THE NOMADS

Όταν σκέφτομαι το σουηδικό garage rock, πρώτοι στο μυαλό μου έρχονται πάντοτε οι The Nomads. Πατεράδες ηχητικά των The Hellacopters και των The Hives, συνεχίζουν ακάθεκτοι (μετά από ένα κενό δεκαετίας) να παίζουν τη μουσική τους με τον ίδιο τρόπο, μετά από 31 χρόνια. Ενόψει, της επίσκεψης τους για ένα live στο An Club, το Rockway.gr αποφάσισε να επικοινωνήσει με την μπάντα και πιο συγκεκριμένα με τον κιθαρίστα και τραγουδιστή, Nick Vahlberg.

Καλησπέρα Nick, και σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρείς.
Γεια σου! Σε ευχαριστώ και εγώ για το ενδιαφέρον σου!

Μετά από ένα 30χρονο ταξίδι οι Τhe Nomads φτάνουν στη “Solna” (σ.σ. προάστιο της Στοκχόλμης και τίτλος της τελευταίας τους δουλειάς). Βρήκατε αυτό που ψάχνατε όταν ξεκινήσατε;
(γέλια) Δεν είμαι σίγουρος ότι είχαμε ποτέ κάποιο συγκεκριμένο προορισμό! Ξέρω όμως, πως κανείς μας δεν πίστευε ότι μετά από 30 χρόνια, θα παίζουμε ακόμα, δεν πιστεύαμε καν ότι θα βγούμε να παίξουμε εκτός συνόρων όταν ξεκινήσαμε.

Γιατί βαπτίσατε έτσι το album; Πόσο σημαντική είναι η Solna για εσάς;
Βρήκαμε μία παλιά καρτ ποστάλ με μία φωτογραφία από το κέντρο της Solna της δεκαετίας του 1960, και θελήσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε σαν εξώφυλλο στο δίσκο και ο τίτλος “Solna” ήρθε φυσικά μετά. Εγώ και ο Hasse Östlund μεγαλώσαμε στη Solna, γνωριστήκαμε στο σχολείο το  1979 και έπειτα φτιάξαμε τους Nomafs, με κάποιους φίλους από την ίδια περιοχή, το 1981. Ο Hasse μένει ακόμα εκεί και εγώ έχω ακόμα τη μητέρα και την αδερφή μου και επισκέπτομαι πολύ συχνά το μέρος. Πιστεύω ότι το μέρος όπου μεγαλώνει κάποιος πάντα παίζει κάποιο σημαντικό ρόλο στη ζωή του. Η Solna επιπλέον ήταν ένα καλό μέρος για όσους ενδιαφερόντουσαν για το punk και το garage rock στα τέλη του 70 και αρχές του 80, υπήρχε ένα φανταστικό δισκοπωλείο εκεί κοντά, αρκετά μέρη για να παίξεις live και πάρα πολλά συγκροτήματα.

Πως και αποφασίσατε να ηχογραφήσετε κάποιο album μετά από 11 χρόνια; Ήταν δύσκολο να κρατηθείτε μακριά από τη μουσική;
Έχουμε όλοι μας “κανονικές” δουλειές και οικογένειες και έτσι δεν έχουμε όσο χρόνο είχαμε στο παρελθόν για το συγκρότημα. Αλλά ποτέ δε σταματήσαμε να παίζουμε ζωντανά και είχαμε αρχίσει να γράφουμε τραγούδια για νέο album εδώ και 5-6 χρόνια. Δυστυχώς πήρε λίγο παραπάνω χρόνο να ηχογραφηθούν, εξαιτίας διάφορων λόγων, όμως άξιζε την αναμονή. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το δίσκο.

Το album είναι γεμάτο ενέργεια και ακούγεται φρέσκο. Ποια είναι η συνταγή για να ακούγεστε ακόμα τόσο νέοι μετά από 30 χρόνια;
Δεν ξέρω, αλήθεια. Δεν μπορούμε να παίξουμε διαφορετικά (γέλια)!

Πολλοί εδώ στην Ελλάδα θεωρούν το “Solna” το καλύτερο σας album. Συμφωνείς με αυτό; Αν όχι, ποιο είναι το αγαπημένο σου;
Ευχαριστώ! Πολύ χαίρομαι που το ακούω αυτό! Είναι πολύ δύσκολο να πω ποιος δίσκος είναι ο αγαπημένος μου. Είναι σαν να ρωτάς έναν πατέρα ποιο από τα παιδιά του αγαπά περισσότερο. Κάποια από τα αγαπημένα μου όμως, είναι τα “Outburst” (1985), “Sonically Speaking” (1991)… και το “Solna”!

Ποια είναι τα σχέδια σας για το μέλλον;
Έχουμε κάποια νέα τραγούδια που θα ηχογραφήσουμε πολύ σύντομα και υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να έχετε ένα vinyl-EP με 4 τραγούδια στο άμεσο μέλλον.

