FATES WARNING

“O JIM ΕΓΡΑΦΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ”

(Μια σύντομη συζήτηση με τον Ray Alder για το “Theories Of Flight”).

9 ολόκληρα χρόνια χωρίζουν το “Χ” από το “Darkness In A Different Light”. H διπλή επίσκεψη των Fates Warning στην Ευρώπη μετά την κυκλοφορία του έδειχνε πως η μηχανή είχε πάρει μπρος για τα καλά. Ποτέ όμως δεν μπορείς να είσαι ήσυχος αν δεν υπάρχει και η ανάλογη δισκογραφική παρουσία και συνέπεια. Στον σκεπτικισμό όσων πιστών ακόλουθων αναρωτιόνταν αν οι πρωτοπόροι του προοδευτικού σκληρού ήχου έχουν ακόμα να πουν και να προσφέρουν, έρχεται να απαντήσει περίπου 3 χρόνια αργότερα το 12ο στούντιο άλμπουμ τους, “Theories Of Flight”. O ερμηνευτής και μόνιμος μουσικός συνοδοιπόρος του αρχηγού Jim Matheos για περίπου 3 δεκαετίες, Ray Alder, μας δίνει πληροφορίες και λεπτομέρειες για το νέο άλμπουμ.
Ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του “Darkness”, o Jim άρχισε να μαζεύει ιδέες και να σοβαρεύει η ιδέα ενός νέου άλμπουμ. Δεν υπάρχει στην πραγματικότητα η τακτική, η σκοπιμότητα του τι κάνουμε τώρα.Η αρχή είναι πάντα το δυσκολότερο κομμάτι μαζί με τον συνήθη τρόμο πως τίποτα δεν θα έρθει. Δουλέψαμε μαζί πολύ σκληρά, στην πραγματικότητα αρχίσαμε να γράφουμε ενώ ακόμα ήμασταν σε περιοδεία για το “Darkness”. Όταν αρχίζει και εμφανίζεται το πρώτο, το δεύτερο τραγούδι, αφήνεις τον εαυτό σου να πάει στην κατεύθυνση που φαίνεται. Όσο λοιπόν προχωρούσαμε στη σύνθεση μετά το ξεκίνημα τόσο πιο ενθουσιασμένοι ήμασταν να προχωρήσουμε στη συνέχεια. Η κατεύθυνση έχει αρχίσει να “αυτοπαρουσιάζεται” και συνεχίζεις προς εκεί.

Η σύνθεση του γκρουπ παρέμεινε η ίδια, μετά την προσθήκη του Bobby Jarzombek στα τύμπανα και τον Frank Aresti να συμμετέχει ξανά ελάχιστα σε κάποια σόλο. Η διαδικασία όμως είναι πάνω κάτω προδιαγεγραμμένη.
“Ο τρόπος δουλειάς για τη σύνθεση του άλμπουμ είναι ο ίδιος με τα περισσότερα πρόσφατα άλμπουμ των Fates Warning. O Jim γράφει τη μουσική από το σπίτι του στο New Hampshire και μου στέλνει ολοκληρωμένα τραγούδια. Πάνω σε αυτά εγώ γράφω μελωδίες και στίχους. Από εκείνο το σημείο και μετά σε συνεργασία με τον Jim κάνουμε διορθώσεις στις μελωδίες και κάποιες αλλαγές που κρίνουμε μαζί στις δομές των τραγουδιών.Όταν πια είμαστε και οι δύο ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα, ο Jim στέλνει τα τραγούδια, ολοκληρωμένα πια στον Joey και τον Bobby.

O τίτλος του άλμπουμ, παρμένος από την εικαστική δουλειά της Graceann Warn, υποδηλώνει το θέμα του δίσκου και αφήνει μια χαλαρή υπόνοια για μια σύνδεση των τραγουδιών.
Στην πραγματικότητα δεν είχε ποτέ τεθεί από την αρχή ένα θέμα ή ένα συγκεκριμένο ρεύμα στο δίσκο, απλά προέκυψε έτσι. Ο Jim έγραψε για το παρελθόν του, τις συχνές αλλαγές και μετακινήσεις στην παιδική ηλικία με τις απώλειες κι εγώ έγραψα για το μέλλον, μια μεγάλη αλλαγή και μετακίνηση στην προσωπική μου ζωή. Γράψαμε και οι δύο για διαφυγές, για ξεριζωμούς κι έτσι οι στίχοι έφεραν μια ελαφριά σχέση σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του άλμπουμ. Ο πρώτος τίτλος ήταν “The ghosts of home”, όταν όμως ο Jim είδε τη δουλειά της Graceann Warn, ο τίτλος κόλλησε αμέσως στο μυαλό του ως η ιδανική περιγραφή για το περιεχόμενο των τραγουδιών. Κι εγώ νομίζω πως έτσι είναι…

