Όταν λίγο πριν τις 9 πλησίασα το χώρο της Death Disco, ομολογώ πως μια έντονη κρυάδα επέτεινε την αίσθηση μιας ήδη παγωμένης Κυριακάτικης βραδιάς.
Κλειστές πόρτες και 5 άτομα στο απέναντι πεζοδρόμιο να περιμένουν για την είσοδο τους, δεν ήταν μια ελπιδοφόρα εικόνα για αυτό που θα ακολουθούσε. Κάποιοι ήχοι drums μέσα από το club ήταν εκεί απλά για να θυμίζουν ότι σε λίγο είχαμε προγραμματισμένη έναρξη live.
Όταν 20’ μετά, οι Bacchus Priest ανέβηκαν στη σκηνή, η κατάσταση ευτυχώς είχε αρχίσει να βελτιώνεται ραγδαία, με τα 5 άτομα να γίνονται 25 και τελικά να φτάνουν στα περίπου 80-90 που έμελε να είναι κι η τελική προσέλευση του κόσμου. Όταν είχα διαβάσει ότι το πρώτο support άλλαξε, ομολογώ ότι είχα νιώσει μια απογοήτευση καθώς ήθελα να δω τους BUS ζωντανά. Πού να φανταστώ όμως τι με περίμενε…
Χωρίς σάλτσες και δόση υπερβολής, θεωρώ ότι οι Bacchus Priest με πολύ υπομονή, επιμονή και δουλειά μπορούν να γίνουν το μεγάλο όνομα της ελληνικής σκηνής στο χώρο του Occult Doom/Rock και να στέκονται δίπλα σε μπάντες σαν τους Avatarium, Blood Ceremony, Jess And The Ancient Ones κτλ. Έχουν ωραίες συνθέσεις, έχουν τραγουδίστρια με φωνάρα, έχουν κι έναν κιθαρίστα που γεμίζει άνετα μόνος του τα κομμάτια τους και τα διανθίζει με υπέροχα 70s solo εδώ και εκεί. Προφανώς και θέλουν ακόμα δουλειά στα live (ο ήχος αρχικά δε βοήθησε, αργότερα βελτιώθηκε όμως) μιας και η σκηνική παρουσία ήταν μάλλον αναιμική αλλά, όταν υπάρχει η πρώτη ύλη, όλα αυτά βελτιώνονται. Μάταια έριξα μια ματιά στο merch μήπως και βρω κάτι σε φυσική μορφή καθώς το εξαιρετικό ομώνυμο ντεμπούτο τους υπάρχει μόνο σε digital μορφή.
Αμέσως μετά σειρά πήραν οι Korsikov. Τα παλικάρια ξέρουν να διασκεδάζουν εαυτούς και αλλήλους. Ήταν ισοπεδωτικοί κι αποτέλεσαν τον ιδανικό συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα συγκροτήματα που προηγήθηκαν κι ακολουθούσαν.
Τι κι αν ο τραγουδιστής τους λόγω των συνεχόμενων εμφανίσεων σε Γιάννενα και Θεσσαλονίκη είχε ξεμείνει από φωνή, αυτοί ταρακούνησαν κυριολεκτικά το venue και χάρισαν αυθεντικές rock n’ roll στιγμές παίζοντας το ομώνυμο EP τους και κλείνοντας με τα 46 βαρβάτα δεύτερα του “BAKA”…
Άξια αναφοράς και η συμμετοχή του Σταύρου (Sadhus) στο “Rolling Stoned”. Άψογη εμφάνιση από ένα group που έχει γεννηθεί για το σανίδι.
Λίγο μετά τις 11 είχε φτάσει η ώρα για τους “εορτάζοντες” Monk να ξεδιπλώσουν μπροστά μας το επίσημο ντεμπούτο τους “Black Earth Beneath”.
Το instrumental stoner doom υλικό τους χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση μυσταγωγίας που κάθε άλλο παρά χάνει σε ζωντανή απόδοση. Καθηλώνει τον ακροατή ταξιδεύοντας τον, ενώ η μονοδιάστατη αισθητική του, δεν τον αφήνει να αποδράσει από αυτό το ταξίδι παρά μόνο στη τελευταία νότα της παρουσίας των Monk. Η σκηνή μας έχει δυνατά instrumental sludge/doom σχήματα και με το “Black Earth Beneath” άλλος ένας κατάμαυρος ήλιος ανατέλλει.
photos: Chris Lemonis
674 
