Χωρίς πολλά – πολλά για εισαγωγή, το live των Godsleep, των The Miskeys και των Stoned Spirit στο An club, ήταν αναμφισβήτητα, μια από τις καλύτερες ροκ συναυλιακές βραδιές του 2016, κατά την προσωπική μου άποψη.
Οι τρεις μπάντες που τίμησαν το αθηναϊκό κοινό (όπως κι αυτό με τη σειρά του) έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό, δημιούργησε η κάθε μία με το αυθεντικό performance της μια μοναδική ατμόσφαιρα, μια ηλεκτρισμένη δυναμική που αναδυόταν από το ημιυπόγειο του θρυλικού An Club κι αναζωογόνησαν – φόρτισαν στο έπακρον το ροκ πνεύμα μας.
Η αρχή έγινε γύρω στις 9:30 με τους Stoned Spirit. Βλέποντας τους τέσσερις αρτινούς stoners να ανεβαίνουν στη σκηνή, ένας τύπος πίσω μου ψιθύρισε στο διπλανό του: “Καλώς το Schoolwave” (ανεξάρτητα αν μετά χτυπιόταν). Αν δεν είχα ακούσει το album τους on-line και δεν είχα διαβάσει εγκωμιαστικά σχόλια για αυτούς, ίσως αθόρυβα μέσα μου να συμφωνούσα με τον προηγούμενο τύπο με τους τρεις front-liners (μπάσο – κιθάρα – φωνητικά) να μοιάζουν να έχουν βγει από σχολική τάξη.
Όμως η πραγματικότητα ήρθε να διαψεύσει/ διαλύσει με τις πρώτες κιόλας νότες τις όποιες αμφιβολίες για την αξία τους. Μια άρτια και καλοκουρδισμένη stoner – rock μπάντα, με αυθεντικότητα στον ήχο της, δυναμισμό στη σκηνή, καταπληκτικούς μελωδικούς τόνους στα σόλο περάσματα (με φανερές blues επιρροές και χροιά), ευφάνταστα και επ’ ουδενί μονότονα riff, καταπληκτική σκηνική παρουσία, επαφή κι αλληλεπίδραση με το κοινό (κατάφεραν να συγκεντρώσουν τον κόσμο μπροστά στη σκηνή με μοναδική άνεση), ατμοσφαιρικότητα, πολύ καλά φωνητικά και όμορφα lyrics.
Παρουσίασαν όλη τη δουλειά τους “Spirit of Zos” σε ένα μοναδικό set, με τον κόσμο που σχεδόν είχε γεμίσει το An να τους απολαμβάνει ακούραστα, αποθεώνοντάς τους καθ’ όλο το live τους, εκτελώντας μοναδικά ένα προς ένα τα κομμάτια, με εξαιρετικές στιγμές κατ’ εμέ το “Life” και το επικό (δεν υπερβάλω στο χαρακτηρισμό) φινάλε τους με το “Titos”. Μας κέρδισαν όλοι με τον τρόπο τους και την ξεχωριστή έκφρασή τους δημιουργώντας ένα μοναδικό ροκ κράμα Sabbath-ικής ενέργειας των 70s, grunge των 90s και χωρίς πολλοί από εμάς να το συλλάβουμε με τη μία, την ηπειρώτικη underground μουσική κουλτούρα που κουβαλάνε στον ψυχισμό τους. Ένα γκρουπ που πρέπει να ακουστεί στα σίγουρα πολύ παραπέρα από τα εγχώρια μουσικά τεκταινόμενα. Όπου τους συναντήσετε μη τους χάσετε!
Ακολούθησε το δίδυμο των The Miskeys από την Ξάνθη. Πραγματικά η επιλογή ήταν εξαιρετική πριν την εμφάνιση των Godsleep, μιας και συνδύαζαν ένα κράμα, blues, grunge και κάποια stoner στοιχεία στον ήχο τους. Το δίδυμο του Χρήστου και του Σωτήρη, κατάφερε να κρατήσει το κοινό με την όμορφη παρουσία τους κι αν ο ήχος είχε σεταριστεί αποκλειστικά γι’ αυτούς (κι όχι για τους Godsleep) σίγουρα θα είχαν να προσφέρουν αρκετά παραπάνω. Δυναμικοί μουσικοί, όσοι τους χαρακτήρισαν ένα αμάλγαμα White Stripes και Black Keys, δεν έπεσαν και πολύ έξω, αλλά σε καμία περίπτωση δε μιμούνται ούτε επιδιώκουν να κάνουν καριέρα πάνω σε ένα ήδη πετυχημένο μοντέλο καλλιτεχνών.
