Για την άνθηση της ελληνικής βαριάς μουσικής στη δεκαετία που διανύουμε έχουμε μιλήσει φορές και θα χρειαστεί να ξαναμιλήσουμε ακόμη περισσότερες στο σύντομο μέλλον. Ένα από αυτά τα διαμαντάκια που ξεπετάγονται εδώ κι εκεί είναι και το πρώτο full length LP των Αθηναίων The Silent Rage, “The Deadliest Scourge”, το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες συνεχίζοντας την εντυπωσιακή ακολουθία ελληνικότατων power metal δημιουργιών που είδαν το φως της ημέρας τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας. Το Rockway.gr μίλησε με τον Νίκο Σιγλίδη, κιθαρίστα και ιδρυτικό μέλος αυτής της ελπιδοφόρας μπάντας και σας μεταφέρει την κουβέντα.
Δημιουργηθήκατε το 2006, κυκλοφορήσατε δυο EP, τα “The Silent Rage” και “Harvester Of Souls”, το 2009 και 2011 αντίστοιχα. Ακολούθησε πλήθος από live εμφανίσεις αλλά η αλήθεια είναι ότι αργήσατε λίγο να εμφανιστείτε δισκογραφικά. Τι σας κράτησε πίσω;
Όταν κυκλοφόρησε το “Harvester Of Souls”, μετά από ένα διάστημα, είχαμε κάποιες αποχωρήσεις μελών, οι οποίες δεν βοήθησαν στο να βγεί μια ολοκληρωμένη δουλειά εκείνη την περίοδο. Παράλληλα τότε με βασικό πυρήνα εμένα, τον Σταύρο (σ.σ.: Τσιλιβαράκο – μπάσο) και τον Σταμάτη (σ.σ.: Κατσαφάδο – drums) ξεκινήσαμε σταδιακά να δουλεύουμε πάνω σε υλικό το οποίο αυτό θα αποτελούσε τον πρώτο μας δίσκο. Αργότερα με την προσθήκη του Steve (σ.σ.: Venardo – φωνητικά), ο οποίος έφερε άλλο αέρα στην μπάντα, συνέβαλε και ο ίδιος στη δημιουργία του δίσκου κατά πολύ μεγάλο βαθμό όπως και “η μεταγραφή της τελευταίας στιγμής” όπως εμείς λέμε, ο Κώστας ο Κρίκος στις κιθάρες, κυριολεκτικά λίγο πριν μπούμε στο studio να ηχογραφήσουμε το “The Deadliest Scourge”. Στην ουσία η πλήρης επικέντρωση στο πως θα ακουστεί το υλικό μας είχε αρχίσει να λαμβάνει όψη μετά την εμφάνισή μας με τους Rotting Christ, στην Καλαμάτα, σε μια εμφάνιση που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ. Όλα ξέρεις γίνονται για κάποιο λόγο. Μπορεί να μας πήρε μια πενταετία σε σχέση με την προηγούμενη μας κυκλοφορία, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως το αποτέλεσμα δικαιώνει.
Το line up των The Silent Rage έχει αλλάξει πολλές φορές. Μπορείς να μου αναφέρεις κάποιους λόγους για τις τόσες μεταβολές;
Ήταν καθαρά λόγω μουσικών διαφωνιών. Όταν θες να πάρεις κάποια Χ μουσική κατεύθυνση και κάποιοι δεν συμφωνούν, αποχωρούν. Ευτυχώς η παρούσα σύνθεση φέρει το ίδιο όραμα και θέλει μουσικά τα ίδια πράγματα οπότε όλα καλά.
Είσαι ο μόνος από την αρχική σύνθεση της μπάντας. Με ποιά κριτήρια επιλέχτηκαν οι νυν συνεργάτες σου; Πες μου δυο λόγια γι’ αυτούς.
Στην ουσία δεν είμαι μόνος από την αρχή καθ’ ότι και ο Σταύρος εντάχθηκε αρχικά σε εμάς το 2007 και μετά απουσία τριών χρόνων επανήλθε, οπότε οι “παλιές καραβάνες” αν θέλεις είμαστε δυο. Το 2011 ήρθε ο Σταμάτης στα τύμπανα, ο οποίος τότε ήταν μέλος των Diablery & Mythraal και είναι πλέον πιστός στρατιώτης στη μπάντα! Το 2013 ήρθε ο Steve Venardo να αναλάβει θέση πίσω από το μικρόφωνο, ο οποίος στην εγχώρια σκηνή τουλάχιστον είναι γνωστός από τις δουλειές του με σχήματα όπως Airged L’Amh, Double Square, Valet Parn ενώ το καλοκαίρι του 2014 στις τάξεις μας ήρθε και ο Κώστας ο Κρίκος, ο οποίος ανέλαβε τις lead κιθάρες. Το πρώτο κριτήριο που έπαιζε πάντα ρόλο στο να επιλέξουμε ένα μέλος είναι να είναι συνεννοήσιμος και να σου βγάζει την αίσθηση ότι τον νοιώθεις χρόνια ρε παιδί μου! Μια χημεία την οποία δεν μπορείς να την εκφράσεις με λόγια. Αυτό συμβαίνει στους The Silent Rage. Υπάρχει μια χημεία και περνάμε καλά μεταξύ μας.
