Τετάρτη βράδυ, ο Ομπάμα έχει αναχωρήσει από την Αθήνα χάνοντας την ευκαιρία να δει ένα εξαιρετικό live και η πόλη ανακτά τους ρυθμούς της.
8:30 ήταν προγραμματισμένη η έναρξη με τους Diablery και καμιά 70αριά άτομα είχαν μαζευτεί ήδη στην Ηπείρου, αλλά προς έκπληξη όλων οι πόρτες ήταν ακόμα κλειστές και μέσα από το χώρο ακουγόταν soundcheck.
Τελικά οι πόρτες άνοιξαν στις 8:40 και 9:05 βγήκαν στη σκηνή οι Diablery. Το συγκρότημα είχε καλό στήσιμο αν και ταλαιπωρήθηκε από κάποια νεκρά διαστήματα, στα οποία πιθανώς προσπαθούσαν να φτιάξουν τον ήχο. Ένας ήχος που δεν ήταν σύμμαχος τους.
Το συμφωνικό black metal τους απέτυχε να αποδοθεί όπως θα έπρεπε, αν και προς τιμήν τους δεν είχαν προηχογραφημένα σημεία, έχοντας κανονικά πληκτρά στη σκηνή (κάτι που πάντα εκτιμώ). Τα κομμάτια ακούγονταν flat, οι δομές χάνονταν και γενικά η εμφάνιση τους με άφησε με την απορία του αν έφταιγε ο ήχος ή αν τελικά τα τραγούδια τους χάνουν στα live.
Περίπου 10:30 ήταν η ώρα για να εμφανιστούν οι Nadiwrath, ένα group που με ενθουσίασε με το “Circle Of Pest” και ήθελα να τους δω κάποια στιγμή ζωντανά. Ο ήχος ήταν καλός, τα όργανα ανέπνεαν και τα πρώτα κεφάλια στο κοινό άρχισαν να κουνιούνται. Η μεγάλη ηχητική διαφορά των δυο full-length τους φάνηκε και στη σκηνή. Από τα punk κομμάτια του “Nihilistic Stench” πηγαίναμε στον κλασσικό black metal ήχο του “Circle Of Pest” και πάλι πίσω.
Το συγκρότημα έβγαζε μια πηγαία αλητεία, κάτι που ταίριαζε απολύτως με το image και τη μουσική τους. Επειδή οι Nadiwrath δεν είναι από τα group “επαγγελματίες supporters συναυλιών”, καλό θα είναι αν τους πετύχετε κάποια στιγμή να τους δείτε. Είναι απλά… black metal. Τα κομμάτια που ακούσαμε : “Winter Nights”, “Horns”, “Two Face Shit Fuckers”, “A New Humanity”, “Ashes Of An Old Ruined World”, “Inner Commitment”, “No Pity For Your Kind” και “Heading Towards Absolute Darkness”.
Η ώρα που όλοι περίμεναν είχε φτάσει. Είναι περίπου 11:30 και στο χώρο βρίσκονται 300-350 άτομα. Οι Dagon και Incubus ανεβαίνουν στη σκηνή και αυτό που θα ακολουθήσει ξεπερνάει κάθε προσωπική μου προσδοκία.
“The Force Before Darkness”, “From Chaos They Came”, “Hymn For A Dead Star”, “Dark Mutilation Rites”, “Embraced By The Unholy Powers Of Death And Destruction”… Οι ύμνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον κι ο ήχος είναι εξαιρετικός! Κρυστάλλινος!
Πραγματικά εντυπωσιασμένος και με τα σαγόνια στο πάτωμα παρακολουθώ τον Dagon να φέρνει βόλτες ανάμεσα στα δύο στημένα μικρόφωνα της σκηνής, να σπέρνει διαόλους με τα κιθαριστικά riffs και να θερίζει θύελλες με μια φωνή “εκνευριστικά” καθαρή και τέλεια.
Πώς να τον παρακολουθήσεις παραπάνω όμως όταν από πίσω του, το φυσικό κτήνος που ονομάζεται Incubus κάνει μαθήματα κοπανήματος; Το παλικάρι είναι από τους καλύτερους drummer που έχω δει ζωντανά. Μια πραγματική πολεμική μηχανή που κάνει το drum kit του να παρακαλάει για το τέλος της συναυλίας.
Το κοινό είναι στο πνεύμα του live, τα moshpit λείπουν αλλά τα κεφάλια κουνιούνται ασταμάτητα. Οι Inquisition κάνουν μια απόλυτα επαγγελματική αλλά ταυτόχρονα τόσο black metal εμφάνιση. Σου δίνουν την αίσθηση ότι είναι πολύ μεγαλύτερο συγκρότημα από αυτό που τελικά είναι (δε μιλάω μουσικά προφανώς αλλά καθαρά από πλευράς απήχησης).
Όταν ένα τέταρτο πριν τη 1 το βράδυ έφυγαν οριστικά από την σκηνή, από τη μια ένιωθα γεμάτος κι από την άλλη ένα κενό δυσαναπλήρωτο. Ακολουθούν πολύ δυνατά extreme metal events αλλά από χθες το βράδυ ο πήχης ανέβηκε απότομα…
Photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
696 
