Από τα αρχέγονα σχήματα της ελληνικής σκηνής οι Πατρινοί extreme metallers Death Courier, απολαμβάνουν τον σεβασμό της εγχώριας κοινότητας ως ένα όνομα που φέρνει στο νου πολλές μνήμες, όντας μια από τις πρώτες μονάδες που παρουσίασαν απτά δείγματα γραφής σε εποχές που φαντάζουν σήμερα τεχνολογικά νεαντερταλικές. Η ουσία είναι ότι μετά από μύρια κύματα, οι deathsters εξακολουθούν να δρουν ποικιλοτρόπως και μια τέτοια ένδειξη αποτελεί και η επικείμενη εμφάνισή τους στο Extreme Assault vol.3 festival το οποίο θα διεξαχθεί στο Modu κατά το τριήμερο 2-4 Ιουνίου. Το Rockway.gr επικοινώνησε με τον Bill, μπασίστα / τραγουδιστή των Death Courier και σας μεταφέρει την κουβέντα.
Καλησπέρα Βασίλη. Ως μπάντα ανήκετε στις παλαιότερες επί ελληνικής σκηνής με μια πορεία που ξεκίνησε το 1987. Βγάλατε το debut full length “Demise” το οποίο εισέπραξε αποθεωτικές κριτικές το 1992 και μετά… σιωπή και επιστροφή με το “Perimortem” περίπου μια 20ετία μετά! Πραγματική νεκρανάσταση. Τι συνέβη και σας κράτησε πίσω;
Χαιρετισμούς σε όλους τους φίλους, στο rockway.gr και προσωπικά σ’ εσένα Ιορδάνη για τη στήριξη και το χρόνο που αφιερώνετε στην μουσική που αγαπάμε. Πράγματι έχουμε βιώσει την ελληνική σκηνή από τα πρώτα βήματα και τις πρώτες φιλότιμες προσπάθειες να στηθεί στα πόδια της και να αποκτήσει ταυτότητα και δυναμική, όταν όλες οι μπάντες της ελληνικής σκηνής δεν ήταν παραπάνω από 20-30. Άξια μνείας και τα fanzines που στήριξαν την όλη προσπάθεια. Εκείνη την περίοδο λοιπόν, και επιστρέφω σε εμάς, δεν ήταν καθόλου εύκολο να συντηρείς μια μπάντα, πόσο μάλλον να κυκλοφορήσεις το υλικό σου. Με την κυκλοφορία του “Demise” το 1992 με παρά πολλές δυσκολίες, αντί να ανέβει επίπεδο η μπάντα, ήμασταν ήδη υπό διάλυση, η δισκογραφική άργησε παρά πολύ να το κυκλοφορήσει, έπαιξε και η στρατιωτική μου θητεία και πολλά προσωπικά προβλήματα στη μέση, ώσπου διαλύσαμε οριστικά μέσα στο 1993.
Είσαι το μοναδικό ιδρυτικό μέλος των Death Courier. Πες μου δυο λόγια για τα παιδιά που στελεχώνουν το line up σας πλέον. Με ποιά κριτήρια επιλέχθηκαν;
Το 2009 ήταν η χρονιά επανεμφάνισης μας, κατά τύχη μάλλον, καθώς σε μια συναυλία που έτυχε να είμαι παρών, έπαιζαν οι Vermingod από τους οποίους ξεχώρισα τον Στάθη (drums) και Γιώργο (κιθάρα – σ.σ.: μάι λαβ <3). Ήταν πρόθυμοι να δοκιμάσουμε να παίξουμε τα παλιά κομμάτια και να δοκιμάσουμε κάποιες νέες ιδέες. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία αφού, στηριζόμενος στις ικανότητες των νέων μελών, έγινε εύκολη η επανεμφάνιση και εξέλιξη της μπάντας… Το “Perimortem” περιέχει παλιές ιδέες της μπάντας την περίοδο 1996 – 97, απλά ηχογραφήθηκε πολλά χρόνια αργότερα και κυκλοφόρησε το 2013.