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε μέχρι να ολοκληρώσετε το “The Deadliest Scourge”;
Η μοναδική δυσκολία επί της ουσίας που αντιμετωπίσαμε ήταν όταν ο Φώτης (σ.σ.: Benardo – παραγωγός, τραγουδιστής στους SiXforNinE, πρώην drummer των SepticFlesh) έπρεπε να περιοδεύσει μαζί με τους SepticFlesh, οπότε για ένα διάστημα είχαν παγώσει οι ηχογραφήσεις, κάτι που συνέβη και εκ νέου αργότερα όταν ο ίδιος αποχώρησε από τις τάξεις των τελευταίων και έπρεπε να διευθετηθούν κάποια ζητήματα σχετικά με την ομαλή λειτουργία του studio. Πέραν τούτου, δεν υπήρξαν κάποια άλλα ζητήματα.
Είστε ικανοποιημένοι από την παραγωγή του δίσκου; Αν μπορούσατε τώρα, θα αλλάζατε κάποια πράγματα κι αν ναι, ποιά θα ήταν αυτά;
Δεν νομίζω ότι θα άλλαζα τι-πο-τα προσωπικά. Το τελικό αποτέλεσμα είναι πολλά χιλιόμετρα μακριά από αυτό που εγώ προσωπικά περίμενα. Ήξερα ότι θα γίνει καταπληκτική δουλειά, καθ’ ότι ο Φώτης είναι συνώνυμο της λέξης εγγύηση, αλλά πραγματικά, και το λέω μέσα από την καρδιά μου αυτό, ξεπέρασε τον εαυτό του θαρρώ και μας βοήθησε και εμάς τους ίδιους ακόμη πιο πολύ.
Αν και σας χαρακτήρισα στο review ως μια power metal μπάντα που λοξοκοιτά προς το thrash, εσύ πως θα περιέγραφες το ύφος σας σε κάποιον που δεν έχει επαφή με τη μουσική σας;
Εμείς αποκαλούμε την μουσική μας ως μοντέρνο power metal. Δεν θα ακούσει κανείς αυτό το τυπικό europower, αν κι έχουμε και μια χαρακτηριστική σύνθεση μέσα στο δίσκο (σ.σ.: “Stormwarrior”), αλλά από την άλλη ο ήχος μας αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον κυρίως αμερικανικό ήχο και λιγότερο στον ευρωπαϊκό. Αν θα έπρεπε να αναφέρω κάποια σχήματα τα οποία έχουν επηρεάσει τους The Silent Rage του 2016 θα σου έλεγα Iced Earth, Annihilator, Nevermore ενώ θα τολμούσα να πω ακόμα και Disturbed με Pantera έως και Death από το Αμερικανικό κομμάτι ενώ από το Ευρωπαϊκό θα έλεγα Rage, Evergrey, Helloween έως και Dark Tranquillity σε σημεία. Εάν αυτά τα φιλτράρεις, όσο παράδοξο και αν ακούγεται θα ακούσεις τους The Silent Rage του 2016.
Οι στίχοι σας με τι έχουν να κάνουν; Ποιος τους γράφει;
Κατά βάση αυτό αποτελεί κατά 70% δουλειά του Steve στο δίσκο και ένα 30% από εμένα. Θεματολογικά τώρα, έχουν να κάνουν με διάφορα πράγματα, είτε με φανταστικούς ήρωες (στα “StormWarrior” και “Leading The Legions”), είτε έχουν επηρεαστεί από video games (στα “The Right To Dream” και “A Piece Of Eden”), είτε ακόμη και από γεγονότα και καταστάσεις που αποτελούν σημεία των καιρών μας (όπως στα “Between Harmony and Sorrow” και “Proselytize The Masses”). Γενικά επηρεαζόμαστε από πολλά και διάφορα θέματα, μπορεί κανείς να το διαπιστώσει αυτό διαβάζοντας τους στίχους μας. Άλλωστε τα ερεθίσματα μπορούν να έρθουν από παντού!
Ποιες οι σχέσεις σας με την Alone Records; Είστε ικανοποιημένοι από την προώθηση σας;
Δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευχαριστημένοι. Πραγματικά ο Μανώλης ο Εμμανουηλίδης μας συμπεριφέρεται με τόσο εξαιρετικό τρόπο που δεν έχω λόγια να τον ευχαριστήσω. Χαιρόμαστε πραγματικά που ανήκουμε στο δυναμικό της εταιρίας αυτής.
Τι μηνύματα λαμβάνετε για τη full length δουλειά σας;
Μπορώ να πω μονάχα θετικά σχόλια σε σημείο που με τρομάζει αυτό (γέλια). Αυτό μας δίνει άλλωστε και δύναμη στο να θέλουμε να συνεχίσουμε ακόμα περισσότερο και να κυνηγήσουμε πράγματα και καταστάσεις. Έχουμε δεχθεί και αρνητικά μηνύματα, σαφέστατα είναι καλοδεχούμενα κι αυτά, μιας και τα λαμβάνουμε και αυτά υπ’ όψιν για να δουλέψουμε πάνω σε τομείς που μας επισημαίνονται.
