Μπορεί να μην έχει ιστορία το όνομα, αλλά τα μέλη του μόνο νέα στη σκηνή δεν είναι. Οι Distortion Tamers μας προσέφεραν ένα πανέμορφο ΕΡ με τέσσερα τραγούδια και τίτλο “Faith In You”, το οποίο θα παρουσιάσουν στις 12 και 19 Οκτωβρίου, σε Αθήνa (AN CLUB) και Θεσσαλονίκη (Silver Dollar) αντίστοιχα. To Rockway.gr θέλησε να ανακρίνει τον Κωστή Αναγνωστόπουλο (κιθάρα/ φωνή) και το αποτέλεσμα ακολουθεί.
Καλησπέρα, Κωστή! Πρώτα από όλα, θα ήθελα να μας πεις εν συντομία για τους Distortion Tamers. Γνωρίζω πως δεν είστε νέοι στο χώρο, αλλά πρέπει να μαθαίνουν και όσοι δεν γνωρίζουν!
Με τους Tamers κάναμε την παρθενική μας εμφάνιση τον Μάιο του 2010 στο Gagarin ανοίγοντας την συναυλία των Last Drive, είμαστε δηλαδή μαζί περίπου 3 1/2 χρόνια. Το line-up της μπάντας είναι ο Χριστόφορος Τριανταφυλλόπουλος στα τύμπανα (με πολλούς δίσκους και εμφανίσεις στο ενεργητικό του σε μπάντες όπως οι Purple Overdose, Allison, No man’s land), το καινούργιο μας μέλος, ο Manuel De Villiers από το Βερολίνο (μουσικός με εμπειρία μαζεμένη σε πολλές πόλεις της Ευρώπης) στο μπάσο και τα φωνητικά και εγώ στην κιθάρα, την φωνή και την σύνθεση των κομματιών, που έχω κάνει τα δικά μου σε Αθήνα και Φρανκφούρτη, μουσική για τον κινηματογράφο (Μέδουσα, Γ. Λαζόπουλος), δισκογραφικές δουλειές και εμφανίσεις με μπάντες όπως οι Eels (με μέλη των Last Drive), Zulu Suns (με μέλη των Anti-Troppau Council), Σελάνα κ.λ.π. Σε αυτά τα 3 1/2 χρόνια της ύπαρξής μας ως Distortion Tamers έχουμε κυκλοφορήσει ένα L.P., το “Junglehead Stories”, το καινούργιο μας E.P. “Faith in you” και έχουμε συμετάσχει με κομμάτια μας σε τρεις συλλογές.
Κυκλοφορήσατε πρόσφατα το ΕΡ “Faith in You” και το αγκάλιασα με θέρμη θα έλεγα, στην κριτική μου. Αλλά με άφησε με την λαχτάρα για κάτι περισσότερο σε διάρκεια. Ετοιμάζετε κάτι παραπάνω;
Καταρχήν, σ’ ευχαριστούμε γι’ αυτό που λες! Το ότι κάποιος μένει με την επιθυμία για περισσότερο μετά την ακρόαση ενός δίσκου, έστω κι αν αυτός είναι ένα ΕΡ, είναι για εμένα κάτι πολύ θετικό γιατί πάντα μπορείς να προσθέσεις μια νέα δουλειά στη δισκογραφική αλυσίδα της μπάντας. Το άσχημο θα ήταν να σου φαινόταν ατελείωτος και να ευχόσουν να αφαιρεθούν κάποια κομμάτια του! Ξέρεις, μερικά πράγματα έχουν κάτι συγκεκριμένο να πουν σε ποιότητα και ποσότητα, αν βάλεις παραπάνω ή παρακάτω το χαλάς, το αλλοιώνεις. Τέτοια φάση είναι το “Faith in You” για εμάς και γι’ αυτό το κάναμε έτσι. Αφού τελειώσει η προετοιμασία για κάποιες συναυλίες μας τον Οκτώβριο, θα μπούμε στη φάση της δουλειάς για την υλοποίηση του καινούργιου μας δίσκου. Για την ακρίβεια εγώ έχω ήδη μπει σ’ αυτήν, σε συνθετικό επίπεδο!
