Έκαναν θόρυβο το 2013 με το album τους “Climax”, το οποίο κατά κάποιο τρόπο έδινε μια νέα ανάσα στον post punk ήχο. Από τη Φιλανδία, με frontman έναν Λονδρέζο με θητεία σε διάφορα σκανδιναβικά συγκροτήματα, όπως οι Dodheimsgard και οι Hexvessel, τον Kvhost, κατά κόσμον Matt McNerney, σκοπεύουν να φέρουν λίγο γαλατάκι και από τα μέρη μας, με δύο ζωντανές εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη (30 Οκτωβρίου, Eightball) και Αθήνα (1 Νοεμβρίου (An Club). To Rockway.gr, διαμέσω Δημητρίου Μαρσέλου συνομίλησαν με τον κύριο Kvhost (αφού ξεπέρασαν εκατέρωθεν τεχνικές δυσλειτουργίες) και να τι ακολούθησε…
Καλησπέρα, Matt! Πρώτα από όλα, θέλω να σε συγχαρώ για το περσινό σας album, “Climax”, το οποίο υπήρξε θέμα πολλών συζητήσεων. Γιατί διαλέξατε αυτόν το τίτλο; Ήταν η κλιμάκωση της έμπνευσης, όπως εκείνη που νιώθει κανείς στην ερωτική επαφή;
Είναι ταυτόχρονα και αντί-κλιμάκωση. Κάποιοι νιώθουν δυστυχισμένοι όταν φτάνουν σε αυτή, γιατί εκεί τελειώνει όλη πράξη που οδήγησε σε αυτή. Είναι η αρχή και το τέλος της ευτυχίας η κλιμάκωση. Θέλαμε όμως, να το συνδυάσουμε με το τέλος του κόσμου και το γεγονός πως το ανθρώπινο γένος πρέπει να συνειδητοποιήσει πως το τέλος είναι και μια αρχή. Αν όμως αγκαλιάσουμε το μηδενισμό, τότε είμαστε καταδικασμένοι. Οπότε η έννοια του τίτλου είναι αντιφατική, γιατί υπάρχει εντέλει και ευχαρίστηση στο τέλος. Όπως έχει πει και ο φιλόσοφος Slavoj Zizek, είναι ευκολότερο να φανταστείς το τέλος του κόσμου, παρά μια αλλαγή στη Δημοκρατία. Είναι πιο εύκολο να πούμε, τη γαμήσαμε, παρά να προσπαθήσουμε πραγματικά να αλλάξουμε κάτι.
Και το όνομα της μπάντας πως προέκυψε; Αποτελείται από δύο λέξεις που κοντράρουν αισθητικά η μία την άλλη.
Ξέρεις οι περισσότεροι θέλουν να ακούγονται γαμάτοι και βγάζουν τις μπάντες τους Black έτσι και Black αλλιώς. Εμείς δεν το θέλαμε αυτό. Προτιμούμε να είναι κάτι που θα αναιρείται μετά ακόυγοντας τη μουσική. Θυμάμαι κάποτε όταν άκουσε τον όνομα Metallica, γέλασα πολύ, αλλά όταν άκουσα τη μουσική, σταμάτησα να γελάω και είπα, ουάου, μου αρέσει πολύ αυτό. Και επίσης, οι δύο λέξεις αυτές αντικρούουν η μία την άλλη. Το “Beast” θηρίο είναι κάτι που προκαλεί φόβο και τρόμο, ενώ το “Milk” είναι κάτι το θρεπτικό. Και εμένα προσωπικά, μου γεννάει και άλλα ερωτήματα ο συνδυασμός τους. Όλοι ξέρουμε πόσο καλό κάνει το μητρικό γάλα και τι γεύση έχει. Το γάλα του πατέρα όμως;
Τι παίζει με τα ψευδώνυμα. Ξέρω πως έχει black metal υπόβαθρο, όπου κάτι τέτοιο συνηθίζεται, αλλά γιατί να το κάνεις και με τους Beastmilk;
Ναι, όντως, πάνε πακέτο με το black metal και απλά έγινε από συνήθεια περισσότερο. Και δημιουργεί και μυστήριο.
Τι σημαίνει Kvhost;
Κάποιος Ρώσος που είχα γνωρίσει, αφού χρησιμοποιούσα ήδη το όνομα για καιρό, μου είχε πει πως στη γλώσσα του σημαίνει ουρά. Με ικανοποίησε πολύ αυτή η απάντηση και την υιοθέτησα!
Ξεκίνησες από το black metal, πέρασες στο neo folk και τώρα εξασκήσε πάνω στο post punk. Είναι σαν να εξερευνείς όλες τις σκοτεινές γωνιές της μουσικής.