Πόσο φιλόδοξοι νιώθετε για το υλικό που δημιουργήσατε;
Θεωρώ ότι έχουμε ένα δυνατό υλικό και φιλοδοξία της μπάντας είναι να το παρουσιάσουμε σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο. Εάν τώρα το αποδεχθούν και τους αρέσει, αυτό μονάχα θετικό μπορεί να είναι. Άλλωστε εμείς πάντοτε γράφουμε μουσική με γνώμονα να αρέσει σε εμάς τους ίδιους. Αν αρέσει και σε κόσμο εκτός από εμάς, αυτό μονάχα με υπερηφάνεια μας γεμίζει.
Πώς βλέπεις το heavy / power metal στις μέρες μας; Υπάρχουν κάποιες νέες μπάντες που θα ξεχώριζες, είτε από τον ελλαδικό χώρο είτε από το εξωτερικό;
Γενικά στον Ελλαδικό χώρο πέραν από κάποιες “παλιές καραβάνες”, οι οποίες συνεχίζουν την εξαιρετική τους δουλειά, έχω δει μια άνθηση όσον αφορά το συγκεκριμένο ηχόχρωμα και μονάχα ως θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί αυτό. Όσον αφορά έξω από τα σύνορα μας, και εκεί ισχύει το ίδιο. Ίσως να υπάρχει τελικά μια εκ νέου άνθηση… Ποιος ξέρει; Ο καιρός θα δείξει.
Πόσο ρόλο παίζει στην καθημερινότητα ενός μουσικού η δύσκολη κοινωνική, λόγω οικονομικής κρίσεως, κατάσταση;
Όλα μπορούν να είναι εύκολα η δύσκολα, ανάλογα πως ο ίδιος ο μουσικός το παρουσιάζει στον εαυτό του. Εάν παραμένει προσηλωμένος στο πλάνο που έχει, όλα μπορούν να δουλέψουν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο. Όρεξη και διάθεση απαιτεί.
Πόσο δύσκολο είναι για μια μπάντα να αποκτήσει δημοτικότητα και αναγνωρισιμότητα στις μέρες μας;
Κατά την προσωπική μου άποψη μιλώντας πάντα, μια μπάντα για να τα πετύχει αυτά τα δυο θέλει μονάχα ώρες προσωπικής δουλειάς αλλά πάνω από όλα ώρες πάνω στο σανίδι. Εάν δεν σε δει ο κόσμος, δεν γίνεται τίποτα. Καλό και θεσπέσιο εργαλείο το διαδίκτυο αλλά θέλει να “ματώσεις” επί σκηνής. Τίποτα άλλο.
Αν και είναι υποθέτω νωρίς ακόμη, υπάρχουν κάποια άμεσα σχέδια που θα μπορούσατε (και θα θέλατε φυσικά) να ανακοινώσετε; Νέο υλικό, clips, tours κλπ;
Στα άμεσα σχέδια μας είναι κάποιες ζωντανές εμφανίσεις από την νέα σεζόν εντός και εκτός Αθηνών, ενώ συζητάμε και για κάποιες και στο εξωτερικό. Όταν οριστικοποιηθεί το οτιδήποτε θα μπορέσουμε να το ανακοινώσουμε. Πέραν τούτου, στα πλάνα μας υπάρχει και η πραγματοποίηση ενός video clip.
Ποιες είναι οι επιρροές σας και τι είναι αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με την metal πτυχή της μουσικής; Ποιά είναι τα συνήθη ακούσματά σας;
Νομίζω ότι από σχήματα πάνω – κάτω στο απάντησα και πιο πριν. Ο καθένας μας άλλωστε ακούει διαφορετικά πράγματα αλλά όλα συντελούν με έναν τρόπο στην ταυτότητα της μπάντας.
Τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην playlist σου;
Ο προσωπικός δίσκος του Thobbe Englund των Sabaton, το “Roots And Roads” του Yossi Sassi, η δισκογραφία των Pain Of Salvation, το “Fragments Of Creation” των Sunburst και το ομώνυμο άλμπουμ των Inner Wish.
Αυτά είχα να ρωτήσω Νίκο, σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου. Η τελευταία κουβέντα προς τους αναγνώστες του Rockway.gr, δική σου.
Σε ευχαριστώ θερμά για την ευκαιρία να μιλήσω μέσα από το Rockway.gr για το “The Deadliest Scourge” κι επίσης ευχαριστώ τους αναγνώστες σας για το χρόνο που δαπάνησαν να διαβάσουν αυτά που είχα να πω. Ευχαριστώ και πάλι για όλα!
Μπορείτε να ακούστε ολόκληρο το “The Deadliest Scourge” στην ιστοσελίδα των The Silent Rage και να ενημερωθείτε για όλα τα νέα της μπάντας μέσω της σελίδας τους στο Facebook από τα παρακάτω links:
www.thesilentrage.bandcamp.com
www.facebook.com/thesilentrageofficial
252 