Ο ήχος σας στο ΕΡ σε σχέση με το ντεμπούτο full length “Junglehead Stories”, μου φάνηκε λιγότερο αλήτικος, όχι βέβαια με την κακή έννοια. Πως βγήκε αυτή η διαφορά; Είχε να κάνει με την ένταξη του Αλέξη;
Έχουμε ξαναπεί ότι η φιλοσοφία των δύο αυτών δίσκων στην ηχογράφηση και την παραγωγή είναι τελείως διαφορετική. Στην πρώτη μας επαφή με τον κόσμο, στο “Junglehead Stories”, επιλέξαμε να συστηθούμε στο κοινό απολύτως ‘’γυμνοί’’ και ακατέργαστοι ηχητικά, χωρίς overdubs και όπως ακριβώς είμαστε και παίζουμε επάνω στη σκηνή ζωντανά. Αυτοί είμαστε. έτσι παίζουμε, αυτός είναι ο πυρήνας της μουσικής μας! Χρησιμοποιήσαμε στις ηχογραφήσεις τα όργανα και τους ενισχυτές που είχαμε στις πρόβες μας και αφήσαμε να ‘’μιλήσει’’ η συσσωρευμένη ενέργεια και η συναισθηματική ένταση των κομματιών που προερχόταν κυρίως από την μεγάλη δική μου απουσία από τα μουσικά δρώμενα, καθώς και από την φάση έντασης πού βρισκόταν ο καθένας μας, για διαφορετικούς λόγους, εκείνο το χρονικό διάστημα! Ήταν μια διέξοδος εκτόνωσης για όλους μας… Στο “Faith in You” τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ήμασταν πιο ήρεμοι, ξέραμε πολύ καλά από την αρχή τι θέλουμε και πώς να το κάνουμε. Δώσαμε περισσότερη σημασία στον εξοπλισμό και απολαύσαμε με έναν άλλο τρόπο τα παιξίματα μας. Βάλαμε περισσότερα φωνητικά, ήχους και κιθάρες και βέβαια η μεγάλη ποιότητα του Αλέξη συνέβαλε και αυτή στο αποτέλεσμα. Όσον αφορά την διαφορά που ανέφερες σε σχέση με τον πρώτο δίσκο πάντως, πιστεύω ότι είναι απλά η διαφορετική φάση που βρίσκονται οι Tamers σε αυτό το σημείο της πορείας τους!
Πως είναι να συνεργάζεσαι με ένα “θρύλο” του χώρου, όπως είναι ο Αλέξης; Βοηθάει και στη σύνθεση ή αυτό είναι δικό σας κομμάτι εξ ολοκλήρου;
Ο Αλέξης είναι ένας καλός φίλος και μια σημαντική μουσική προσωπικότητα που ζει την μουσική και το r n’ r με την ίδια ένταση τώρα, όπως και είκοσι χρόνια πριν! Από τότε γνωριζόμαστε, έχουμε συνεργαστεί σε διάφορα projects, δισκογραφικά και άλλα και πάντα απολαμβάναμε την δουλειά στο studio, το παίξιμο στα προβάδικα ή επάνω στη σκηνή. Στο “Faith in You”, λόγω κενού στην θέση του μπασίστα και με τον δίσκο προγραμματισμένο να ηχογραφηθεί, πήρε τα κομμάτια έτοιμα από πλευράς σύνθεσης, τα άκουσε, συζητήσαμε γι’ αυτά, τα προβάραμε και τα ηχογραφήσαμε. Είχε κάποιες όμορφες ιδέες και έχει “περάσει” καταπληκτικά μπάσα και πολύ όμορφα φωνητικά! Η συνεννόηση με εμένα και τον Χριστόφορο ήταν απόλυτη, άμεση και χαλαρή (όπως πάντα) και γουστάρουμε πολύ που τον είχαμε μαζί μας σ’ αυτόν τον δίσκο, που θα τον παρουσιάσουμε και μαζί στο ΑΝ club στις 12 του Οκτώβρη!
