Οι Ιταλοί Hungryheart είχαν εκπλήξει ευχάριστα πριν από λίγα χρόνια τους οπαδούς του melodic hard rock και παρά τις δύο μόνο δισκογραφικές τους κυκλοφορίες έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους. Λίγες εβδομάδες λοιπόν πριν από τις εμφανίσεις τους σε Αθήνα (16/3-Bat City) και Θεσσαλονίκη(18/3-Rosewood Festival), ο κιθαρίστας Mario Percudani άνοιξε την καρδιά του στο Rockway.gr για τα σχέδια και το μέλλον του γκρουπ…
Γεια σου Mario! Πες μας με λίγα λόγια πότε ιδρυθήκατε και ποιοι αποτελούν σήμερα τη μπάντα;
Γεια σε όλους στο Rockway.gr! Πρώτα απ’ όλα θέλουμε να σας ευχαριστήσουμε για αυτή τη συνέντευξη. Οι Hungryheart ιδρύθηκαν στα τέλη του ’90. Τα μέλη του συγκροτήματος ήταν εγώ (Mario Percudani, κιθάρα), ο Josh Zighetti (Τραγουδιστής), Lele Meola (μπάσο) και Emilio Sobacchio (Τύμπανα). Ξεκινήσαμε παίζοντας hard rock και κάναμε αρκετά live στη Βόρειο Ιταλία. Επίσης ξεκινήσαμε να γράφομε και τα δικά μας τραγούδια, αν και αργήσαμε να τα ηχογραφήσουμε και τελικά να αποφασίσουμε να κυκλοφορήσει ο πρώτος μας δίσκος.
Κάθε ένας από εμάς είχε εμπλακεί σε διάφορα άλλα project και γιαυτό τελειώσαμε τις ηχογραφήσεις του πρώτου δίσκου το 2005, αλλά κυκλοφόρησε το 2008 από την Tarzan Music. Μετά την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ Hungryheart, υπήρξε μια αλλαγή στο line up με την είσοδο του Steve Lozzi (μπάσο) και Paolo Botteschi (Τύμπανα).
Έχετε κυκλοφορήσει ήδη δύο άλμπουμ. Εντοπίζετε κάποιες σημαντικές διαφορές ανάμεσα τους;
Οι άνθρωποι έλεγαν ότι έχουμε το δικό μας στυλ και έτσι τους εμπιστευτήκαμε! Πιστεύω ότι υπάρχουν ορισμένες διαφορές αν και ελάχιστες μεταξύ του πρώτου άλμπουμ και του “One ticket to paradise” το οποίο είναι λίγο πιο ώριμο και ενώνει το blues και το AOR στοιχείο.
Το τελευταίο σας άλμπουμ “One Ticket to Paradise” πήρε εξαιρετικές κριτικές. Πως αξιοποιήσατε αυτή την θετική εξέλιξη;
Δουλέψαμε πολύ και προσπαθήσαμε πραγματικά να το κάνουμε όσο καλύτερο μπορούσαμε όταν το ηχογραφούσαμε, δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα του songwriting. Το πρώτο άλμπουμ είχε μεγάλη ανταπόκριση από όλο τον κόσμο, έτσι δεν θέλαμε να αποτύχει το δεύτερο στις προσδοκίες των οπαδών μας. Ήταν μια ανακούφιση διαβάζοντας τόσες πολλές καλές κριτικές. Πολλά περιοδικά και webzines θεωρούν το “One ticket to paradise” ως ένα από τα καλύτερα του 2010 στους τομείς του Melodic hard rock και αυτό μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση.
Πότε λοιπόν να περιμένουμε το νέο σας άλμπουμ και αν θα ακολουθήσουν συναυλίες εκτός Ιταλίας;
Δουλεύουμε για το τρίτο μας άλμπουμ, που έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει το επόμενο φθινόπωρο. Όσον αφορά τις συναυλίες, σχεδιάζουμε μία Ευρωπαϊκή περιοδεία σε Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία, Ισπανία, Πορτογαλία και απ’ότι φαίνεται και στην Ελλάδα!
Πιθανολογούμε ότι ο καινούργιος δίσκος θα κινείται στα ίδια ηχητικά μονοπάτια. Υπάρχει το ενδεχόμενο να υπάρχουν συνεργασίες-εκπλήξεις ή κάποια άλλη είδηση που αξίζει να μας αποκαλύψετε;
Θα υπάρξουν πολλές ενδιαφέρουσες ειδήσεις για το επόμενο άλμπουμ μας … Θα σας ενημερώσουμε πολύ σύντομα!
Η Ιταλία είναι μία χώρα που δείχνει ιδιαίτερο ζήλο για την προβολή και ανάδειξη συγκροτημάτων του melodic hard rock. Τελικά έχει βοηθήσει σημαντικά μόνο η Frontiers Records ή έχουν συμβεί και άλλα γεγονότα;
Σίγουρα η Frontiers παίζει σήμερα σημαντικό ρόλο στο Melodic hard rock και AOR, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά σε όλο τον κόσμο. Αλλά πιστεύω ότι, πέρα από αυτό, τα τελευταία 2 χρόνια, η Iταλική σκηνή έχει γίνει πολύ ενδιαφέρον, χάρη στις πολλές μπάντες και τα projects που έφτασαν στο διεθνές κοινό.
Ποιοι είναι οι καθοριστικοί παράγοντες ώστε να πετύχει εμπορικά ένα συγκρότημα στις μέρες μας;
Είναι πολύ δύσκολο να απαντήσω στο ερώτημα αυτό. Αλλά είμαι βέβαιος ότι το songwriting είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα ….. θα πρέπει να δημιουργήσεις τη δική σου ταυτότητα και φυσικά λίγη τύχη δεν θα έβλαπτε!
Έχετε άλλες live εμπειρίες ως support με σπουδαία γκρουπ της παγκόσμιας ροκ σκηνής;
Παίξαμε κάποιες συναυλίες με τους Quireboys πριν από μερικά χρόνια και να ανοίξαμε το Mitch Malloy και τους House of Lords.
Ποια συγκροτήματα και συνθέτες νιώθετε ότι σας έχουν επηρεάσει σημαντικά;
Η λίστα θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλη! Έτσι, αν αφήσω από έξω τις μεγαλύτερες μπάντες των 70’s όπως οι Led Zeppelin, Deep Purple και ούτω καθεξής, μπορώ να πω ότι ορισμένες από τις κυριότερες επιρροές μας είναι οι Bad English, Toto, Danger Danger, Whitesnake, Giant, Tyketto και Gotthard. Είναι περίεργο τo ότι προσωπικά θα έχω την ευκαιρία να μοιραστώ τη σκηνή με κάποιους από αυτούς στο επόμενο Firefest!
Τι να περιμένουμε από τις εμφανίσεις σας σε Αθήνα και στο Rose wood festival στη Θεσσαλονίκη;
Η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Περνάω αρκετό χρόνο εκεί κάθε χρόνο. Αγαπώ τον Ελληνικό λαό και μπορώ να έχω μόνο καλές προσδοκίες από τις παραστάσεις μας εκεί. Εμείς θα κάνουμε το καλύτερο για να ταρακουνήσουμε το club!
250 