Θα μπορούσες να δώσεις κάποιο highlight της πορείας σας; Τι θα αλλάζατε στο παρελθόν σας αν είχατε την ευκαιρία;
Ηighlight των Death Courier, εκτός του ότι έχουμε παίξει με ολες τις παλιές μπάντες τα “πέτρινα” χρόνια και που αυτό από μόνο του δημιουργεί ιδιαίτερες αναμνήσεις, θα έλεγα το συμβόλαιο με την Wild Rag records το 1991 όπου πιθανόν να ήμασταν από τις πρώτες μπάντες που υπέγραψαν με εταιρία του εξωτερικού (άσχετα αν βαρεθήκαμε να περιμένουμε και σπάσαμε το συμβόλαιο – πάντως κυκλοφόρησε το EP “Necrorgasm” το 1991 στις Η.Π.Α. από την εν λόγω εταιρία) και φυσικά η συμμετοχή μας στο NWN festival στη Γερμανία το Νοέμβριο του 2014, όπου πήραμε το βάπτισμα του πυρός στο εξωτερικό. Eντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι αμέσως μετά την εμφάνισή μας, μέσα σε 20 λεπτά, εξαφανίστηκαν όλα τα CD που είχαμε στο merch… Τώρα τι θα άλλαζα… θα δούλευα πιο σκληρά για να συνεχίσει η μπάντα να υπάρχει και δεν θα το διαλύαμε τόσο εύκολα, αλλά είπαμε, άλλες συγκυρίες τότε, ίσως ήμασταν υπερβολικά ρομαντικοί και ταπεινοί. Τέλος πάντων, συλλέγουμε εμπειρίες κάθε μέρα και αυτό είναι κέρδος και για την μπάντα και για την ψυχική μας υγεία.
Υποθέτω ότι ετοιμάζεστε για την εμφάνισή σας στις 2 Ιουνίου στο Extreme Assault vol.3 το οποίο θα διοργανωθεί στο Modu. Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη συμμετοχή μας στο Extreme Assault vol.3 το χρωστάμε στον Σάββα Μπετίνη από τους Acid Death για τη στήριξη και την άμεση βοήθειά του σε οτιδήποτε και αν πρόεκυψε. Πραγματικά εκτιμούμε την όλη δουλειά και προσπάθεια που γίνεται ώστε να είναι άψογο το festival και φυσικά ο κόσμος θα πρέπει να στηρίξει με την συμμετοχή του.
Ζούμε στην εποχή του free downloading. Πόσο επηρεάζει μια μπάντα σαν τους Death Courier αυτή η πραγματικότητα;
Φαίνεται ότι απλά στερεί έσοδα από κάθε μπάντα, αλλά κατά βάση δημιουργεί πολλά προβλήματα στην ελληνική σκηνή, αφού πιστεύουμε ότι στην ίδια λογική του να αποκτάω κάτι εύκολα και ανέξοδα σημαίνει ότι δεν έχει κατά βάση ιδιαίτερη αξία για αυτόν που το κάνει. Δεν θα αγοράσει το merch, δεν θα πηγαίνει στις συναυλίες, γενικά θα ασχολείται επιφανειακά με την μουσική. Πρέπει να καταλάβουμε ότι στην Ελλάδα καμία μπάντα δεν ζει από τη μουσική της, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αλλά τουλάχιστον καλό είναι να βγαίνουν κάποια στοιχειώδη έξοδα.
Ποια είναι η αντίληψή σου για τη σημερινή μορφή της ελληνικής σκηνής, όντας κάποιος ο οποίος έχει ζήσει και τα “πέτρινα” χρόνια αυτής;
Η ελληνική σκηνή έχει γιγαντωθεί σε όλο το φάσμα της μουσικής, είναι πιο επαγγελματικά στημένη, με άψογες κυκλοφορίες. Οι πολυάριθμες συναυλίες σε μόνιμη βάση όμως ίσως να έχουν προκαλέσει ένα κορεσμό σε σχέση με την προσέλευση του κόσμου γιατί, κακά τα ψέματα, μόνο τη διασκέδασή σου δεν σκέπτεσαι όταν τα χρήματα δεν φτάνουν ούτε για τις καθημερινές σου ανάγκες. Και κάτι τελευταίο που σκέπτομαι είναι ότι λόγω οικονομικής δυσκολίας, έχει αρχίσει να επιβραδύνει η ελληνική σκηνή, δηλαδή οι μπάντες κυκλοφορούν νέο υλικό μετά από 4 – 5 χρόνια, ακριβώς γιατί τα έξοδα είναι υπέρογκα.
