Το γεγονός ότι ο Sivert Høyem με τη σύμπραξη εκλεκτών – επίλεκτων φίλων και καλλιτεχνών [Rob Ellis (PJ Harvey), Simone Butler (Primal Scream) και Rob McVey (Marianne Faithfull band)], δημιούργησε ένα σχήμα εν ονόματι “Paradise” και στην πρώτη τους περιοδεία έχουν ως κύριο σταθμό “απόβασης” τη χώρα μας (με τρεις συναυλίες σε Πάτρα, Αθήνα και Θεσσαλονίκη), αρκούσε από μόνο του για να δημιουργήσει κινητικότητα στους ουκ ολίγους οπαδούς του εν Ελλάδι.
Η αφορμή διπλή βέβαια μιας Gagarin 205 και An Club γιόρταζαν τα 15 και 30 χρόνια τους αντίστοιχα, στα συναυλιακά δρώμενα της πόλης.
Οι πόρτες θα άνοιγαν κατά τις οκτώ το απόγευμα, σύμφωνα με τους διοργανωτές κι η διπλή ουρά που αντίκρισα κατά τα δύο μήκη της Λιοσίων περί της oκτώ και τέταρτο, υποδήλωνε ότι θα γίνει το αδιαχώρητο. Κατά τις εννέα παρά που βρέθηκα στο χώρο, ο κόσμος απλώθηκε δίχως να επικρατεί ασφυκτική πολυκοσμία, ενώ αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν, σαφέστατα, ο σχετικά μεγάλος μέσος όρος ηλικίας των παρευρισκομένων και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε, ότι άνετα ξεπερνούσε τα 40 έτη (ίσως σε αυτό συνέβαλαν κι οι εμφανίσεις του Sivert Høyem στο Ηρώδειο, που έκανε κλικ και σε μεγαλύτερες ηλικίες).
Κατά τις εννέα και μισή περίπου, ανέβηκαν στην σκηνή οι εκ Λονδίνου ορμώμενοι, ως δήλωσαν, “George Gaudy & Sun”, όμως εμείς τους γνωρίζουμε από την έντονη εγχώρια δραστηριότητα του τραγουδοποιού και μουσικού George Gaudy. Ο χώρος για το σχήμα φάνταζε πολύ οικείος (ήταν main act τον Απρίλιο στο Gagarin) και από τις πρώτες κιόλας αναμφίβολα blues συνθέσεις τους, κέρδισαν το κοινό που άρχισε να πυκνώνει ώρα με την ώρα, ενώ και οι πιο ψυχεδελικές τους πινελιές, σ’ ένα περίεργο αλλά ταυτόχρονα “γοητευτικό” και μελαγχολικό σύμπλεγμα ηλεκτρισμένης light pop – rock, κέρδισε άπαντες.
Ένα σχήμα που κατά γενική ομολογία, ήταν κομμένο και ραμμένο για την περίσταση, τόσο από άποψη μουσικού ύφους αλλά και η γενικότερη παρουσία των μελών, που καθώς δείχνουν, χτίζουν ένα καλό δέσιμο, όμως απαιτείται μεγαλύτερη τριβή μεταξύ τους για να κατορθώσουν να κάνουν ένα βήμα παραπάνω. Ξεχώρισαν τα “Mother”, “Blame”, “Why (Oh Why)”, αλλά και το “Amsterdam” προς το τέλος του ημίωρου set τους.
Μετά από μια απαραίτητη αναμονή, προκειμένου να αναδιαμορφωθεί η σκηνή, οι Paradise μέσα από ένα προ-ηχογραφημένο μήνυμα στα ιταλικά και στο background banner της σκηνής το όνομά τους να αναβοσβήνει, μας καλωσόριζαν στη δική τους εκδοχή του Παραδείσου (“Benvenuti in Paradiso”) κι έκαναν σιγά σιγά την εμφάνισή τους επί σκηνής με τον Rob McVey να κλέβει την παράσταση με το εντυπωσιακό σακάκι του, τύπου Φλωρινιώτη, την εκπληκτική περσόνα Simone Butler στο μπάσο, τον Jack Revy στα τύμπανα (που αντικαθιστά προσωρινά για λόγους υγείας τον Rob Ellis), ενώ μόλις ο Sivert έκανε την εμφάνιση του, το μικρό πανδαιμόνιο που ακολούθησε ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο.
Το Gagarin ήταν πλέον κατάμεστο, αλλά όχι ασφυκτικά, γεγονός που τιμά τους διοργανωτές, οι οποίοι δεν “εκμεταλλεύτηκαν” το ηχηρό όνομα των Paradise για μία oversold συναυλία, τιμώντας άριστα τον επετειακό χαρακτήρα του χώρου.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή που οι Paradise πάτησαν το πόδι τους στη σκηνή, έγινε αντιληπτό ότι πρόκειται για ένα σχήμα που ήρθε για να μείνει. Τα κλισέ περί super band κλπ, έχουν καθαρά προωθητικό χαρακτήρα, αλλά η νέα αυτή απόπειρα του Høyem και των συνοδοιπόρων του, “φωνάζει” από χιλιόμετρα ότι είναι ένα άρτιο σύνολο που έχει τα φόντα να αφήσει εποχή.
