Μπορεί να έχουμε πολλά στραβά στην ελληνική σκηνή γενικά, αλλά για το μόνο που δεν μπορεί να παραπονεθεί κανείς είναι για την ποιότητα που έχει αποκτήσει ο χώρος και την ικανότητα κάποιων σχημάτων να κερδίζουν τις εντυπώσεις με τη μουσική τους, έστω κι αν αυτή παραμένει σε underground επίπεδα.
Η κυκλοφορία του δεύτερου full length των Allochiria, “Throes”, αποτέλεσε αφορμή για μια πρώτης τάξεως ζωντανή μάζωξη, με τους Sadhus και τους Blame Kandinsky να συνοδεύουν το εν λόγω album presentation, σε ένα όμορφο sludge (κι όχι μόνο) πακετάκι που τίμησε τον ευρύτερο ακραίο ήχο.
Η έναρξη αυτού του έντεχνου γκαλά, έγινε με τους mathcorers Blame Kandinsky, τους οποίους του έβλεπα πρώτη φορά ζωντανά. Φουλ ενέργεια, σπασμωδικά περάσματα και συνεχείς ρυθμικές εναλλαγές, ζέσταναν για τα καλά τον κόσμο, που ήδη είχε αρχίσει να γεμίζει τον χώρο.
40 λεπτά με την ένταση στο τέρμα και τον frontman, Στράτο, να δίνει παλμό στο ακόμη μουδιασμένο κοινό, το οποίο στην πορεία κούνησε γοφό και παραδόθηκε στο ρυθμό που επέβαλλε το κουιντέτο από την Αθήνα, ενώ σε κάποια φάση, ένα δειλό stage-dive έκανε την εμφάνισή του. Επίσης, έπος το μπλουζάκι “ΜΟΝΟ ΜΑΘ”!
Οι Sadhus αποτελούν εγγύηση σε ό,τι αφορά τις εμφανίσεις τους, με το προ τριετίας “The Smoking Community” να δίνει πνοή στο εγχώριο sludge doom ιδίωμα.
Για περίπου 45 λεπτά, το An μεταμορφώθηκε σε μια βαλτώδης έκταση, με τα φωνητικά του Σταύρου να ρίχνουν ακόμη περισσότερη λάσπη, σπρώχνοντας το κοινό σε μια κινούμενη ηχητική άμμο και βυθιζόμενο σε αυτήν, αφέθηκε πλήρως στο καθαρτήριο σκοτάδι της.
Λόγω προβλήματος στο πετάλι της μπότας, δεν καταφέραμε να ακούσουμε τελικά το “Burned By Hand”, το οποίο όμως (ενόσω γίνονταν οι κατάλληλες κινήσεις για να λυθεί το θέμα, συνοδεία ενός θεατή που είχε ανέβει στην σκηνή και ζούσε τη φάση του) μετουσιώθηκε σε έναν mini instrumental αυτοσχεδιασμό πάνω στο “Dopesmoker” των Sleep, με το σχήμα να περνάει αμέσως μετά στο “Bampoola”.
Πέραν όμως της εν λόγω ατυχίας, για πολλοστή φορά έδειξαν το τίμιο ηχητικό χαρμάνι τους κι εμείς αδημονούμε για το νέο full length τους.
Οι οικοδεσπότες της βραδιάς, Allochiria, ανέβηκαν στην σκηνή κατά τις 23:55 και για περίπου μια ώρα έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους, παρουσιάζοντας τη νέα τους δουλειά, δίνοντας όμως και χώρο στο “Omonoia” του 2014.
Περίμενα καρτερικά να ακούσω το νέο υλικό της μπάντας live, προτού αγοράσω το δισκάκι τους, μιας και θεωρώ πως ζωντανά το συγκρότημα αποδίδει τα κομμάτια πολύ καλύτερα.
Κι αυτό που προσωπικά εισέπραξα είναι πως το δεύτερο album, ενώ πατάει στην ίδια δομή με το πρώτο, διαθέτει μια πιο δεμένη αύρα, εδραιώνοντας με περισσότερη σαφήνεια το μουσικό ύφος της μπάντας.
Η δε Ειρήνη, συναισθηματικά φορτισμένη, απέδειξε για πολλοστή φορά πως το μέγεθος δε μετράει και μαζί με τα υπόλοιπα μέλη, ταξίδεψε το γεμάτο An με το post-sludge υβρίδιο της μπάντας, το οποίο αν άκουγαν οι Isis, λογικά θα ήταν περήφανοι για τα γνήσια τέκνα τους.
Για το κλείσιμο, το συγκρότημα κάλεσε τον Σταύρο των Sadhus να τους συνοδεύσει, ο οποίος έδωσε λίγο από το δικό του (μαύρο) χρώμα στη μουσική των Allochiria και κάπως έτσι, εν μέσω εκτενούς χειροκροτήματος, το release στέφθηκε με επιτυχία (παρά τα διάσπαρτα τεχνικά προβλήματα) και η underground σκηνή έδειξε πως ζει και βασιλεύει κι ότι έχει να δώσει πολλά στην πορεία.
Το live τελείωσε, πέρασα εξαιρετικά, ψώνισα τα μπλουζάκια και τα δισκάκια μου (διότι οφείλουμε να στηρίζουμε κι έμπρακτα) κι ένα ακόμη βράδυ Παρασκευής ξεκίνησε ιδανικά.
Μπράβο μου που πήγα και μπράβο σε όσους ήρθατε.
Photos: Βασιλική Παναγοπούλου
717 
