Οι Sideburn είναι ένα από τα καλά κρυμμένα μυστικά του ευρωπαϊκού hard rock. Στην εικοσάχρονη καριέρα τους έχουν παίξει support σε πολλά και γνωστά ονόματα του hard rock / heavy metal χώρου.
Παρόλα αυτά μέχρι τώρα δεν έχουν καταφέρει να κάνουν το όνομα τους ευρύτερα γνωστό στο hard rock κοινό, κάτι που ευελπιστούν, και τους το ευχόμαστε, να γίνει με το πιο πρόσφατο τους album, “Cherry Red”.
Το rockway.gr επικοινώνησε με τον drummer της μπάντας, Lionel, ο οποίος απάντησε στις ερωτήσεις που του τέθηκαν.
Μια και αυτή είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεστε σε κάποιο ελληνικό μέσο, θα θέλαμε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη μπάντα.
Η μπάντα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 80, βέβαια τότε λεγόταν Genocide και η μουσική της ήταν heavy metal (με επιρροές από Accept, Helloween κλπ). Με αυτό το όνομα κυκλοφόρησε το mini album “Roots in Rock” (σε παραγωγή του Dirk Seffen) και ένα ολοκληρωμένο album, το “Showtime“. Στη συνέχεια ο lead κιθαρίστας (που ήταν και πιο metalhead από τους υπολοίπους) αποφάσισε να φύγει. Ο αντικαταστάτης του (Stèphane Monbaron) είναι βουτηγμένος στο hard rock και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας αποφάσισαν να κινηθούν σε πιο hard rock μονοπάτια και το αποτέλεσμα ήταν ο δίσκος «Stranded». Ο κύβος ερίφθη.
Βέβαια τότε το πρόβλημα ήταν ότι το όνομα δεν ταίριαζε με τη νέα μουσική κατεύθυνση, έτσι αποφάσισαν να το αλλάξουν στο πιο rock’n’roll Sideburn. Η αλλαγή αυτή είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν αρκετούς οπαδούς. Συγκεκριμένα η μπάντα τότε είχε ολοκληρώσει την «to rock or not to be tour» περιοδεία ως support στους Krokus (οι οποίοι τότε είχαν βγάλει το album της επιστροφή του Marc Storace στα φωνητικά), στην οποία έπαιζαν σε κάθε συναυλία μπροστά σε 30.000 χιλιάδες κόσμο, όταν αποφάσισαν να αλλάξουν το όνομα.
Το πρόβλημα ήταν ότι κανένας δεν πρόσεξε την αλλαγή αυτή, διότι πέρα από ένα promo cd που στάλθηκε στον τύπο, κανένα περιοδικό δεν αναφέρθηκε στο γεγονός της αλλαγής του ονόματος (τότε δεν υπήρχε το internet ενώ και rock τύπος στην Ελβετία ουσιαστικά δεν υπήρχε). Όταν κυκλοφόρησε το επόμενο album «Sell your soul», σχεδόν κανένας από αυτούς που ήξεραν τους Genocide δεν ήξερε τι σήμαινε Sideburn.
Το 1999 οι Michel (μπάσο), David (lead κιθάρα) και εγώ (τύμπανα) μπήκαμε στην μπάντα και σχεδόν ξεκινήσαμε από το μηδέν. Από τότε έχουμε κυκλοφορήσει 3 albums («Crocodile» το 2001-02, «Gasoline» το 2004, «Archives» που είναι ένα Best of το 2006). Είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε στη χώρα μας με μερικά από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα: Kiss, Krokus, Motorhead, Def Leppard, Dio, Ted Nugent, Thin Lizzy, Y&T, Gotthard, κλπ.
Και τώρα είμαστε πάλι εδώ με το νέο μας μωρό, το «Cherry Red». Η τωρινή σύνθεση της μπάντας είναι: Roland (φωνητικά), Fred (ρυθμική κιθάρα), Boris (lead κιθάρα), Michel (μπάσο) και εγώ ο Lionel (τύμπανα).
