Η Παρασκευή στο Fuzz Club ήταν μια βραδιά με σκοτεινή ατμόσφαιρα κι άρωμα ψυχεδέλειας, με πρωταγωνιστές τους Underground Youth από το Μάντσεστερ, και τους δικούς μας Echo Train να τους συνοδεύουν.
Το πρόγραμμα τηρήθηκε με ακρίβεια λεπτού, συνεπώς στις 21.25 ακριβώς οι Αθηναίοι Echo Train βγαίνουν στη σκηνή. Μεμιάς μας μεταφέρουν πίσω στα ‘60s, όχι μόνο λόγω της εμφάνισης της Ren (φωνή) και του Greggy K. (κιθάρα) –εξαιρετικές παρουσίες και οι δύο, η μεν με χίπικα ρούχα και φτερό στο κεφάλι, ο δε με καμπάνα και μακρύ μαλλί– αλλά κυρίως με τις ψυχεδελικές μουσικές τους. Η πενταμελής μπάντα, στο 35λεπτο set της, έπαιξε κομμάτια από το ντεμπούτο άλμπουμ τους Memento Mori που κυκλοφόρησε τον Δεκέμβρη του ’15 (“Who’s Out There”, “Ryuu”, “The Saints” κ.ά.), εκπλήσσοντάς μας ευχάριστα με την απόδοσή τους επί σκηνής σε όλα τα επίπεδα.
Οι πρωταγωνιστές της βραδιάς ξεκινούν στις 22.30. Ο Craig Dyer, ιθύνων νους του συγκροτήματος, είναι μια σεμνή παρουσία, λιγομίλητος και λεπτοκαμωμένος, αν δεν τον γνωρίζεις φυσιογνωμικά δεν μαντεύεις ότι απ’ αυτόν βγαίνει αυτή η υποβλητική φωνή, που αναπόφευκτα θυμίζει αυτή του Ian Curtis. Η Olya άκρως εντυπωσιακή στα τύμπανα, παρότι λιτά, προσθέτει με τη ζωηρή της παρουσία μια ξεχωριστή γοητεία στη γενική εικόνα της μπάντας. Ο Max James στο μπάσο, επιβλητική φιγούρα, αεράτος και με νεύρο, σε αντίθεση με τον πιο διακριτικό Frankie Frankie, έτερο κιθαρίστα, πέρα από τον Craig. Όλοι μαζί σχηματίζουν ένα πολύ δεμένο σύνολο, ηχητικά αλλά και οπτικά.
Η αρχή έγινε με το “Lost Recording”. Από το πρώτο λεπτό –κι επί της ουσίας μέχρι και το τελευταίο– η σκιά των Joy Division πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Με τέτοια σκοτεινή διάθεση, που όμως δεν αφήνουν να γίνει καταθλιπτική, συνέχισαν με υποτονικά post-punk-ίζοντα κομμάτια (όπως τα “Delirium”, “Strangle Up My Mind”, “Collapsing Into Night”) και άλλα γνωστά αγαπητά σε garage ύφος (“I Need You”, “Morning Sun”, “Hope and Pray”, κ.α.) τα οποία άρχισαν να ξεσηκώνουν σιγά σιγά σε χορευτική διάθεση στο κοινό.
Το κέφι κορυφώθηκε όταν –ακολουθώντας το πρωτόκολλο, μιας και το ’χουν καθιερώσει σε όλα τα live τους– ο Craig κατέβηκε από την σκηνή για να τραγουδήσει ανάμεσα στο κοινό το “Rules of Attraction” ακολουθούμενος στη συνέχεια από τον Max και τον Frankie. Το σκηνικό παρατάθηκε και για το επόμενο κομμάτι, συμπαρασύροντας το κοινό σε ενθουσιώδη παλμό. Στο encore έπαιξαν το “Heart On a Chain” και μια καταπληκτική διασκευή του “Your Sweet Love” του Lee Hazlewood, κι έπειτα εγκατέλειψαν τη σκηνή, έχοντας ολοκληρώσει μια πολύ καλή ογδοντάλεπτη εμφάνιση.
O Craig Dyer είναι ένας παραγωγικότατος καλλιτέχνης (μετρά επτά full length άλμπουμ σε οκτώ χρόνια πορείας), ο οποίος, μπορεί να μη δημιουργεί ούτε αριστουργήματα ούτε χιτάκια, δημιουργεί όμως καλή μουσική, συνδυάζοντας με επιτυχία μουσικά είδη που έχουν κοινό παρονομαστή το σκοτεινό, ατμοσφαιρικό ύφος: ψυχεδελική garage, post-punk, shoegaze, dark-wave. Με συμπληρωματικό τους προσόν τις χορταστικές live εμφανίσεις τους, όπως αυτή της Παρασκευής, οι Underground Youth εδραιώνουν τη θέση τους και παράλληλα κερδίζουν χρόνο με τον χρόνο ολοένα και περισσότερο το ελληνικό κοινό. Θα μείνουμε μ’ αυτή την ωραία γεύση μέχρι την επόμενη εμφάνισή τους στα μέρη μας. Εις το επανιδείν.
The Underground Youth setlist
Lost Recording
Art House Revisited
I Need You
In the Dark I See
Morning Sun
Delirium
Hope And Pray
Strangle Up My Mind
Collapsing Into Night
The Rules Of Attraction
Ghost Rider (Suicide Cover)
Heart On a Chain
Your Sweet Love (Lee Hazlewood Cover)
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
574 
