Ήγγικεν η ώραν λοιπόν, και οι κοιμισμένοι σκληροροκάδες του τόπου αυτού μαζεύτηκαν στον αθηναϊκό ναό για να κοινωνήσουν ιδρώτα και αίμα!
Εντάξει ναι, θέλω να βάλω σάλτσα στην εισαγωγή μου και υπερβάλλω, γιατί αν και το pit ήταν λυσσαλέο σταγόνα αίματος δεν κύλησε στο πάτωμα του αγαπημένου μας συναυλιακού χώρου.
Ο λόγος της μάζωξης όλων αυτών των κρυμμένων και καταπιεσμένων rock ‘n’ roll ψυχών ήταν η εμφάνιση των Αμερικανών Zeke, που μετά από αρκετά χρόνια που προσμένουμε τον ερχομό τους, έφτασα στα μέρη μας με το νέο album “Hellbender” στις αμασχάλες. Και αυτό που είδαν να συμβαίνει, σπάνια το απολαμβάνουν.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Πρώτοι στη σκηνή ήταν οι 32bastards από την Πάτρα, που παρά το όνομα τους είναι μόνο τέσσερις. Ρυθμικό και πάνκικο rock ‘n’ roll, ιδιαίτερα επηρεασμένο από τους Dead Kennedys, ειδικά στα φωνητικά που είναι της Jello σχολής, πράγμα που επιβεβαιώθηκε με την διασκευή του “Too Drunk to Fuck”. Παρά την ατυχία με την χορδή της κιθάρας στο πρώτο κιόλας τραγούδι και αναγκαστική της αντικατάσταση, δεν πτοήθηκαν και έδωσαν όλη τους την ψυχή για συνοδεύσουν τις μπίρες που γλυκά έκαναν σλάλομ στο λαρύγγι μας. Ο ήχος θα μπορούσε να είναι λίγο καθαρότερος βέβαια και τα φωνητικά λίγο πιο ψηλά, αφού σε σημεία χανόντουσαν στο ευρύτερο punk ‘n’ roll χάος. Τσεκάρετε τους εσείς (https://32bastards.bandcamp.com/)!
Δεύτεροι καλεσμένοι της βραδιάς, οι Κατερινιώτες Green Goblins που όπως είπαν “10 ώρες ταξίδι για να παίξουμε 20 λεπτά”, αλλά άξιζε αν μη τι άλλο. Είχα να τους δω τουλάχιστον μια δεκαετία και τώρα που κλείνουν τα 15, είναι φρέσκοι και δυναμικοί. Θα περιμένουμε μάλιστα και νέο δίσκο οσονούπω που σίγουρα θα μας σηκώσει από τις καρέκλες.
Το high energy rock ’n’ roll τριο μπήκε με φούρια και έκανε τους πρώτους χαμούς στην πίστα με τα circle pits να δίνουν ένα έξτρα κίνητρο στους μουσικούς να τα σπάσουν ακόμα πιο σκληρά. Με μουσικό ύφος πολύ κοντινό σε αυτό των Zeke και με ήχο πολύ καλύτερο από εκείνον των προηγουμένων οι GG άφησαν πολύ καλή εντύπωση και σε όσους δεν τους γνώριζαν και σίγουρα θα τους ξαναδούμε στα μέρη μας (αν και δεν κάνουν εύκολα το ταξίδι αυτό).
Πέρασε αρκετή ώρα ώσπου οι Zeke να είναι έτοιμοι επάνω στη σκηνή και να κάνουν έναρξη με το “All The Way” και από κει και πέρα πρέπει να σκεφτώ καλά για να θυμηθώ τι έπαιξαν. Η σύντομη διάρκεια των κομματιών του power violence/harcore punk ‘n’ roll κουαρτέτου δημιουργεί μια 40λεπτη setlist που αποτελείται από (σίγουρα) 30 κομμάτια και μέσα στο χάος της μάχης επιβίωσης στο pit ή ακόμα και γύρω του. Η προσπάθεια μου να μπω στον χαμό, κατέληξε στο να χάνω το δεξί μου παπούτσι (το οποίο βέβαια βρήκα αμέσως) και να αποχωρώ γρήγορα γρήγορα με βήμα κουτσό.
Αλλεπάλληλα stage dives, ανελέητο ξύλο, circle pits, άδεια ποτήρια μπίρας να εκσφεδονίζονται από κάθε κατεύθυνση, σε ένα Temple γεμάτο μέχρι και το εξώστη.
“Two Lane Blacktop”, “Flat Track”, “Runnin’ Shine”, “Mainline”, “County Jail”, “Overkill”, “Death Alley”, “Arkansas Man” και πολλά άλλα που παίχτηκαν με έντονη “δυσωδία” και γδάρσιμο με τα αυτιά μας να καταπονούνται στα όρια του “βιασμού” και τους Αμερικανούς να το διασκεδάζουν αν μη τι άλλο!
Ο ήχος ήταν φασαριόζικος και θα πίστευε κάποιος πως βρισκόμαστε σε κάποια φοιτητική κατάληψη (με την καλή έννοια, θέλει βρώμα η μουσική τους), με την πανκίλα να αναβλύζει ολούθε, σε ήχο, attitude και αντίδραση κοινού. Είχαν πολύ καιρό να δω τόσο αγνό ξύλο μαζεμένο σε ένα τόσο σύντομο set και επιτέλους μπορούσαν όσοι ήθελαν να κάνουν stage diving χωρίς να φοβούνται πως πρέπει πρώτα να κλείσουν ραντεβού σε Ορθοπεδικό του ΕΟΠΠΥ (γιατί αργούν ξέρετε).
Το sold out του Σαββατόβραδου που πέρασε ήταν τόσο ελπιδοφόρο για τον γράφοντα, όσο να σου δίνει τριάδα στο Στοίχημα, ο Αχιλλέας Μπέος! Εύχομαι να βλέπουμε συχνά τέτοιες καταστροφές και να φεύγουν χαρούμενοι, ακόμα και αν κουτσαίνουμε προς την έξοδο!
Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος
694 
