Χάρη στην τεχνολογία (βλέπε Skype), την άψογη επαγγελματικότητα, όπου μετά από μία κοπιαστική μέρα ηχογραφήσεων είχε την ζωντάνια και το κέφι για 2 ώρες περίπου να συνομιλήσει με τη “μητέρα Ελλάδα” με την πολύ χαριτωμένη αυτή τη μίξη ελληνοαγγλικών, για τη μουσική, τα σχέδια της για το μέλλον, να δώσει στοιχεία για το επερχόμενο της άλμπουμ και όλα αυτά με τη διακριτική παρουσία της ευγενικής μητέρας Άννας και του ενθουσιώδη πατέρα-rocker μπασίστα Γιάννη (μέλος της μπάντας της και γνωστού στα ελληνικά κυκλώματα της μουσικής) που επέστρεψε από πρόβα επίσης με άλλη ροκ μπάντα, απέδειξαν ένα πράγμα: η οικογένεια Barakos ζει για τη μουσική… Kι έτσι πολύ φυσικά ήρθε η πρώτη ερώτηση:
Οι γονείς σου πώς συνέβαλαν στην ενασχόληση σου με την μουσική;
Όπως γνωρίζεις, γεννήθηκα σε οικογένεια που η μουσική έπαιζε πρωταρχικό ρόλο: ο πατέρας μου (σ.σ. Yanni Barakos) παίζει μπάσο κι όταν προσκλήθηκε να παίξει μουσική σε ένα “κέντρο” στο Λος Άντζελες προτρεπόμενος κι από τη μητέρα μου, απάντησε θετικά… ξέρεις Hollywood, υποτροφία στο M.I.T (σ.σ. Massachusetts Institute of Technology) και έτσι γεννηθήκαμε ο αδελφός μου και εγώ στην Αμερική. Από την αρχή βέβαια οι γονείς μου, μου έδωσαν τα πρώτα εφόδια, αρχίζοντας μαθήματα πιάνου και όταν ήρθαμε στην Ελλάδα, όντας πλέον 8 χρονών, συμμετείχα στην παιδική χορωδία της Ε.Ρ.Τ και φοίτησα στο μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο Παλλήνης έπειτα. Καθώς ο πατέρας μου έπαιζε με διάφορους έλληνες καλλιτέχνες, όπως Γαρμπή, Ρέμος κτλ, ήμουν μαζί του σε περιοδείες οπότε στα tour bus και στο stage έλεγα κανά 2 -3 τραγουδάκια (γέλια)! Ήμουν κάτι σα “μασκότ”, με μουσική παιδεία όμως (γέλια)!
Ποια είναι η σχέση σου με την ελληνική σκηνή σήμερα; την παρακολουθείς, ενημερώνεσαι;
Ας είναι καλά η ελληνική τηλεόραση! Καταρχάς, οι γονείς μου με τον καφέ τους βλέπουν τις πρωινές εκπομπές από Ελλάδα, οπότε μαζί με τα gossip υπάρχει πάντοτε και ελληνικό τραγούδι. Άλλωστε και από την Ελλάδα θυμάμαι ότι κάθε μέρα παρουσιαζόταν και ένας τραγουδιστής ή τραγουδίστρια. Παρακολουθώ επίσης, όσο μπορώ, τα διάφορα talent shows όπως Greek Idol και X-Factor στην τηλεόραση, ενώ το βράδυ, όταν επιστρέφω κατά τις 12.00 – 01.00, προσπαθώ να κάνω catch up στο internet για τα μουσικά νέα της Ελλάδας… είναι όμως τόσα πολλά κι ο χρόνος τόσο περιορισμένος!
Τί μουσική άκουγες παλαιότερα και ποια είναι τα σημερινά ακούσματά σου;
Πάντοτε άκουγα πολλά είδη μουσικής, διότι πρώτα πρώτα η αλλαγή χώρας με ανάγκασε να ακούσω διαφορετικές μουσικές: όταν ήμουν εδώ στην Αμερική άκουγα παιδικά τραγουδάκια, όταν μετακόμισα στην Ελλάδα η σκηνή άλλαξε εντελώς … άκουγα πολλά ελληνικά και λόγω της δουλειάς του πατέρα μου. Πάντοτε άκουγα pop, όμως rock fan έγινα διότι ο πατέρας μου πάλι (γέλια), έπαιζε πολύ Beatles, Led Zeppelin, Dream Theater και φυσικά το αγαπημένο του συγκρότημα, τους Toto. Αυτά άκουγα από μικρή στο rock και αυτά ακούω κυρίως πλέον! Μία από τις αγαπημένες μου νεώτερες μπάντες είναι οι Muse, αλλά είμαι πλέον addicted rock fan και ακούω τα πάντα classic rock, Led Zeppelin, Heart, αυτή η μουσική είναι που με “πωρώνει” σήμερα (γέλια).
