Πανικός από πολύ νωρίς έξω από το Piraeus Academy 117 με ουρές να σχηματίζονται σε αναμονή της εμφάνισης των Arch Enemy!
Μέσος όρος ηλικίας… μικρός. Είμαι σίγουρη ότι χτυπούσα double score σε ηλικία στο 70% των παρευρισκομένων. Έφτασα στο χώρο λίγο πριν τις 21:00 κι αντίκρισα ένα κατάμεστο Piraeus Academy με πολύ κεφάτο και ανυπόμονο κοινό.
Δύο μέρες πριν, είχαν ανακοινωθεί οι ώρες εμφάνισης των συγκροτημάτων και οι Jinjer ξεμύτισαν ακριβώς στην ώρα τους! 21:00 Νταν!
Οι Ουκρανοί είχαν πάρα πολλή όρεξη κι ακολούθησαν πιστά το setlist που παίζουν σε όλο το τουρ τους. Μπήκαν πολύ δυνατά με το “Who’s Gonna Be the One” και κέρδισαν αμέσως τις εντυπώσεις.
Συνέχισαν με το “Words of Wisdom” και το “Sit Stay Roll Over”. Το επόμενο κομμάτι ήταν το “I speak Astronomy” κι αυτό που μου κίνησε ιδιαίτερα την προσοχή λόγω των ωραίων μελωδικών τμημάτων του. Η συνέχεια είχε “Just Another” και “Pisces” και το κοινό πλέον ενθουσιασμένο κινούταν στους ρυθμούς των Jinjer.
Το πολύ δυνατό “Captain Clock” μας έκανε πια να θέλουμε να ακούσουμε κι άλλα από αυτή την μπάντα. Μας κράτησαν το “No Hoard of Value” και το “Bad Water” για το τέλος.
Οι Jinjer μου άφησαν μια πολύ καλή αίσθηση και πιστεύω ότι μπορούν να καταφέρουν πολλά στην πορεία. Σίγουρα πάντως προετοίμασαν ιδανικά το έδαφος για την εμφάνιση των Arch Enemy.
Κι αφού όλα πηγαίνουν κυριολεκτικά “ρολόι”, βγαίνουν οι Arch Enemy επί σκηνής ακριβώς στην ώρα τους κάνοντας μια πολύ εντυπωσιακή είσοδο με το “The World is Yours”, αφού ακούσαμε το “Thunderstruck” των AC-DC και το “Set Flame to the Night” σαν εισαγωγή.
“Ravenous”, “Stolen Life”, “War Eternal”, “My apocalypse”, “Blood in the Water”, “You Will Know My Name”, “The Race”, “The Eagle Flies Alone”. Τι να πω τώρα. Όποιος ακούει Arch Enemy θα καταλάβει ότι η setlist τους ήταν ισοπεδωτική. Η σειρά και η επιλογή των κομματιών ήταν τόσο προσεγμένη που κρατούσε συνεχώς τη διάθεση στα ύψη. Παραλήρημα από το κοινό που ζητούσε, σχεδόν εξαρχής, το “Nemesis”.
Στο “As the Pages Burn”, που ήρθε μετά, η Alissa ζήτησε από το κοινό να κάνει λίγο χαμό μιας και είναι, όπως δήλωσε, το αγαπημένο της κομμάτι, κάτι το οποίο θα το είχαμε καταλάβει αφού πραγματικά τα έδωσε όλα τραγουδώντας το.
Για την ολοκλήρωση του κανονικού τους προγράμματος είχαν επιλέξει το “Burning Angel”, “No Gods, No Masters”, “Dead Bury Their Dead” και το “We Will Rise”. Τα κομμάτια από το νέο δίσκο ενσωματώθηκαν τέλεια στο setlist τους και παρόλο που αυτή είναι περιοδεία προώθησης του “Will to Power”, εγώ δεν είδα πολλούς να μη σιγοτραγουδούν τους στίχους από το νέο δίσκο.
