AFFORMANCE

Χωρίς λόγια! Έτσι, έρχεται η μουσική των Afformance, οι οποίοι κρατούν έναν κινηματογραφικό χαρακτήρα μουσικά και συχνά προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και σε άλλες τέχνες. Ο Δημήτρης Μαρσέλος τους ρωτάει και μαθαίνει όσα δεν ήξερε, εν όψει της εμφάνισης τους στο φετινό Defcon (δελτίο τύπου).

-Καλησπέρα από το Rockway.gr! Από τους παλιούς της λίστας του Defcon 7 και αισίως φτάσατε στο 4ο album αν δεν μου ξέφυγε κάτι στο μέτρημα. Τι διαφορετικό κάνουν οι Afformance στο “Through Walls”;

Καλησπέρα και από τους Afformance! Technically speaking το θεωρούμε ως το 2ο full-length μας, μιας και το “The Place” πέφτει στη κατηγορία του ΕΡ και το “Affection” είναι περισσότερο σα συλλογή με ακυκλοφόρητο υλικό και remixes αλλά από την άλλη η ροή του του επιτρέπει να ακουστεί και σαν κανονικό album, οπότε η όποια αναφορά του ως full-length εκλαμβάνεται από εμάς ως κοπλιμέντο. Δε ξέρουμε εάν συμβαίνει κάτι το τραγικά διαφορετικό στο “Through Walls” για να είμαι ειλικρινής. Παραμένει ένας ορχηστρικός ατμοσφαιρικός κατά κύριο λόγο ροκ δίσκος. Σίγουρα νιώθουμε πως το υλικό είναι πιο ώριμο από εκείνο των προηγούμενων κυκλοφοριών μιας και είχε περισσότερο χρόνο να καταλαγιάσει και να δουλευτεί (τα περισσότερα κομμάτια είναι μέρος των set list μας για 4-5 χρόνια). Επίσης σε τεχνικό επίπεδο είχαμε περισσότερη εμπειρία για το πως θέλαμε να δουλευτεί στο studio.

-Αυτό που σας καθιέρωσε στο μυαλό μου είναι, εκτός της μουσικής σας, και η αυξημένη αισθητική των κυκλοφοριών και των λοιπών εμπορευμάτων σας. Από κασέτες και στο χέρι ζωγραφισμένα μοναδικά εξώφυλλα ως διάφανα βινύλια. Θεωρείται σημαντικό κομμάτι το τι θα περικυκλώνει τη μουσική σας; Σε τι πακέτο κυκλοφορεί το νέο σας album;

Σε ευχαριστούμε πολύ. Το εικαστικό και η συσκευασία σίγουρα είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του πως παρουσιάζεται η οποιαδήποτε κυκλοφορία. Ο μόνος περιορισμός είναι το διαθέσιμο budget το οποίο δυστυχώς βάζει άπειρα εμπόδια στο να υλοποιήσουμε αυτό που ακριβώς έχουμε στο μυαλό μας. Το “Through Walls” κυκλοφορεί για την ώρα σε απλό digipack CD και ψηφιακές μορφές, με artwork από την εικαστικό Ματίνα Γαλάτη (http://matinagalati.tumblr.com/), ενώ σύντομα θα υπάρξει έκδοση σε κασέτα και, εάν τα οικονομικά το επιτρέψουν, ελπίζουμε και βινύλιο.

 –Το “The Place” όπως βλέπω και στο οπισθόφυλλο του, ήταν γραμμένο για μια χοροθεατρική παράσταση. Πως είναι το να γράφεις μουσική για κάτι τέτοιο; Να εμπνέεσαι από την κίνηση του ανθρώπου; Από τι εμπνεύστηκε το “Through Walls”;

Ήταν πραγματικά ενδιαφέρον να δουλεύουμε με κάποιο concept ως οδηγό που κατευθύνει την αισθητική της σύνθεσης. Είχαμε ως ζητούμενο να παραδώσουμε τέσσερα κομμάτια με το καθένα να ντύνει μια σκηνή της παράστασης, οι οποίες μεταξύ τους είχαν ξεκάθαρες αισθητικές και εννοιολογικές διαφορές. Η τελική μορφή των χορογραφιών ήρθε μετά τη παράδοση του υλικού, οπότε μάλλον περισσότερο η κίνηση εμπνεύστηκε από τη μουσική μας. Το “Through Walls” δεν έχει κάποιο συγκεκριμένο εννοιολογικό concept, πέραν του τίτλου ο οποίος συμβολίζει τα χίλια εμπόδια που έπρεπε να ξεπεραστούν όλα αυτά τα χρόνια για να ολοκληρωθεί επιτέλους ο δίσκος. Για να καταλάβεις, το μεγαλύτερο μέρος του είχε ηχογραφηθεί από τα τέλη του 2010 περίπου, με διαφορετική σύνθεση στη μπάντα, και ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.

