Σκέφτεσαι τι θα κάνεις Σάββατο βράδυ και συνειδητοποιείς ότι η υπόγα του Αν φιλοξενεί τέσσερα συγκροτήματα με πολύ χαμηλό εισιτήριο, και μια ευκαιρία να ανακαλύψεις ίσως την επόμενη αγαπημένη σου μπάντα.
Δεν το σκέφτεσαι και πολύ και οδεύεις προς το live-άδικο των Εξαρχείων. Τσιμπάς την πρώτη μπύρα παρατηρείς ότι ο κόσμος που έχει συγκεντρωθεί δεν ξεπερνάει ακόμα τα 50 άτομα αλλά υπάρχει συνεχής ροή και έχεις την αίσθηση ότι θα γίνει ψιλοχαμούλης.
Αυτή την ευκαιρία άρπαξαν και οι τέσσερις μπάντες συνειδητοποιώντας ότι θα παρουσιάσουν τις δουλείες τους σε αρκετό κόσμο που ήρθε με όρεξη ν ακούσει μουσική και να περάσει καλά. Βεβαίως η βραδιά ήταν αφιερωμένη στους Deathcrop Valley οι οποίοι θα μας παρουσίαζαν το τελευταίο τους πόνημα αλλά το menu περιλάμβανε για αρχή τους Stains of Amber.
Έχοντας στα σκαριά την πρώτη τους δουλειά και χωρίς πολλές πολλές κουβέντες οι Stains of Amber μας συνεπήραν αρχικά με τον καταπληκτικό ήχο τους. Μια ενδιαφέρουσα fuzz-αριστή κιθάρα, στιβαρά τύμπανα και ένα μπάσο που γέμιζε τον χώρο. Μπορεί η ένταση να ήταν κάπως χαμηλή για live αλλά η ποιότητα του ήχου σε κέρδιζε. Οι συνθέσεις μακροσκελής, ταιριαστό χαρακτηριστικό στο doom/stoner rock που παίζουν, οι επιρροές από Kyuss διάχυτες και καθώς ο χρόνος πέρναγε η νεανική αυτή μπάντα έμοιαζε να το ευχαριστιέται όλο και περισσότερο. Θα ήθελα να είναι λίγο πιο “λυμένοι” και χαλαροί πάνω στη σκηνή φυσικά αλλά φαντάζομαι πως είναι αρχή ακόμα και η εμπειρία των live θα τους βοηθήσει να μεταφέρουν παραπάνω ενέργεια στο κοινό που τους παρακολουθεί βελτιώνοντας την σκηνική τους παρουσία.
Ολιγόλεπτο διάλειμμα για ανεφοδιασμό και οι 32 Bastards γεμίζουν την σκηνή του Αν. Ότι ίσχυε για τους Stains of Amber, ακριβώς το αντίθετο ίσχυε για τους 32 Bastards. Υψηλές ταχύτητες στο rock n roll άδικο punk που παίζει η μπάντα, ενέργεια και κοπάνημα πάνω στη σκηνή και ήχος για κλάματα (ευτυχώς μόνο στην αρχή).
Περνώντας το αρχικό σοκ που δεν καταλάβαινες ακριβώς τι άκουγες, τα πράγματα πήρα την φυσιολογική τους ροή. Ο ήχος έστρωσε οι 32 Bastards χόρευαν ασταμάτητα και το κοινό που είχε γίνει εμφανώς πολυπληθέστερο άρχισε να κουνάει σιγά σιγά τα πόδια και το κεφάλι του. Όμορφες ιδέες, πολλές επιρροές (μέχρι και reggae περάσματα ακούσαμε) αλλά όλα με βάση τις υψηλές ταχύτητες και την punk αισθητική οι 32 Bastards έκαναν το ΑΝ να σείεται κάπως παραπάνω. Η διασκευή στο Too Drunk To Fuck των Dead Kennedys δημιούργησε πρόσθετα χαμόγελα στο κοινό και οι Πατρινοί αποχαιρέτησαν επίσης χαμογελαστοί και ευδιάθετοι.