Το “Dirty Sun” είναι μία κραυγή ελπίδας. Πιστεύεις ότι μέσω της μουσικής μπορεί κανείς να δώσει ελπίδα στον κόσμο να ξεπεράσει τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει;
Φίλε… εννοείται ότι αυτό μπορεί να συμβεί με την μουσική! Κοίτα τι έχει συμβεί με τα blues, τα ρεμπέτικα και γενικά, την άρρηκτη σύνδεση της εκάστοτε μουσικής με τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα σε περιόδους διαφόρων δυσκολιών ή καταπίεσης των ανθρώπων στο παρελθόν σε όλον τον κόσμο! Η μουσική, όταν είναι ειλικρινής, γίνεται ο αγωγός για την ένωση των ανθρώπων. Ένωση συναισθημάτων, συνειδήσεων, που καταργεί το εγώ και αυτό από μόνο του είναι κάτι πολύ ισχυρό! Μπορεί να απαλύνει τον πόνο, να δημιουργήσει την ελπίδα και να δώσει το έναυσμα για τον δρόμο προς την λύση. Η μουσική δεν είναι μόνο καταγραφή της πραγματικότητας, μπορεί να είναι μια επιθυμία, ένα όνειρο, μια ανατριχίλα στον σβέρκο σου και κάτι απ’ όλα αυτά είναι το “Dirty Sun” για εμάς μια που αναφέρθηκες σ’ αυτό το κομμάτι!
Το συγκεκριμένο κομμάτι μου θύμισε κάποιες στιγμές του Bruce Springsteen, και γενικά, μου ακούστηκαν διάφορες επιρροές από πιο “κλασικό ροκ”. Ποιοι ήχοι σας επηρεάζουν όταν συνθέτετε;
Πιστεύω ότι σε ένα μουσικό κομμάτι οι μνήμες για τον ακροατή λειτουργούν διαφορετικά από άτομο σε άτομο, άλλες εμπειρίες και συναισθηματικές συνδέσεις με τις μελωδίες και τους ρυθμούς έχει ο ένας, άλλες ο άλλος και έτσι είναι και το φυσιολογικό. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ κάποιο ιδιαίτερο “κόλλημα” με τον Springsteen, τα ακούσματα μου έχουν μεγάλο εύρος (θα ήταν άδικο για εμένα ή για την μουσική το αντίθετο) και το τι ακούω ή “γράφω” εξαρτάται από το πως νοιώθω το κάθε χρονικό διάστημα. Περιλαμβάνουν και το κλασσικό ροκ μιας που το αναφέρεις, αν και έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην παλιά αμερικάνικη garage-rock σκηνή, την παλιά blues και το r n’ r. Στο παίξιμο του Χριστόφορου στα τύμπανα επίσης, εκτός του ότι έχει τόσο μεγάλη ποιότητα που μπορεί να παίξει με άνεση οποιοδήποτε είδος, εγώ, διακρίνω ξεκάθαρα επιρροές από την swing που ξέρω ότι συμπαθεί ιδιαίτερα! Πάντως δεν είναι μόνο οι ήχοι και τα ακούσματα που επηρεάζουν το πως συνθέτει ή παίζει την μουσική κάποιος, αλλά και το πώς είναι η ψυχοσύνθεσή του και το πως έχει ζήσει!
