Το βράδυ της Παρασκευής στήθηκε στο Gagarin ένα μεγάλο rock ‘n’ roll πάρτι με πρωταγωνιστές δυο σημαντικά συγκροτήματα του είδους.
Τους δικούς μας The Bullets και τους Βέλγους The Baboons. Όπως αρμόζει σε κάθε πάρτι τέτοιου ύφους, το πακέτο περιελάμβανε φυσικά αμφιέσεις με μπριγιαντίνη στο μαλλί, φαβορίτες, δερμάτινα, και pin-up αισθητική για τις κυρίες, rock ‘n’ roll χορευτικές φιγούρες και ασφαλώς αγνό rockabilly ήχο.
Η βραδιά άνοιξε κατά τις 22.30 όταν το ιστορικό θεσσαλονικιώτικο σχήμα των Bullets ανέβηκε στη σκηνή. Μέσα στα 28 χρόνια της πορείας τους έχουν κερδίσει αναγνωρισιμότητα και φήμη ως ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του είδους στη χώρα μας, και ο λόγος αποδεικνύεται έμπρακτα μέχρι και τώρα.
Με άγριες ορέξεις και πηγαίο νεύρο, οι Bullets σήμαναν την έναρξη του πάρτι στο “My Baby’s Gone” και έβαλαν το ενθουσιώδες κοινό αμέσως σε χορευτική διάθεση. Παίζοντας δικά τους κομμάτια αλλά και διασκευές, διασκέδασαν τον κόσμο, που φαινόταν να τους αγαπάει ιδιαιτέρως, για μιάμιση γεμάτη ώρα.
Ενδεικτικά, ακούστηκαν τα “Thank You Johnny Carroll”, “Little Angel” , “I’m On Fire”, “You Are My Sunshine”, “As You Smile”, “I Wanna Be Alone”, ενώ έκλεισαν με τα “Sweet Little Sixteen” και “Fuzzbitten”.
Κατά τις 12.15 έρχεται η ώρα των Baboons, με τον συμπαθέστατο frontman τους Arthur De Winter να μας καλωσορίζει στα ελληνικά. Ο κόσμος –αν και ίσα που γέμιζε το μισό Gagarin– έδινε το στίγμα ότι περνούσε πολύ καλά και ήταν ήδη παραζεσταμένος ώστε να υποδεχτεί με θέρμη τους Βέλγους rock ‘n’ rollers.
Με τη φοβερή τους ενέργεια (δεν μπορώ να μην εξαίρω ιδιαιτέρως τον κοντραμπασίστα και τον πληκτρά), τον καθαρό και αληθινό ροκενρόλ ήχο και την όμορφη φωνή του Arthur, ώθησαν τον κόσμο να αφεθεί ακόμη περισσότερο. Το σετ τους περιελάμβανε κομμάτια όπως τα “All Set For the Weekend”, “Uptown and Back Again”, “Bungalow”, “Boogie Curse”, “Naked Girls”, “Drinking Gasoline”, “Let Me Be” καθώς και μερικά ολοκαίνουρια κομμάτια τους.
Αν θα ‘πρεπε να πούμε ποιος κρίθηκε νικητής από τη “μονομαχία” των δύο πρωταγωνιστών, τότε αυτός θα ήταν το rock ‘n’ roll φυσικά, που, αν και από κάποιους θα μπορούσε να θεωρηθεί παρωχημένο, φάνηκε ότι κρατά καλά το νεύρο και τη ζωντάνια του, τη φτιασιδωμένη αλητεία του, αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.
photos: Βασιλική Παναγοπούλου
626 