Ο 12ος δίσκος τους αποτελεί και μια απάντηση στις αμφιβολίες όσων απορούσαν αν υπάρχει νέο έδαφος και επόμενη μέρα για ένα σχήμα που διανύει πια την 4η δεκαετία συνεχούς παρουσίας και έχει ακολουθήσει μια τολμηρή διαδρομή μεγάλων αλλαγών.
Δεν είμαι βέβαιος αν μπορώ με σιγουριά να περιγράψω την κατεύθυνση του άλμπουμ, άλλωστε οι αρχικές ιδέες των τραγουδιών ήταν όλες του Jim και το βασικότερο μέρος τους γράφτηκε από αυτόν. Από την δική μου οπτική νομίζω πως είναι λίγο περισσότερο επιθετικό συγκριτικά με προηγούμενα άλμπουμς και το ύφος μου στα φωνητικά έχει αλλάξει λίγο για να ταιριάζει περισσότερο με τη μουσική. Όμως επίσης υπάρχουν λιγότερες ήμερες στιγμές στο “Theories…”, κάπως διαφορετικό αυτό για μας.

Το “Theories Of Flight” κυκλοφορεί την 1η Ιουλίου και μετά την αποκρυπτογράφηση της ηχογράφησης , η επόμενη αναμενόμενη αγωνία είναι η νέα συνάντηση μαζί τους επί σκηνής, στην καθιερωμένη πια ανανέωση εμπιστοσύνης σε αυτή την ισχυρή σχέση του γκρουπ με το κοινό του.
Αν και έχουμε ήδη συζητήσει για Ευρωπαϊκή περιοδεία είναι πολύ νωρίς ακόμα για την ανακοίνωση συγκεκριμένων ημερομηνιών.Μέχρι όμως να γίνει αυτό και όπως πάντα, θέλω να ευχαριστήσω ξεχωριστά τον καθένα από τους Έλληνες οπαδούς μας, ξέρουν πολύ καλά αυτοί πόσο τους εκτιμούμε. Ελπίζω να σας αρέσει το νέο άλμπουμ κι εύχομαι να σας δούμε όλους από κοντά πολύ σύντομα!…

365
About Γιώργος Γεωργίου 540 Articles
Συνηθίζουν να λένε, «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι»… Αν μπορούσε λοιπόν να ιδρύσει το δικό του “Cabaret Voltaire”, στους τοίχους του θα είχε κορνίζες με φωτογραφίες του Τάκη Τλούπα και πίνακες των David Bomberg και Edward Hopper. Πάνω στο πατάρι θα είχε τις δύσκολες περιπτώσεις, αυτούς που αν τελικά μάλωναν μεταξύ τους, θα έπρεπε να γίνει σε απομόνωση. Σε ειδικό “triryche design” τραπεζάκι ο Tate με τον De Garmo, και ακριβώς απέναντι σε ευρύχωρο καναπέ ο Fish με τον Steve Hogarth. Μοναχικό τραπέζι με κηροπήγιο και θέα από μικρό παράθυρο στην ομίχλη της πίσω αυλής ο Simon Jones. Φθαρμένο ημίψηλο σκαμπό και μίνι μπαρ δίπλα του για τον Nick Cave. Σκαλιστή πολυθρόνα για τον Ronnie James Dio, και κάθισμα VIP από το Villa Park για τον μουστάκια άρχοντα των ριφ. Φουτουριστικό κουπέ για τρεις σεβάσμιους κυρίους από τον Καναδά, μην τον ρωτήσεις ποιους. Κάτω σε περίοπτη θέση στο μπαρ, τον μορφονιό Joakim Larsson, για να τραβά τις ωραίες γυναίκες, και δίπλα του τον Jim Matheos να τον συμμαζεύει με την ψυχραιμία του όταν χρειάζεται. Σε ένα μικρό τραπέζι στην πιο σκοτεινή γωνιά, η περίεργη παρέα του David Sylvian, του Neil Hannon και του Paddy McAloon. Όταν κάθονται στο μπαρ και οι νεότεροι Einar Solberg, Daniel Tompkins και Daniel Estrin, η χημεία είναι πια ιδανική. Καθόλου άσχημα κι απόψε…