Φωνητικά πρότυπα έχεις;
Ναι βέβαια! Από το χώρο της rock, τον Robert Plant με την ιδιαίτερη φωνή αλλά δεν “κολλάω” σε ροκ πρόσωπα… Μου αρέσει για παράδειγμα η Pink! Ταλέντο έχει επίσης η αγαπημένη μου Christina Aguilera! Θαυμάζω την Celine Dion με την απίστευτη φωνητική ικανότητα! Aπό τη ροκ επίσης Pat Benatar, Ann Wilson, μεγάλες ερμηνεύτριες…
Βλέποντας το βίντεο της εμφάνισης που μου έστειλες παρατήρησα έντονες ομοιότητες με Christine Aguilera…
Θα το θεωρήσω ως κομπλιμέντο, διότι τη θεωρώ ως μία φωνή που μπορεί να τραγουδήσει τα πάντα.
Πώς θα περιέγραφες τη σχέση σου με την κλασική μουσική; Αγαπημένος κλασικός συνθέτης, αγαπημένη σύνθεση, τραγουδιστές/ίστριες της όπερας που θαυμάζεις;
Βέβαια από μικρή ήμουν και στα δύο στυλ δοσμένη στην Ελλάδα με την ορχήστρα της ΕΡΤ συμμετείχαμε σε παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής (εμφανιστήκαμε πολλές φορές), στο Παλλάς σε χριστουγεννιάτικη παράσταση βιντεοσκοπημένη για την τηλεόραση με διευθυντή τον Άλκη Μπαλτά… Αλλά και στην Αμερική για να πάρω το bachelor στη μουσική είχα να διαλέξω ανάμεσα στη jazz και την κλασική. Φυσικά διάλεξα την κλασική για 5 χρόνια. Βέβαια, μου αρέσει να είμαι on stage με την μπάντα μου, να γράφουμε τραγούδια, διότι στην κλασική δεν έχει ούτε αυτοσχεδιασμούς, όλα είναι γραμμένα 
ήδη! Συμμετείχαμε στην σχολή σε θεατρικές παραγωγές και κάθε βράδυ η παράσταση ήταν μεν εντυπωσιακή μουσικά, αλλά λίγο μονότονα, πρόβες, στήσιμο. Αγαπημένες μου φωνές είναι η Μαρία Κάλλας και η Renée Fleming… μία δασκάλα μου έλεγε ότι εάν ασχολούμουν με κλασική, θα ήμουν σαν αυτήν. Αγαπημένος συνθέτης ο Giacomo Puccini του οποίου συνθέσεις έχω τραγουδήσει πολλές φορές… Η γραφή του ταιριάζει άλλωστε και στη φωνητική μου έκταση! Αγαπημένη σύνθεση και ρόλος είναι από τον συγκεκριμένο βέβαια συνθέτη, το “Hansel and Gretel” και ο ρόλος της Gretel, που έχω υποδυθεί πολλές φορές…
Τελικά, καταλήγεις σε ροκ χώρους. Τί σε οδηγεί εκεί από την κλασική και πόσο σε βοηθά αυτό;
Πάντοτε υπήρχε επαφή και με τα δύο είδη και όταν σπούδαζα κλασική, είχα στο μυαλό μου τη δική μου rock μπάντα, το κλασικό τραγούδι όμως, όπως λένε όλοι οι δάσκαλοι είναι θεμελιώδες και σημαντικό, διότι ανοίγει η φωνή, ελέγχεται καλύτερα και η ικανότητα να τραγουδάς όπερα σου δίνει άλλο φωνητικό “αέρα”. Στην εμφάνιση με τη Lita Ford χρησιμοποίησα για πρώτη φορά την οπερετική διασκευή του “Problem Child” και επειδή άρεσε στον κόσμο τη διατήρησα πλέον στο set list των εμφανίσεων αν και φοβόμουνα λίγο την αντίδραση των rockers (γέλια)… Στον καινούργιο δίσκο η όπερα θα προστεθεί ως νέο στοιχείο!