Η παρουσία τους, ο ήχος τους, το λιτό, απλό και ξεκάθαρο στήσιμό τους και πάνω από όλα οι συνθέσεις τους, απέπνεαν καθαρό rock άνεμο. Με το “Humiliation”, που είχαμε ήδη πάρει μια γεύση από το πρώτο τους EP (“Yellow”), μας εισήγαγαν στη μουσική τους, ενώ τα “Living It Strange”, “Money” και “Gideon Bible” που ακολούθησαν, κατέστησαν σαφές ότι η επερχόμενη full- length δουλειά τους θα ξεπερνά τα standards και των πλέον απαιτητικών. Γεμάτες ενορχηστρώσεις, με εξαιρετικά κιθαριστικά εφέ, ευφάνταστα lyrics και μία φωνή που όσο περνούσε η ώρα και “ζεσταίνονταν”, διαπερνούσε τα πάντα!
Ιδιαίτερη μνεία χρήζουν οι κιθαριστικές ικανότητες του Rob McVey, που συγκεκριμένα στα “Gideon Bible” και “ Duchess Seductress” καθήλωσε άπαντες έχοντας ανά διαστήματα μοναδικές, μικρές και καθόλου κουραστικές σόλο στιγμές. Ένας εξαιρετικός κιθαρίστας κι αναμφισβήτητα, πρέπει να του χρεωθεί μεγάλο μερίδιο στον παράγοντα της σύνθεσης και της ενορχήστρωσης.
Ο Sivert από την άλλη δε χρειάστηκε να μας συστηθεί ιδιαίτερα, αλλά δείχνοντας πιο ώριμος από ποτέ, απέφυγε φωνητικές υπερβολές (που ίσως να ελλοχεύουν στο “Yellow” κι ιδιαίτερα στο κλείσιμο του “Crying”) κι ως αναμενόταν ήταν ιδιαίτερα εγκάρδιος με το αγαπημένο του ελληνικό κοινό (το οποίο το εξυμνεί όπου σταθεί κι όπου βρεθεί), ευχαριστώντας για την παρουσία του κόσμου τόσο από σκηνής, αλλά κατεβαίνοντας σε δυο τρεις όμορφες στιγμές ανάμεσα μας.
Στα αξιοσημείωτα και αξιομνημόνευτα σημεία της βραδιάς, ήταν η αφιέρωση της πανέμορφης μπαλάντας “Wonderful Life”, στον εμπνευστή του Gagarin 205, και πρόωρα εκλιπόντα, Νίκο Τριανταφυλλίδη, από τον Høyem, ευχαριστώντας ταυτόχρονα για τη φιλοξενία το συγκεκριμένο χώρο που τον έχει υποδεχτεί ουκ ολίγες φορές κατά το παρελθόν.
Η μπάντα μπορεί να ολοκλήρωσε την εμφάνισή της, τηρώντας το τελετουργικό του ενός encore, όμως το κοινό επευφημούσε για περισσότερους “Paradise”, αίτημα που εντέλει δεν ικανοποιήθηκε, εντούτοις όλοι απόλαυσαν ένα καταπληκτικό live που θα αποτυπωθεί για τα καλά στις μνήμες μας. Φύγαμε όλοι γεμάτοι, με αρκετό νέο ποιοτικό υλικό να μένει στ’ αφτιά μας και μια αψεγάδιαστη συναυλιακή βραδιά, που δεν έκανε σε κανένα σημείο “κοιλιά”.
Αντί επιλόγου, θα ήθελα να δηλώσω ότι πήγα σαφώς προκατειλημμένος στο live των Paradise, για διάφορους προσωπικούς λόγους – αγκυλώσεις, όμως το νέο αυτό project του Høyem, ήρθε πραγματικά ως ένα επιπλέον χαστούκι στην απαξιωτική λογική μου, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει ανάγκη να αποτινάξει τη “ρετσινιά” των Madrugada και με μεστό, άμεσο rock, ένα αναμφισβήτητο ταλέντο και πανάξιους συνεργάτες, έχει να δώσει αρκετά στο μουσικό στερέωμα.
ΥΓ: Η παρουσία μεγαλύτερου, κατά κάποιο τρόπο, ηλικιακά κοινού, συνέβαλε στο να περιοριστεί η χρήση του κινητού τηλεφώνου ως κάμερα και ν’ απολαύσουμε πιο άνετα τη συναυλία, δίχως πολλά πολλά check in, ποσταρίσματα και βιντεάκια…
Paradise setlist:
Humiliation
Living It Strange
Money
Gideon Bible
Crying
Ecstasy
Call My Name
Headwound
Duchess Seductress
Mary
Goodbye 21st Century
Riding
Wonderfull Life
I May Not You
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
634 