Έχουν μια αυθεντικότητα στον ήχο τους, με κύρια πηγή επιρροή τα blues (γεγονός που προσωπικά με θέλγει ιδιαίτερα) με αρκετά garage στοιχεία, με το κοινό που είχε σχεδόν γεμίσει το χώρο να τους υποδέχεται (και να τους αποδέχεται) με ιδιαίτερη θέρμη, ακούγοντας για πάνω από 45 λεπτά τις πολύ όμορφες και δυνατές συνθέσεις τους, από το “Way” μέχρι το “Mr Jack”. Επαναλαμβάνω, αν ο ήχος είχε σεταριστεί στα μέτρα τους θα απέδιδαν πολύ καλύτερα, με γνώμονα ότι σε live εμφανίσεις τους είναι μακράν ανώτεροι των όποιων μουσικών δειγμάτων θα βρείτε στο διαδίκτυο ή αλλού. Στην αρχή βγήκαν σχετικά κουμπωμένοι, δεν άργησαν όμως με τις ρυθμικές μελωδίες τους και τη ανεπιτήδευτη βρωμιά στον ήχο τους το An να αποκτήσει άρωμα κάποιας μουσικής σκηνής του Σικάγο ή της Νέας Ορλεάνης.
Κανένα από τα δύο συγκροτήματα δεν αποτέλεσε αυτό που λέμε support ή ζέσταμα για το πιο δυνατό, όπως και να το κάνουμε, όνομα της βραδιάς, αλλά τόσο οι The Miskeys, όσο και οι Stoned Spirit με την εξαιρετική παρουσία τους δημιούργησαν μια ξεχωριστή rock εμπειρία. Η μεταξύ τους στάση απέπνεε αλληλοσεβασμό και αλληλοεκτίμηση που μοιράζονταν την ίδια σκηνή και η απουσία βεντετισμού ή ποζεριάς που ρέει άφθονη σε άλλες περιπτώσεις (ιδιαίτερα στην ελληνική rock σκηνή), πέρασε και στον κόσμο που αναγνώρισε το ξεχωριστό μουσικό τους ταλέντο.
Η στιγμή που οι περισσότεροι περίμεναν, έφτασε. To An, με το που οι Godsleep εμφανίστηκαν στη σκηνή άρχιζε να ηλεκτρίζεται κι ένας άλλος αέρας παρέσυρε το χώρο του. Το ανυπέρβλητο γρέζι της φωνής του Κώστα (με διακριτικό logo στο t-shirt “Big Nose Attack” να αποτελεί στοιχείο αυτοσαρκασμού), η καλοκουρδισμένη μηχανή στο μπάσο που λέγεται Fed (μαλλί που παραπέμπει σε Slash), o Johnny να χειρίζεται άψογα τα pedals κιθάρας του με μοναδικές σόλο στιγμές, εξαιρετικά slide και ξεχωριστά riff, ενώ στα drums η ψυχή και το ταλέντο του Dennis ολοκλήρωνε το σκηνικό, μιας από τις ανερχόμενες heavy/ psychedelic rock μπάντες στην Ευρώπη.
Τα μοναδικά vintage και doom στοιχεία που τους χαρακτηρίζουν, απέδωσαν με ανεξάντλητη ενέργεια και δυναμισμό όλα τα tracks από το εξαιρετικό ντεμπούτο album τους “Thousand Sons Of Sleep”, από αισθαντικό και underground “The Call” μέχρι το “This is Mine” και το νεότερο – ακυκλοφόρητο “Mr Black”.
To κοινό πλέον ήταν ένα αναπόσπαστο μέρος του live, με ακούραστα headbanging, ενίοτε κανένα mosh Pit μπροστά από τη σκηνή από το πιο νεανικό κομμάτι, που τους αποθέωσε πραγματικά. Ο Κώστας ένας μοναδικός performer, ήταν λες κι έπαιζε σε έναν πολύ οικείο γι’ αυτόν χώρο, κινούνταν με άνεση στη σκηνή, άλλοτε η ροκ φάτσα του, με τα γουρλωμένα μάτια του, αναδυόταν μέσα από τους front-liners της μικρής αρένας του An (σαν άλλος Serj Tankian) και δεν ήταν λίγες οι φορές που έδωσε το μικρόφωνο σε κάποιο φαν να κάνει κι αυτός το κομμάτι του.
Οι Godsleep δεν έκαναν απλά το καθήκον τους ως άψογοι επαγγελματίες, δεν ήταν μόνο άριστοι τεχνικά και εκτελεστικά, δεν ήταν μόνο ότι το είχαν με τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο ότι γούσταραν τόσο πολύ που έπαιζαν στο An, γουστάρουν τόσο να παίζουν live που οι σχέσεις αυτές συν τα παραπάνω (κι αδιαμφισβήτητα) δημιουργούν γερές βάσεις και ρίζες που μέλλει να αποδώσουν κι άλλους καρπούς αναγνώρισης στο ροκ στερέωμα.
Χωρίς αμφιβολία: A NIGHT TO REMEMBER!!!
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
684 