Διάβασα στη σελίδα πως το ΕΡ θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένα αντίτυπα έγχρωμου βινυλίου. Πως σου φαίνεται αυτή η επιστροφή από αρκετούς στις κλασικές παλαιές φόρμες διακίνησης μουσικής; Είναι πραγματικά καλύτερος ο ήχος από ότι σε ένα CD;
Θα κυκλοφορήσει σε δύο εκδόσεις βινυλίου 180 γραμμαρίων, 150 κόπιες απλό μαύρο με download code και 100 συλλεκτικά box με έγχρωμο βινύλιο και διάφορα extras μέσα (κονκάρδα, το πρώτο μας cd, αυτοκόλλητο, download code, υπογεγραμμένη από εμάς φωτογραφία κ.λ.π) που δεν θα ξαναεκδοθεί ποτέ σε αυτή την μορφή σε αντίθεση με το απλό. Είναι μια πολύ καλή έκδοση από την Greencookie records και την Dia de los muertos records, δισκογραφικές από την Θεσσαλονίκη και είμαστε χαρούμενοι με το αποτέλεσμα. Μας ενδιέφερε να το βγάλουμε σε βινύλιο, που απ’ ότι ξέρω πουλάει και περισσότερο από τα cd τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. Μπορώ να καταλάβω το γιατί μιας και το cd για εμένα έχει καταντήσει απρόσωπο, δεν μπορεί να εκφράσει όλα όσα σημαίνει μια δισκογραφική δουλειά σε επίπεδο ηχητικό, artwork, ακόμα και σε συναισθηματική βαρύτητα αν καταλαβαίνεις τι εννοώ. Είναι ‘’άλλος’’ ο δρόμος που βαδίζεις για να βγει ένα βινύλιο! Προσωπικά και στη φάση που βρισκόμαστε τώρα, δεν μπορώ να φανταστώ τους Tamers να βγάζουν να βγάζουν στο μέλλον κάτι άλλο εκτός από βινύλιο…
Το εξώφυλλο είναι από κάποιον ελληνικό δρόμο; Τι συμβολίζει; Που μπορεί κανείς να προμηθευτεί το ΕΡ;
Το εξώφυλλο και γενικά το artwork είναι δουλειά του Τάσου Σαβουλίδη, μαζί με τις φωτογραφίες του φωτογράφου και καλού μας φίλου Δημήτρη (milo) Μυλωνά. Η συγκεκριμένη φωτό του Δημήτρη στο εξώφυλλο είναι από την Λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας στους Αμπελόκηπους, στο κέντρο της Αθήνας και θα μπορούσε να μας δείχνει με έναν άλλο τρόπο όλα αυτά που έρχονται και που φεύγουν, αυτά που φαίνονται ευδιάκριτα και αυτά που πρέπει να σκεφτείς για να τα δεις. Δεν το είδαμε όμως έτσι όταν το κάναμε. Είναι απλά μια όμορφη φωτογραφία μέσα στη νύχτα από την πόλη στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε… Τον δίσκο μπορεί κάποιος να τον παραγγείλει στο www.greencookie.gr το site της Greencookie records ή να το αγοράσει από τις 12 Σεπτεμβρίου στα δισκάδικα. Θα το έχουμε επίσης στις 12 Οκτωβρίου στη συναυλία μας στην Αθήνα στο ΑΝ κλαμπ και σε κάποιες άλλες εκτός Αθηνών αμέσως μετά! Θα τα ανακοινώσουμε όλα αυτά..
.Πως ήταν η αποδοχή του “Junglehead Stories” από τον κόσμο; Αγοράζει δουλειές εγχώριων μπαντών ο Έλληνας ρόκερ;
Στο “Junglehead Stories” όσον αφορά τον κόσμο, αλλά και τις κριτικές υπήρξε πολύ θερμή υποδοχή θα έλεγα. Και αν ήταν σε μορφή βινυλίου θα ήταν ακόμα καλύτερα, όσον αφορά τις πωλήσεις, πολλοί μας το ζητάνε ακόμα σε βινύλιο! Ας μην τρελενόμαστε όμως, το έχουμε ξαναπεί, ξέρουμε ότι παίζουμε την μουσική μας για λίγους και “ιδιαίτερους” και νοιώθουμε πολύ εντάξει με αυτό!