-Αν σας καλούσαν να ντύσετε μουσικά μια ταινία, τι θα θέλατε εκείνη να πραγματεύεται;

Δε νομίζω να είχαμε ιδιαίτερη προτίμηση, αλλά θα ήταν τρομερά ενδιαφέρον να δουλεύαμε πάνω σε ταινία τρόμου. Ψυχολογικού τρόμου. Ψυχολογικού σουρεαλιστικού τρόμου. Εάν το διαβάζει κανένας δημιουργός ταινιών αυτό, και σκοπεύει να κάνει κάποια τέτοια (και όχι μόνο) ταινία, τον παρακαλούμε να επικοινωνήσει μαζί μας. 

-Οι ζωντανές σας εμφανίσεις είναι έντονες και καλά δουλεμένες ηχητικά (μιλάω εκ πείρας), αλλά θα ήθελα να δω και κάποια από τα κλασικά όργανα που συμμετέχουν στο studio υλικό σας, επί σκηνής. Υπάρχει κάποια τέτοια περίπτωση;

Είναι κάτι που σίγουρα θέλουμε αλλά δυστυχώς, δε μας έχει δοθεί η ευκαιρία να το δουλέψουμε αρκετά, ώστε να νιώσουμε πως έχει έρθει σε ένα επιθυμητό επίπεδο για να παρουσιαστεί ζωντανά ένα τέτοιο σετ. Ελπίζουμε να το καταφέρουμε κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα.

-Ποιες νομίζετε πως είναι οι ιδανικές συνθήκες που θα έπρεπε να επικρατούν για να νιώσει/ακούσει κανείς τη μουσική των Afformance;

Έχουμε ακούσει από διάφορους ανθρώπους πως απολαμβάνουν τη μουσική μας σε διάφορες συνθήκες ή καταστάσεις, είτε αυτές είναι χαρούμενες, έντονες ή εντελώς μίζερες και στενάχωρες. Σε κάθε περίπτωση είμαστε χαρούμενοι που η μουσική μας επιλέγεται από κάποιους ανθρώπους για να συνοδεύσει κάποιες στιγμές της ζωής τους, όποιες και εάν είναι αυτές. Οπότε, για να απαντήσω στην ερώτησή σου, δε πιστεύουμε πως υπάρχουν ιδανικές συνθήκες.

-Τι λέει για το μέλλον σας η κρυστάλλινη σφαίρα;

Ένα γκρίζο σύννεφο δείχνει. Μάλλον πρέπει να δοκιμάσουμε τα ταρό.

-Θα επηρεάσει την μπάντα σας η όλο και βαθύτερη οικονομική και πολιτισμική κρίση;

Ποτέ το χρήμα δεν έρεε άφθονο στη μπάντα, οπότε στο θέμα budget οι επιπτώσεις είναι για την ώρα σχετικά μικρές, αλλά σίγουρα δε μένουμε ανεπηρέαστοι ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες και η όλη κατάσταση λειτουργεί ως καταλύτης στην όποια δημιουργία.

-Defcon 7. Τι σας φέρνει πρώτα στο μυαλό το νούμερο 7;

Τους 7 νάνους. Τη θύρα 7. Τα 7 θαύματα του κόσμου. Κουλοχέρηδες. Τα τσάκρα μας. Τα 7 χρόνια φαγούρας. Την ομώνυμη ταινία. Όλα αυτά ήρθαν πρώτα. Ταυτόχρονα. Και τώρα που τα μετράω τυχαίνει να είναι 7!

-Είναι τελικά το σανίδι ο τελικός προορισμός ενός μουσικού ταξιδιού; Τι σου δίνει σαν άτομο η άμεση επαφή με το κοινό;

Η αδρεναλίνη της άμεσης έκθεσης του έργου σου σε ζωντανό κοινό είναι από μόνη της μία επιβράβευση. Η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε και πολύ διαδραστικοί με το κοινό, οπότε οι εμφανίσεις μας έχουν περισσότερο τον χαρακτήρα της παρουσίασης ή της παράστασης νομίζω. Το εάν είναι ο τελικός προορισμός ενός μουσικού ταξιδιού, δε μπορώ να απαντήσω απόλυτα. Για εμάς είναι ίσης σημασίας με τη δουλειά κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων. Το ταξίδι (και με τη μεταφορική και με τη κυριολεκτική έννοια) που στέλνει έναν μουσικό η μουσική του, είναι ίσως ο τελικός προορισμός.

-Με 3-4 λέξεις θα ήθελα να πείσετε τους αναγνώστες μας να έρθουν από νωρίς στο An Club να σας παρακολουθήσουν.

Να έρθουν από νωρίς για να δουν τις άλλες υπέροχες μπάντες (εμείς βγαίνουμε αργά έτσι κ αλλιώς) γιατί όσο “μικρή” κ εάν φαντάζει αυτό που ονομάζεται “εγχώρια σκηνή”, σε τέτοιες προσπάθειες εξαργυρώνονται όλα. Και δεν εννοώ οικονομικά προφανώς.

-Ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Και εμείς για το ενδιαφέρον σας.