Πως αποφασίσατε να διαλέξετε το συγκεκριμένο όνομα για τη μπάντα;
Λοιπό, όταν η μπάντα ξεκίνησε να ψάχνει για ένα νέο όνομα, έψαχναν για κάτι που να ακούγεται πιο rock n’ roll. Μόλις ο Fred είδε μια ταινία σχετικά με τον Elvis στην οποία αναφέρθηκαν και στις φαβορίτες (sideburns) του ξέραμε ότι η αναζήτηση για το όνομα είχε φθάσει στο τέλος της.
Τι είναι πιο rock n’ roll από το Βασιλιά;
Κυκλοφορήσατε την τελευταία σας δουλεία (Cherry Red) πριν από κάποιους μήνες. Πες μας κάποια πράγματα για αυτήν.
Τίποτα το ιδιαίτερο δε συνέβη κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, μόνο που τώρα αποφασίσαμε να μειώσουμε το κόστος των ηχογραφήσεων και γι’ αυτό αποφασίσαμε να κάνουμε την περισσότερη δουλειά μόνοι μας.
Έτσι ηχογραφήσαμε τα τύμπανα σε ένα από τα μεγαλύτερα studio της Ελβετίας, ηχογραφή- σαμε όλες τις κιθάρες, το μπάσο και τα δεύτερα φωνητικά με Protools και MBOX. Τα φωνητικά ηχογραφή- θηκαν στο studio του Juerg Naegeli (Krokus). Για τη μίξη δουλέψαμε στο ίδιο studio όπως και στο Gasoline, με τον ίδιο άνθρωπο (Serge Christen), διότι είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τη δουλειά του στο Gasoline. Τέλος ζητήσαμε από τον Jost Stickel στα MSM Studio στο Μόναχο να κάνει το mastering, είχε κάνει φοβερή δουλειά στο Gasoline και κυρίως στο “Archives (best of)”, όπου είχε να συνδυάσει δουλειές από τις αρχές της δεκαετίας του 90 με τραγούδια του 2004.Το Cherry Red είναι το album μας που έχει τον καλύτερο ήχο από όλα τα προηγούμενα, οπότε είμαστε περισσότερο από ευχαριστημένοι.
Πες μας λίγα λόγια για τους στίχους σας. Ποια είναι η άποψη σου για το τι είναι πιο σημαντικό, η μουσική ή οι στίχοι;
Οι στίχοι μας δεν είναι τόσο σημαντικοί στη μουσική μας, μια και δεν έχουμε κάποιο πολιτικό μήνυμα ή κάποια ιδιαίτερη άποψη για να μοιραστούμε με τον κόσμο. Συνήθως ψάχνουμε για κάποια λέξη ή πρόταση που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ρεφραίν και στη συνέχεια χτίζουμε μια ιστορία γύρω της. Αυτό είναι rock n’ roll.
Για εμένα το πιο σημαντικό στη μουσική είναι φωνή του τραγουδιστή, εάν σε κάποιο τραγούδι δε μου αρέσουν τα φωνητικά, ακόμα και αν οι υπόλοιποι μουσικοί είναι καλοί, δε θα το ακούσω.
Ποτέ δε με ενδιέφεραν οι στίχοι, ακόμα και όταν ακούω γαλλικά τραγούδια (δηλαδή στη μητρική μας γλώσσα), αρκεί η μια στις δυο λέξεις να μην είναι “fuck” ή οι στίχοι να είναι του στυλ: τα μάτια σου είναι μπλε, όπως τα λουλούδια. Εάν η μουσική μου κάνει “κλικ”, τότε όλα είναι εντάξει για εμένα.
