Έχω φτάσει επί τόπου οριακά πριν τον αναμενόμενο κατακλυσμό κι έχω βολευτεί στον αναπαυτικό καναπέ στην είσοδο του Fuzz μέχρι που εμφανίζεται η πολύτιμη συνεργάτιδα και πιάνουμε πρώτη σειρά.
Η διοργάνωση, θέλοντας ορθότατα να είναι τυπική, έχει αναρτήσει προηγουμένως το πρόγραμμα της παράστασης στο facebοοκ.
Η προσέλευση είναι σχετικά ισχνή όταν το, υπέρ του δέοντος τυπικό, opening act των Hypnotic Nausea ανεβαίνει στη σκηνή περί τις 21:10. To, κατά τι εκκεντρικό, τρίο των Αθηναίων έχει ένα δίσκο στο δυναμικό, με τον τίτλο “Hypnosis” και λίγα χρόνια δράσης στην πλάτη του, με έτος ίδρυσης μόλις το 2013.
Η μπάντα δείχνει, εντούτοις αρκετά δεμένη και αεράτη επί σκηνής και ο ήχος προσεγγίζει αρκετά αυτών των VIC και των Tuber, με απειροελάχιστες φωνές από τον κιθαρίστα – spokesperson της μπάντας. Τα εμβόλιμα trippy, προγραμματισμένα περάσματα πετυχαίνουν, έως ενός σημείου, το στόχο τους, αλλά κατά κύριο λόγο, η βάση της μουσικής τους είναι τα συμβατικά rock όργανα. Κάποιοι πόντοι και για την ουρά ρακούν.
Περί τις δέκα και, η κολεκτίβα των headliners εισβάλλει στη σκηνή, ακροβολισμένη, σε όλη σχεδόν την επιφάνεια της. Παρεμπιπτόντως, η σημαία των Sea Shepherds που καλύπτει έναν ενισχυτή κιθάρας χτυπάει έντονα στο μάτι.
Το σχήμα του πολυγραφότατου Justin Greaves, ο οποίος ως γνωστόν έχει διατελέσει drummer σε μπάντες όπως οι Iron Monkey, Earthtone 9, El.Wizard, Varukers , Silver Ginger 5 κτλ, αποτελείται από 7 βασικά άτομα συν ένα βοηθητικό, την Belinda Kordic, ή “έτερον ήμισυ”, όπως την αποκαλεί αργότερα ο χαμογελαστός γενειοφόρος.
Ο ίδιος παίζει μία εκ των τριών κιθαρών και παίρνει συχνά πυκνά το λόγο, στα διαλείμματα ανάμεσα στα τραγούδια, για να τονίσει πολλάκις κατά τη διάρκεια του set, είμαστε το καλύτερο και ευγενέστατο κοινό, ότι ανεβάσαμε την μπάντα του, από απόψεως δημοτικότητας και για να απολογηθεί για κάποια τεχνικά προβλήματα και για την έλλειψη επαγγελματισμού.
Το κοινό, το οποίο, είναι πιο πυκνό πλέον, αλλά καταλαμβάνει μόνο τον ισόγειο χώρο, απαρτίζεται τόσο από metalheads, όσο και από νεοκυματικές φυσιογνωμίες. Ο ήχος είναι ένα άκρως βρετανοπρεπές μίγμα, προσέγγισης των Pink Floyd από μπάντες, όπως οι Anathema και οι Katatonia, νέου κύματος, όπως οι New Model Army και post-rock, κι ως προς την παραγωγή του είναι αξιοσημείωτα, και πάλι για το συγκεκριμένο χώρο, τα τύμπανα.
Το σετ προχωράει με παλιά και καινούργια τραγούδια από το νέο “Bronze”, με τραγούδια για την αγάπη και για το μένος, όπως προλογίζει ο πιο συνεσταλμένος τραγουδιστής Daniel Änghede. Προς το τέλος του live, περί τις 12:30, και μετά από ένα “μη αναμενόμενο” encore ο Greaves ευχαριστεί διοργανωτές και φίλους από τα παλιά και κατεβαίνει ανάμεσα στο κοινό για μία singalong εκδοχή του “Burnt Reynolds”.
Crippled Black Phoenix setlist
Dead Imperial Intro
Deviant Burials
No Fun
Rotten Memories/ Champions
Human Nature
NO!
Scared and Alone
Song for the Loved
Born in a Hurricane
Denisovans
444
Rise Up and Fight
We are the Darkeners
We Forgotten Who We Are
Turn to Stone(Joe Walsh Cover)
Burnt Reynolds
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
669 
