Χωρίς μέλλον, δεν έχει νόημα να ζούμε στο παρόν, ούτε να σκαλίζουμε το παρελθόν. Για αυτό το λόγο, είμαστε υποχρεωμένοι όσο περνάει από το χέρι μας να προσπαθούμε να στηρίξουμε καλές προσπάθειες που μπορούν να κάνουν αυτό το μέλλον λίγο πιο ενδιαφέρον.
Και έτσι, βρεθήκαμε στο An Club για να υποδεχθούμε τους νεαρούς Embargo που κατέβηκαν από τη Θεσσαλονίκη για να μας παρουσιάσουν το πρόσφατο ντεμπούτο ΕΡ τους “Mighty Killer Ant”, αλλά και νεότερο υλικό.
Σε αυτό το πάρτι, αποφάσισαν να καλέσουν για βοήθεια δυο ακόμη νεαρής ηλικίας συγκροτήματα και οι πρώτοι εξ αυτών ονομάζονται Homoerectus.
Νομίζοντας πως ακούω μια μίξη μεταξύ Pantera και Kyuss (τα φωνητικά γκαρσιάζαν επικίνδυνα), άκουσα με ενδιαφέρον τα αρκετά κομμάτια τους. Το συγκρότημα αρκετές στιγμές μου φαινόνταν ασύνδετο με αποτυχία συνεννόησης μεταξύ των οργάνων, εξαιρουμένου του drummer, ο οποίος όντας εξαιρετικός κρατούσε τα μέτρα πολλές φορές μόνος του.
Όρεξη υπάρχει, οπότε θα περιμένω να δω τι θα μας δείξουν στο μέλλον, αφού μετά την αξιόπιστη και συντηρητική εκτέλεση του “Ace of Spades”, βούτηξαν σε βαθιά νερά με απόπειρα να διασκευάζουν το “War Pigs”, πράγμα καθόλου απλό. Ο τυμπανιστής και πάλι τους έβγαλε ασπροπρόσωπους όμως και κράτησε όλους εμάς “ζωντανούς”.
Οι επόμενοι καλεσμένοι, Loud Silence πολύ πιο σφιχτοδεμένοι και με σαφή desert/heavy rock προσανατολισμό (μου θύμισαν έντονα τις προσωπικές δουλειές του Brant Bjork), αλλά επίσης με έλλειψη σκηνικής κίνησης. Οι συνθέσεις τους παρουσίαζαν αρκετό ενδιαφέρον, βγαίνοντας που και που από τις κλασικές φόρμες του “στόνερ” και ανυπομονώ να ακούσω υλικό από τα χέρια τους.
Σε καλό δρόμο βρίσκονται λοιπόν, οι Loud Silence (μου αρέσει το όνομα τους) και αν συνεχίσουν την προσπάθεια τους θα μπορέσουν να μας απασχολήσουν.
H ώρα είχε έρθει για το Embargo! Και με την πρώτη νότα φάνηκε η διαφορά οργάνωσης από τους προηγούμενους δυο, η εργατικότητα τους, η σοβαρότητα τους προς το αντικείμενο μουσική και η ανάγκη τους να εξωτερικεύσουν όλο αυτό που γιγαντώνεται μέσα τους και μεις απλά ονομάζουμε rock. Όγκος στον ήχο, εκπληκτικές ορχηστρικές συνθέσεις που ζωντανά φαντάζουν πιο θηριώδεις από ό,τι στο album και συνεχόμενη κίνηση από όλα τα μέλη, που κατάφεραν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τη μικρή τους ηλικία.
Είναι δύσκολο να φτιάξεις μουσική χωρίς λόγια και να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, αλλά τα τυπάκια πιθανόν μελετώντας τους δάσκαλους του είδους, Karma to Burn, τα κατάφεραν και τίναξαν την αδρεναλίνη μας στα ύψη. Πιθανές αστοχίες, απόρροια της έλλειψης μεγάλης εμπειρίας, ξεχνιόντουσαν εύκολα, χωρίς να χαλούν το συνολικό δημιούργημα των Embargo και να με κάνουν να νιώθω, όπως ένιωθα πριν 4-5 χρόνια όταν για πρώτη φορά είχα δει ζωντανά τους Bombing the Avenue.
Πρέπει όμως, να κρατήσουν την ταπεινότητα που προσπαθούν να τους μεταφέρουν οι μέντορες τους και να δουλεύουν καθημερινά για να φτάσουν στο σημείο που βρίσκονται οι μπάντες των οποίων τις συναυλίες κατά καιρούς ανοίγουν. Όλοι μας θέλαμε να γίνουμε μουσικοί που τους θαυμάζουν όλοι, αλλά οι τεμπέληδες δεν τα καταφέραμε! Στο χέρι σας είναι!
Η βραδιά μου άφησε καλές αναμνήσεις και εύχομαι την επόμενη φορά το An Club να είναι πίτα στον κόσμο! Το βόρειο μέρος της χώρας μας έχει ένα ακόμη σοβαρό μέλος στη heavy rock κοινότητα της και ζηλεύουμε για αυτό!
Υ.Γ. Η ατάκα της βραδιάς ήταν “Οι Embargo θα είναι οι Nightstalker της κόρης σου!” και εγώ το ελπίζω. Και να γίνουν και να έχω κόρη να τους ακούει!
825 