Πώς αισθάνθηκες τραγουδώντας σε μουσικές σκηνές που εμφανίστηκαν “είδωλα” της μουσικής που πιθανόν τα θαύμαζες ή ονειρευόσουν;
Και φυσικά δεν έχει τελειώσει αυτό, υπάρχουν τόσες σκηνές ακόμη που θα ήθελα να εμφανιστώ, όπως Staples Center, The Greek Theater στο Los Angeles, το Los Angeles Memorial Coliseum και τόσα άλλα και η λίστα είναι απέραντη… Αλλά και αυτά όμως που έχω εμφανιστεί είναι εκπληκτικά. Whisky a go-go, The Viper Room και σκεφτείς ποια ονόματα έχουν εμφανιστεί που τώρα είναι πλέον φίρμες, είναι μεγάλη μου τιμή να πατώ στο ίδιο σανίδι και το μέλλον ελπίζω να είναι το ίδιο γενναιόδωρο…
Ποια θα ήθελες να η είναι μουσική σου κατεύθυνση: mainstream και λεφτά ή rock και αναγνωρισιμότητα;
Φυσικά όταν καθόμαστε με τους Mickey Kravitz (σ.σ. τραγουδιστής των Harlot) και Hyland Church (σ.σ. κιθαρίστας της μπάντας της Ηλέκτρας και των Harlot), για να γράψουμε τραγούδια δεν σκεπτόμαστε: “αυτό θα γίνει επιτυχία ή δε μας ενδιαφέρει πώς θα ακουστεί στον κόσμο”. Φυσικά οι δυο τους έχουν τη χημεία και το feeling επειδή είναι χρόνια μαζί, αλλά εάν υπάρξει και επιτυχία εντάξει, δεν το παραβλέπουμε σίγουρα όμως είναι κάτι που, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση δεν είναι προγραμματισμένο. Προτιμώ προσωπικά το δεύτερο, χωρίς όμως να αποκλείω και τα χρήματα… Ιt’ s our way, not only of living αλλά και our way for living….
Τα μουσικά σχέδια σου για το καλοκαίρι; οι εμφανίσεις στα West Hollywood, The Viper Room, The Whiskey A Go-Go, Ventura, Aloha Beach Festival, Sunset Strip Festival, Freedom Festival, τί θα περιλαμβάνουν;
Εμφανίσεις μοναδικές με πολύ αξιόλογα ονόματα. Δεν ξεχωρίζω κάποιο ως σπουδαιότερο, διότι όλα έχουν το δικό τους μοναδικό χαρακτήρα. Παίζουν οι μπάντες από το πρωί μέχρι το βράδυ, στο Sunset Strip Festival κλείνει ο δρόμος και με πολύ φθηνό εισιτήριο, μπορεί να πάει κάποιος να δει όποιους θέλει. Μουσική, ενέργεια, κέφι οι έλληνες Barb Wire Dolls που έχουν εγκατασταθεί εδώ και έχουν πολύ καλή παρουσία θέλουν να κάνουμε ένα show μαζί (σ.σ. ήδη έγινε στις 25/7 και ήταν εξαιρετική εμφάνιση και των δύο). Επίσης μας έχει γίνει μία πρόταση από το Vegas festival για να εμφανιστούμε σ’ ένα “Vampire show” το Σεπτέμβρη και είμαστε μαζί τους σε διαπραγματεύσεις και για μία περιοδεία σε όλη την Αμερική…
Τί θα “έβαζες σε ένα μπουκάλι” για τους έλληνες αναγνώστες του Rockway;
Ωχ! Με ξάφνιασες! αλλά (σ.σ. μας απάντησε με τους στίχους του Problem Child κατάλληλους για την περίσταση): keep it real and I am who I am… keep it real and always be yourself I am who I am so let me be, that you should live your life until you die… (σ.σ. σε απλή απόδοση “να είσαι ο εαυτός σου αληθινά μέχρι να “φύγεις” από αυτόν τον κόσμο…” μήνυμα ανυπόκριτης συμπεριφοράς)
Ηλέκτρα, σε ευχαριστώ για τη διάθεση και την αγρυπνία σου για αυτήν την κουβέντα… Καλή συνέχεια στις υπόλοιπες καλοκαιρινές εμφανίσεις σας…
Εγώ ευχαριστώ το rockway.gr για την φιλοξενία και την υποστήριξη και εσένα Νότη για την φιλική κουβέντα και τη φιλική παρουσία σου όλα αυτά τα χρόνια…
Είπαμε κι άλλα πολλά έπειτα για αρκετή ώρα με όλη πλέον την αξιαγάπητη Barakos family… Για την πλατεία και τους “αγανακτισμένους”, για τη Γλυφάδα και τα cafe της, για κοινούς γνωστούς, την έντονη επιθυμία για επιστροφή στο “νόστιμο ήμαρ”… Kαι εάν δεν σεβόμουν την κούραση της θα μιλούσαμε και πέρα από τις 02.30 πμ. Είπαμε: I’m a Problem Child…
302 