Στην αφίσα της συναυλίας στο An Club γράφει ότι είστε οι πατεράδες των The Hellacopters και των The Hives. Ποια η γνώμη σου για αυτά τα δύο συγκροτήματα;
Πολύ καλοί μουσικοί και πολύ καλά παιδιά όλοι τους. Έχουμε παίξει και με τους δύο αρκετές φορές, ειδικά με τους Hellacopters. Μας λείπουν! (σ.σ. Εμάς να δεις!)

Έχετε ακουστά τους Έλληνες garagerockers The Last Drive; Σε μία συνέντευξη τους είχαν δηλώσει πως επηρεάσατε τη μουσική τους. Ποιοι μουσικοί επηρέασαν το δικό σας παίξιμο;
Βέβαια, μας αρέσουν οι the Last Drive! Υπάρχουν σχεδόν όσα χρόνια και εμείς, έτσι δεν είναι; Όταν ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική ένα από τα συγκροτήματα που ακούγαμε πολύ ήταν οι The Cramps…

Πριν 8 χρόνια, όταν ζούσα στη Στοκχόλμη άκουσα για πρώτη φορά Nomads στο ραδιόφωνο, στο P3 live (εκπομπή που αναμεταδίδει συναυλίες). Το τραγούδι σας “Crystal ball” έγινε ένα από τα αγαπημένα μου και σύντομα αγόρασα το “Up Τight” album. Πιστεύειw ότι οι The Nomads είναι αυτοί που είναι σήμερα λόγω του τρόπου που λειτουργεί η Σουηδική κοινωνία και κατ’ επέκταση η μουσική βιομηχανία;
Ναι, ίσως. Η Σουηδία είναι μία μικρή χώρα και επειδή από νωρίς γίναμε διάσημοι μεταξύ των τότε σημαντικών μουσικών δημοσιογράφων ήταν σχετικά εύκολο να βρούμε δισκογραφική να ενδιαφέρεται για εμάς και να παιχτούν τα τραγούδια μας στο ραδιόφωνο. Το P3 Live ήταν πάντα ένας μεγάλος υποστηρικτής. Σήμερα βέβαια, είναι λίγο δυσκολότερο και το “Solna” δεν ακούγεται όσο θα θέλαμε στο ραδιόφωνο.

Αν ήσουν αναγκασμένος να περιγράψεις το τι σημαίνει για σένα η μουσική με 10 λέξεις…
Πριν 30 χρόνια, θα σου απαντούσα χωρίς να το σκεφτώ “Τα πάντα!”, αλλά δεν ισχύει πια. Μεγαλώσαμε και υπάρχουν τώρα πράγματα σημαντικότερα στη ζωή μας ή τουλάχιστον το ίδιο σημαντικά με τη μουσική. Αλλά είναι ακόμα τόσο γαμάτο να παίζουμε…

Έχεις τίποτα συμβουλές να δώσεις σε νέους μουσικούς; Τι πρέπει να κάνει κανείς για να αποκτήσει περισσότερους ακροατές;
Βασικά, δεν έχω ιδέα πως γίνεται σήμερα το κόλπο. Είναι όλα διαφορετικά από τη στιγμή που σχεδόν κανείς πλέον δεν αγοράζει δίσκους. Το θετικό είναι ασφαλώς, ότι μπορείς μέσω του internet και χωρίς να σπαταλήσεις πολλά χρήματα να ηχογραφήσεις και να κυκλοφορήσεις τις δουλειές σου. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι να γράφεις καλά τραγούδια!

Την 9η Φεβρουαρίου παίζετε για εμάς στην Αθήνα. Τι περιμένετε από τον κόσμο και τι να περιμένουμε εμείς από εσάς; Θα έχετε πραμάτεια μαζί σας, ώστε αν κάποιος θέλει να μπορεί να αγοράσει το “Solna”, ας πούμε;
Νομίζω πως θα είναι τέλεια! Είμαστε σε εξαιρετική φόρμα! Θα παίξουμε τα καλύτερα από το νέο δίσκο και τα καλύτερα από τα παλιά. Θα έχουμε μαζί μας και δίσκους και μπλούζες, αλλά νομίζω πως θα πουλήσουμε περισσότερο στο afterparty στο Drugstore.

Πριν ευχαριστήσουμε ο ένας τον άλλον, μπορείς να απευθυνθείς στους Έλληνες οπαδούς σας; Shoot it, lad!
Ανυπομονούμε να παίξουμε στην Ελλάδα. Είναι ένα από τα μέρη στα οποία νιώθουμε σαν το σπίτι μας και εισπράττουμε τόση εκτίμηση από όλους εκεί. Παίξαμε πρώτη φορά στην Αθήνα το 1987 και ήταν φανταστικά!

Σε ευχαριστώ και πάλι για τη συνέντευξη! Καλώς να έρθετε στην Αθήνα!
Χίλια ευχαριστώ! Τα λέμε σύντομα!