Η διάθεση στα ταβάνια και ήρθε η ώρα για το χορταστικό τους encore που αποτελείται από 4 κομμάτια. Πρώτο το “Avalanche” για τη δεύτερη τους είσοδο και καπάκι αδειάζει η σκηνή και μένει μόνο ένας προβολέας πάνω στον Jeff Loomis και ακούγεται το “Snow Bound” στην καλύτερη στιγμή, προσωπικά μιλώντας, της βραδιάς (μάλλον έχω γεράσει). Το “Snow Bound” ήταν αυτό που λέμε “ηρεμία πριν την καταιγίδα” γιατί το επόμενο κομμάτι ήταν το “Nemesis” κι απορώ πως δεν γκρεμίστηκε το μαγαζί. Moshpits, φωνές κακό. Όλα μαζί. Έκλεισαν με το “Fields of Desolation” και πραγματικά όλοι μείναμε ευχαριστημένοι.
Η βραδιά έφτασε στο τέλος της, με την καθιερωμένη selfie μαζί ένα πανό για την Αθήνα, όπως κλείνουν όλες τους τις ζωντανές εμφανίσεις άλλωστε.
Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν αρκετά ενθουσιασμένη στην ιδέα του να παρακολουθήσω Arch Enemy. Για καλή μου τύχη το συναίσθημα αυτό δεν επιβεβαιώθηκε, ούτε ενισχύθηκε κατά τη διάρκεια της βραδιάς. Αντιθέτως, εξεπλάγην ευχάριστα με την εικόνα που μου άφησε το συγκεκριμένο σόου και μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι πέρασα και αρκετά καλά. Θέλω να λάβετε υπόψιν σας σε αυτό το σημείο ότι ουδέποτε υπήρξα φαν της συγκεκριμένης μπάντας.
Οι Arch Enemy είναι ένα συγκρότημα που απαρτίζεται από ιδιαιτέρως ταλαντούχους μουσικούς οι οποίοι έχουν επιλέξει την πιο εμπορική κατεύθυνση που θα μπορούσαν να ακολουθήσουν για τη μουσική τους και τη συνολική εμφάνιση τους. Μιλάμε για επαγγελματίες με τα όλα τους. Μέχρι και η τελευταία λεπτομέρεια για τις εμφανίσεις τους είναι μελετημένη. Εφόσον μιλάμε για μουσική θα ξεκινήσουμε από τον τρομερά καλογυαλισμένο τους ήχο τους που σε εντυπωσιάζει, θα συνεχίσουμε με την κίνηση τους επί σκηνής η οποία είναι πάρα πολύ δυνατή με την Alissa να δείχνει της εξαιρετικά καλή φυσική της κατάσταση με αεροκλωτσιές κι άλματα, ενώ είναι σίγουρο ότι και όλο το styling της μπάντας είναι μελετημένο.
Αν υπάρχει ακόμα κάποιος μουσικός ρομαντισμός μέσα τους δεν το γνωρίζω, αλλά σίγουρα δεν κάθεσαι να το πολυαναλύσεις όταν βλέπεις τον Amott να βγαίνει στη σκηνή με ύφος “Θα σας ισοπεδώσω”. Ξέρει βέβαια πολύ καλά σε τι ηλικιακό κοινό απευθύνεται κι αυτό που έχει αποφασίσει να κάνει το κάνει πάρα πολύ καλά. Δεν μπορώ να κατακρίνω καμία μπάντα που κυνηγάει το μέγιστο δυνατό κέρδος από τη δουλειά που κάνει εφόσον έχει βρει αυτό που ζητάει το κοινό. Τι είναι αυτό; Δυνατά και “πιασάρικα” riff, μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό και εμπορικοί στίχοι.
Μπορεί να μην είμαι οπαδός των Arch Enemy, αλλά δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι η μπάντες αυτού του ύφους και νοοτροπίας είναι πιο εύκολο να φέρουν και να κρατήσουν τον νεαρό κόσμο στο μουσικό είδος που αγαπάμε, το μέταλ και αποδεδειγμένα το καταφέρνουν. Τόσα χρόνια, με κάθε τους δίσκο μυούν κι άλλους εφήβους και νεανίδες στο σκληρό ήχο.
photos: Αποστόλης Καλλιακμάνης
552 