Πως συνθέτετε τα τραγούδια σας; Είναι ομαδική δουλειά ή έρχεται κάποιος με ένα ολοκληρωμένο κομμάτι;
Στους προηγούμενους δίσκους συνηθίζε να φέρνει ο καθένας έτοιμα κομμάτια, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να μην άρεσαν στους υπόλοιπους, οπότε υπήρχε αρκετή ένταση. Για το Cherry Red αποφασίσαμε να αλλάξουμε τη διαδικασία που γράφουμε τα κομμάτια. Τζαμάραμε πάνω σε κάποια απλά riffs του Fred, του Boris ή του Roland και καταλήγαμε στην τελική μορφή των κομματιών όλοι μαζί, και στη συνέχεια ο Roland δούλευε τους στίχους.
Στο τέλος ο παραγωγός Jurg Naegeli πρόσθεσε κάποιες δικές του πινελιές σε 3 κομμάτια και κάποιες μικρές αλλαγές σε 3 άλλα. Ήταν πολύ πιο εύκολο έτσι.
Έχετε ήδη πάνω από 20 χρόνια ως μπάντα. Τι είναι αυτό που σας κάνει να συνεχίζετε; Έχετε την απαιτούμενη ενέργεια για να κάνετε τη μπάντα ακόμα πιο γνωστή;
Πιστεύω ότι παίζουμε μουσική με πάθος και το βλέπουμε περισσότερο ως χόμπι. Είμαστε όλοι γύρω στα 40 και δεν παίζουμε μουσική για βιοποριστικούς λόγους (εκτός από τον Boris που είναι επαγγελματίας μουσικός και λίγο μικρότερος από τους υπόλοιπους). Έτσι όταν είναι να πάμε στο προβάδικο η μουσική μας αναζωογονεί και επειδή είμαστε μαζί ως μπάντα για περίπου 10 χρόνια, ξέρουμε πώς να αποφεύγουμε καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε τσακωμούς, και απλά να περνάμε καλά.
Eπίσης το γεγονός ότι δεν είμαστε αναγκασμένοι να παίζουμε σε άθλια clubs αλλά παίζουμε ολοένα και περισσότερο ως support μπάντα σε κάποιο μεγάλο όνομα, σε μικρά φεστιβάλ ως headliners ή αμέσως πριν, συν το γεγονός ότι το Cherry Red απέσπασε πολύ καλές κριτικές, μας ωθεί στο να προσπαθήσουμε ακόμα περισσότερο.
Πες μας κάποιες μπάντες που σας έχουν επηρεάσει.
Σήμερα οι επιρροές μας περιλαμβάνουν συγκροτήματα όπως: AC/DC, Rose Tattoo, Krokus, καθώς και λίγο από Creedence Clearwater Revival, κυρίως εξαιτίας του Fred. Βασικά μας αρέσει ότι έχει ρυθμό, καλή μουσική και πιασάρικα ρεφραίν. Μια μίξη από rock n’ roll με λίγο από blues.
Όλα αυτά τα χρόνια πρέπει να έχετε δώσει αμέτρητες συναυλίες. Περιέγραψε μας ένα ζωντανό show και πες μας ποια είναι η σχέση μας με το κοινό.
Μπορώ να πω ότι όπου και να παίζουμε αποκτούμε μια σχέση με το κοινό πολύ εύκολα, δεδομένου ότι επειδή παίζουμε απλή μουσική είναι εύκολο για το θεατή να πιάσει το ρυθμό, και το rock n’ roll αρέσει στους περισσότερους ανθρώπους σωστά;
Προέρχεστε από μια χώρα που έχει βγάλει ονόματα όπως οι: Krokus, Shakra και Gotthard, πες μας τη γνώμη σου για τις μπάντες αυτές και γενικά για τη hard rock σκηνή στην Ελβετία.
Ναι είμαστε αρκετά υπερήφανοι για τη μουσική που βγαίνει από αυτή τη μικρή χώρα. Νομίζω ότι το γάλα που όλοι μας πίνουμε όταν είμαστε μικροί από τις περίφημες μωβ αγελάδες μας κάτι έχει μέσα μας αυτές τις rock n’ roll δονήσεις (γέλια).