Με έναν δίσκο made in London στις αποσκευές τους οι Pissed of Kid ετοιμάζονταν να παρουσιάσουν ζωντανά το indie-alternative-blues-prog-younameit- rock τους. Δεν μπορούσα να το κρύψω ούτε κατά της διάρκεια της εμφάνισης τους και δεν θα το κάνω ούτε και τώρα. Οι Pissed of Kid είναι μπάντα για μεγάλα πράγματα. Τα level επαγγελματισμού ξαφνικά ανέβηκαν πολλά σκαλοπάτια και από το πρώτο δευτερόλεπτο καταλάβαινες ότι εδώ έχουμε να αντιμετωπίσουμε λυμένους παιχταράδες που αν συνεχίσουν έτσι σε λίγο καιρό θα οργώνουν μεγαλύτερα stages. Η αλήθεια είναι πως η μουσική τους ήταν η πιο αταίριαστη για το κοινό που είχε έρθει, και αυτό φαίνονταν στις νωχελικές αντιδράσεις του, παρόλα αυτά κανείς δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια και τα αυτιά από πάνω τους. Γιατί μπορεί οι δυσκολοχώνευτες συνθέσεις των Pissed of Kid να θέλουν κάποιες ακροάσεις για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται αλλά η ποιότητα και οι ουσιώδης ποικιλομορφία των συνθέσεων δεν μπορεί να μην αναγνωριστεί αμέσως από τον οποιονδήποτε μουσικόφιλο. Ένας χαρισματικός frontman με υπέροχη φωνή, ένας μπασίστας που ήξερε τι έκανε και ένα τυμπανιστής που ενέπνεε εμπιστοσύνη σε συνδυασμό με τον καλύτερο ήχος της βραδιάς ολοκληρώνουν το σχεδιάγραμμα της εμφάνισης των Pissed of Kid.
Η ώρα πλησίαζε 12 και είμασταν πλέον έτοιμοι για το κυρίως πιάτο. Καταρχάς και Οι Deathcrop Valley και όλοι εμείς μετά χαράς παρατηρούσαμε ένα μισογεμάτο venue το οποίο μας ενίσχυε την ήδη καλή ψυχολογία από την εμφάνιση την τριών προηγούμενων συγκροτημάτων.
Ο ομότιτλος δίσκος τους κυκλοφόρησε τον Μάιο της χρονιάς που διανύουμε και έμενε να δούμε ιδίοις όμμασι αν οι προσδοκίες μας για ένα heavy rock πάρτι θα επαληθεύονταν. Οι Deathcrop Valley φρόντισαν να μας αποζημιώσουν με το εναρκτήριο κιόλας Thirst και μας έκαναν να χαρούμε ξέροντας πως αυτή είναι μόνο η αρχή. Με άρτιο δέσιμο μεταξύ τους γεγονός που φανέρωνε την σοβαρότητα που η μπάντα αντιμετώπιζε το συγκεκριμένο live, με σύμμαχο τον πολύ καλό ήχο και τις πιασάρικες συνθέσεις τους οι Deathcrop Valley δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να μας κάνουν να ιδρώσουμε από το κοπάνημα και να ταυτιστούμε με τη μουσική τους.
Άνετοι και άκρως ενθουσιώδεις πάνω στη σκηνή δεν παρέλειψαν κάποιες κοινωνικές αναφορές υπενθυμίζοντας πως η μουσική που αγαπάμε έχει να κάνει με την καθημερινότητα μας και με τα πράγματα που στηρίζουμε και υποστηρίζουμε. Ειλικρινά δεν κατάλαβα για πότε πέρασε η μία ώρα της εμφάνισης τους καθώς η αρτιότητα της απόδοσης των heavy rock/stoner συνθέσεων με τα χαοτικά solos, τις blues αναφορές και τα ξεσηκωτικά φωνητικά με απορρόφησε εξ ολοκλήρου που νομίζω πως ήθελα να γευτώ λίγο ακόμα.
Η παρουσίαση του δίσκου όμως είχε τελειώσει, οι ευχαριστίες έδιναν και έπαιρναν και η αλήθεια είναι πως δεν μπορεί να έφυγε κανείς παραπονεμένος από το Αν εκείνο το βράδυ. Οι Deathcrop Valley έχοντας στις αποσκευές τους έναν πολύ καλό δίσκο με ωραίες ιδέες και ποικιλόμορφες συνθέσεις άδραξαν την ευκαιρία και μας προσέφεραν μια στιβαρή και άκρως ικανοποιητική (επαγγελματική θα έλεγα) εμφάνιση. Υπομονή λοιπόν μέχρι την επόμενη φορά με την προσδοκία πως δεν θα αργήσει πολύ η στιγμή που θα περάσω ένα τόσο όμορφο σαββατόβραδο.
Φωτογραφίες: Χριστίνα Αλώση
847 