Σε τι κατάσταση βρίσκεται η ευρύτερη σκηνή του r’n’r/ garage στη χώρα μας; Υπάρχουν νέα σχήματα που μπορούν να συνεχίσουν την παρακαταθήκη των παλαιοτέρων στο μέλλον;
Βέβαια και υπάρχουν! Διακρίνω ένα διαφορετικό, πιο “παγκόσμιο” attitude από τις νέες γενιές των συγκροτημάτων σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό απ’ ότι παλιότερα. Δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχουν και πολλές διαφορές σήμερα ανάμεσα σε μία μπάντα από του Ζωγράφου και σε ένα γκρουπ από την Καλιφόρνια, ας πούμε. Οι διαφορές που εντοπίζω δεν είναι στους μουσικούς, αλλά στην γύρω από αυτούς κατάσταση, όπου πρέπει όλοι να γίνουν πιο επαγγελματίες. Πιστεύω ότι η r’n’r σκηνή στην Ελλάδα είναι ήδη σε άνθηση. Είναι αποδεδειγμένο, στο δικό μου τουλάχιστον μυαλό, ότι μέσα από τις δυσκολίες, τα αδιέξοδα και τα έντονα προβλήματα ξεπετάγεται η δημιουργία, σε όλες τις τέχνες και στη μουσική, σαν εξισορροπιστική αντίδραση, σαν ανάγκη για φυσιολογική ύπαρξη. Περίμενε λίγο ακόμα και θα δεις τι έχει να γίνει ως προς αυτό!
Η κατάσταση για όλους μας γίνεται όλο και δυσκολότερη. Πόσο δύσκολο είναι πλέον για έναν μουσικό να ηχογραφήσει και να κυκλοφορήσει το έργο του;
Με την τεχνολογία που υπάρχει σήμερα, το να ηχογραφήσει κάποιος την μουσική του και να την κυκλοφορήσει πέρα από τον στενό κύκλο των φίλων του έχει γίνει πολύ απλούστερο απ’ ότι ήταν παλιότερα. Ηχογραφείς το 80% σπίτι σου με μια καλή κάρτα ήχου, πληρώνεις για το 20% ένα studio και κυκλοφορείς την δουλειά σου στο διαδίκτυο. Από την άλλη υπάρχει αυτή η υπερπληροφόρηση εκεί, υπάρχουν τόσα πολλά που μερικές φορές είναι σαν να μην υπάρχει τίποτα. Υπάρχει αυτή η στροφή στο βινύλιο, οι δισκογραφικές δεν είναι και πολύ πρόθυμες να ρισκάρουν με επενδυτική λογική σε μια καινούργια δουλειά. Δύσκολες καταστάσεις! Τελικά όμως φτάνω στο συμπέρασμα ότι, όποιος αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει και έχει πραγματικά κάτι να πει, θα βρεί τον τρόπο και τον δρόμο για να το πραγματοποιήσει!
Πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να βγούμε σύντομα από το αδιέξοδο στο οποίο, έχουμε καταδικαστεί;
Άσε φίλε… δύσκολα τα πράγματα! Δεν είναι δικό μου, αλλά θα το δανειστώ για να σου απαντήσω.
Όταν ο πόνος από την όλη κατάσταση στους ανθρώπους γίνει μεγαλύτερος από τον φόβο τους για να αλλάξουν, τότε θα ξεκινήσει η πορεία προς την έξοδο από αυτό το αδιέξοδο που είπες.
Αν θέλεις να προσθέσεις κάτι ή να δηλώσει κάτι, τώρα είναι η ώρα…
Σας περιμένουμε όλους στο ΑΝ club στις 12 του Οκτώβρη στην πρώτη δικιά μας συναυλία για εφέτος, όπου θα παρουσιάσουμε και τον καινούργιο μας δίσκο “Faith in You” με τον Αλέξη, θα έχουμε τον Manuel τον καινούργιο μας μπασίστα, θα παίξουμε τραγούδια με φίλους από τα παλιά (Chris B.I., Νίκος Τσουλούφης, Pep, Eva K.) σε ένα βράδυ που θα είναι γιορτή για όλους μας!
Σε ευχαριστώ και πάλι για το χρόνο σου!
Κι εγώ σε ευχαριστώ φίλε, να’ σαι καλά…
424 