Είναι αρκετά δύσκολο να το εξηγήσω, αλλά από τα 80’s με τους Krokus, πάντα υπήρχε ένας “rock ηγέτης” που έσπρωχνε τους Ελβετούς μουσικούς να τους μιμηθούν και να προσπαθήσουν να τους φθάσουν. Οι Krokus το ξεκίνησαν, μετά οι China, οι Gotthard, οι Shakra κλπ. Αυτός μπορεί να είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσες πολλές και καλές μπάντες εδώ.
Υπάρχουν και ορισμένες νέες αξιόλογες μπάντες όπως: οι Backwash, οι 69 Chambers και η μπάντα του παλιού μας κιθαρίστα Roadfever. Τσεκάρετε τες!
Ποια είναι η γνώμη σου για το myspace και για το internet γενικότερα? Πόσο σημαντικό είναι σήμερα να έχει μια μπάντα σελίδα στο myspace;
Είναι πραγματικά σημαντικό. Νομίζω ότι δε θα απαντούσα στις ερωτήσεις σου αν δεν υπήρχε το internet. Με το myspace έχουμε την ευκαιρία να βρούμε άτομα που μπορεί να ενδιαφέρονται για τη μουσική μας, έτσι ακόμα και αν παίρνει αρκετό χρόνο είναι κάτι που πρέπει να γίνει.
Ποια είναι τα σχέδια σας για το άμεσο μέλλον;
Δεδομένης της σχετικής επιτυχίας του Cherry Red σχεδιάζουμε μια επανακυκλοφορία με ορισμένα αποκλειστικά live videos και σε λίγο ξεκινάμε να γράφουμε καινούργια κομμάτια για το επόμενο album μας. Στο παρελθόν περιοδεύαμε προκειμένου να πληρώσουμε την παραγωγή των δίσκων μας, οπότε όταν ακόμη πληρώνεις το δίσκο που έχεις βγάλει ένα χρόνο πριν, είναι δύσκολο να σκέφτεσαι το επόμενο.
Αλλά για το Cherry Red είχαμε πληρώσει τα πάντα 3 μήνες μετά την κυκλοφορία του, οπότε αυτό άλλαξε την αντιμετώπιση μας σχετικά με το νέο δίσκο, και για αυτό το λόγο έχουμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε για αυτόν.
Θα υπάρξουνε κάποιες συναυλίες ή κάποια ευρωπαϊκή περιοδεία για να προωθήστε τη δουλειά σας;
Θα δώσουμε κάποιες συναυλίες στη Γαλλία το φθινόπωρο και σχεδιάζουμε κάποιες συναυλίες στη Γερμανία για του χρόνου. Για τις υπόλοιπες χώρες τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, δεδομένου ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να ξοδεύουμε λεφτά, προκειμένου να περιοδεύουμε στο εξωτερικό ή ακόμα και στην ίδια μας τη χώρα.
Δώσε στους Έλληνες οπαδούς του hard rock σχετικά με το από πού μπορούν να αγοράσουν τις δουλειές σας.
Μπορούν να παραγγείλουν τα CD’s μας στα περισσότερα μεγάλα online μαγαζιά στη Γερμανία όπως aorheaven.com, hangloose-records.com, schmanker ή να τα πάρουν από το cdbaby.com. Επίσης να πάρουν όλα τα album από όλα τα μεγάλα digital μαγαζιά (Itunes, rhapsody, Amazon, Napster, κλπ).
Μιας και φθάσαμε στο τέλος της συνέντευξης θα ήθελες να προσθέσεις κάτι ακόμα;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα αλλά και το rockway.gr για τη διάδοση του ονόματος μας στην Ελλάδα. Ελπίζουμε ότι κάποια μέρα θα μπορέσουμε να παίξουμε στην όμορφη χώρα σας.
Rock on!!!
Συνέντευξη στοn Δημήτρη Καρβούνη
390 