Αλήθεια έτσι είναι. Με εμπνέει η σκοτεινή της μεριά. Δεν το κάνω ηθελημένα ή με σχέδιο, αλλά έτσι μου βγαίνει και το νιώθω. Όταν με ικανοποιεί και το αποτέλεσμα, απλά το συνεχίζω.
Όταν κάποιος ακούει τη φωνή σου στους Beastmilk, μπορεί να διακρίνει στοιχεία από Joy Division και Smiths, πράγμα όχι περίεργο μιας που είσαι Βρετανός. Ήταν όνειρο σου να μπλέξει το post punk με το metal;
Δεν έχεις άδικο και γεγονός είναι πως μου αρέσουν και οι δύο και μεγάλωσα την εποχή που ήταν επίκαιροι. Και είναι αλήθεια πως ήθελα να παίξω με την δεκαετία του 80. Αν και με εξιτάρει και εμένα η ακόμη παλαιότερη εποχή του 60 και 70, της οποίας στοιχεία βρίσκει κανείς στην άλλη μου μπάντα, θεώρησα πως η δεκαετία του 80 δεν έχει λάβει την προσοχή που της αναλογεί. Και έχει να δείξει πολλά μουσικά επιτεύγματα.
Οι στίχοι σου είναι και αυτοί κομμάτι του σκοταδιού. Είσαι αναγνώστης της λεγόμενης “σκοτεινής” λογοτεχνίας;
Όχι απαραίτητα, αλλά διαβάζω πολύ. Και πεζογραφία και ποίηση.
Πριν λίγες μέρες ανακοινώσατε την προσθήκη της Linnea Olsson (The Oath) στη δεύτερη κιθάρα. Θα αλλάξει κάτι στη μουσική των Beastmilk;
Στην ουσία όχι. Αλλά η βοήθεια που θα πάρουμε από την εμπειρία ενός ακόμη μουσικού που ξέρει πως είναι να είσαι σε μπάντα, θα είναι σίγουρα πολύτιμη. Και βεβαίως, η μουσική μας θα ακούγεται πιο πληθωρική.
Όταν τελειώσει η περιοδεία, θα μπείτε απευθείας στο studio για να ηχογραφήσετε νέο album;
Όχι ακριβώς. Έχουμε βέβαια, ήδη δουλέψει κάποιες νέες ιδέες, αλλά χρειάζεται ακόμη δουλειά στο συνθετικό κομμάτι για να είμαστε έτοιμη να ηχογραφήσουμε. Αλλά νομίζω ότι δε θα αργήσει πολύ να γίνει και αυτό.
Έχω την εντύπωση πως η μουσική των Beastmilk μπορεί να αντέξει μια πιο θεατρική προσέγγιση στις ζωντανές εμφανίσεις. Έχεις σκεφτεί ποτέ να στήσεις μια ατμόσφαιρα παρόμοια, για παράδειγμα με αυτή των Ghost;
Αυτό που έχουν κάνει οι Ghost είναι όμορφο και πολύ καλά στημένο, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως θα ταίριαζε σε εμάς. Βέβαια, συμφωνώ μαζί σου και σιγά σιγά πιστεύω πως κάτι τέτοιο θα γίνει. Ίσως κορίτσια sexy ντυμένα να χορεύουν σε κλουβιά ή και αγόρια ακόμη, αφού έχω και μια κυρία πλέον στην μπάντα (γέλια). Δεν έχω σκεφτεί όμως κάτι συγκεκριμένο.
Μετά από αυτήν την απάντηση ο Έλληνας ξέρει τι να περιμένει από τους Beastmilk, εσείς τι περιμένετε από τον Έλληνα;
Ακούγεται πως είστε πολύ θερμό κοινό και δεν περιμένουν τίποτα λιγότερο. Θα περάσουμε τέλεια!
Τελειώνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω αν θα ήθελες να διασκευάσετε κάποιο τραγούδι, τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα, τι θα ήταν αυτό;
Θα σκεφτόμουν ίσως ένα τραγούδι της Vera Lynn, Βρετανή τραγουδίστρια που ξεκίνησε την καριέρα της στα τέλη του Β’ Παγκ. Πολέμου (σ.σ. εδώ είχα την τιμή να τον ακούσω να τραγουδάει μισό κουπλέ του “We’ll meet again”) και ένα του Ρώσου Vladimir Vysotsky, ο οποίος τραγουδάει με πολύ μελαγχολικό τρόπο. Φυσικά, το δεύτερο θα το έκανα στα ρωσικά.
Matt, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου!
Εγώ σε ευχαριστώ, Δημήτρη, ελπίζω να τα πούμε στην Αθήνα!
370 
