισκομένων. Highlights τα “The Message”, “Knucle Down” και για μένα ένα βράδυ που δε θα ξεχάσω ποτέ μιας που η μπάντα με προσκάλεσε στη σκηνή, όπου κι εμφανίστηκε τούρτα-έκπληξη και το Death Disco μου τραγούδησε το Happy Birthday. Εντάξει, ψωνάρα-ψωνάρα, αλλά κοκκίνισα σα ραπανάκι!
Αφού μας καληνύχτισαν, αποφάσισαν να παίξουν έξτρα και μια extended τζαμαρισμένη έκδοση του “Barrel of a gun” και να φύγουν αποθεωμένοι και υπερευχαριστημένοι από την αθηναϊκή τους επίσκεψη! Προσωπικά, τους ευχαριστώ πολύ που μου έκαναν τα γενέθλια πιο ενδιαφέροντα!
Μπορεί να ζητάμε συνέχεια να δούμε πιο mainstream μπάντες και μεγάλα ονόματα, αλλά η μουσική ζει και αναπνέει με τέτοια σχήματα που έρχονται από την άλλη άκρη του κόσμου και γεμίζουν έστω και ένα μικρό χώρο (ούτε έναν τέτοιο δεν είναι πλέον εύκολο να γεμίσεις) και χρειάζεται και τη στήριξη μας. Όλων! Και των μουσικών, και των ακροατών, και των μουσικών συντακτών! Αλλά επίσης, το ξαναλέω και το υπογραμμίσω… φέρτε τις ώρες έναρξης πιο νωρίς για να προλαβαίνει κι ο μη έχων όχημα να γυρίσει σπίτι του! Είναι σημαντικός παράγοντας για την επιβίωση των συναυλιών!
photos: Cristina Alossi
615 