Υπάρχουν κάποιες σύγχρονες μπάντες που να ξεχωρίζεις ή κάποια από τις παλιές που να σε εξέπληξε αρνητικά ή θετικά; Πως βλέπεις το παρόν και το μέλλον του ακραίου ήχου;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Death Courier έπαιξαν μουσική σε μια γενιά μεταλλάδων που με ελάχιστες εξαιρέσεις έχουν αποσυρθεί από αυτήν τη μουσική. Πολλές παλιές μπάντες όπως οι Rotting Christ, οι Septic Flesh, οι Varathron, οι Kawir, συνεχίζουν να με εκπλήσσουν ευχαρίστα με τη δύναμη της μουσικής τους, καθώς αποτελούν παγκόσμια μεγέθη. Αλλά και πολλές μεταγενέστερες μπάντες όπως οι Dead Congregation, οι Abyssus, οι Resurgency, οι Mortal Torment, οι επίσης πατρινοί Vermingod, είναι αυτές που μου έρχονται τώρα στο μυαλό, με κυκλοφορίες που δείχνουν ότι υπάρχει πολύ μέλλον ακόμη γι’ αυτή τη σκηνή.
Ποιες είναι οι επιρροές σου ως μπασίστας και κατά πόσο διοχετεύονται στη μουσική των Death Courier;
Αυτά που άκουγα από μικρός και έχουν επηρεάσει τον τρόπο που έπαιζα και έγραφα μουσική σαν μπάντες. Οι Kiss πολύ παλιά τη δεκαετία του ’70, αργότερα οι Venom, μεγάλη λατρεία οι Bathory, Possessed, Kreator, Razor, πρώιμοι Sodom. Στη μουσική των Death Courier προσπαθούμε να αφομοιώνουμε αυτές τις επιρροές ώστε να δημιουργούμε κάτι πιο προσωπικό και πιστεύω το έχουμε πετύχει. Σήμερα είναι πιο δύσκολο να γράψεις κάτι που να είναι πρωτότυπο, όλα έχουν παιχτεί πια.
Πέρα από τη συμμετοχή σας στο Extreme Assault vol.3, έχετε στα σκαριά κάποιο πλάνο που να μπορείτε να ανακοινώσετε; Η ηχογράφηση ενός νέου album ίσως;
Έχουμε ηχογραφήσει το καινούργιο υλικό, είμαστε στο στάδιο της μίξης, τίτλοι τραγουδιών θα ανακοινωθούν σύντομα καθώς και κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό από χειμώνα, καθώς θα έχουμε την τύχη να συνεργαστούμε με management του εξωτερικού.
Τι υπάρχει αυτή τη στιγμή στην playlist σου;
Resurgency, παλιοί Morbid Angel, Insision, Vader, Dead Congregation, Infernal Majesty, Immolation… Αυτά τα ολίγα…
Ευχαριστώ για το χρόνο σου, αυτά είχα να ρωτήσω επί του παρόντος. Εύχομαι καλή επιτυχία στη σκηνή του Modu. Η τελευταία κουβέντα προς τους αναγνώστες του rockway.gr, δική σου.
Και εμείς ευχαριστούμε το rockway.gr για τις ερωτήσεις, ελπίζουμε να υπάρχει στήριξη και από όλους τους φίλους μας, ξέρετε που θα μας βρείτε. Το επόμενο Π/Σ/Κ 2 – 4 Ιουνίου στη σκηνή του Modu. Join the couriers and stay brutal!
https://www.facebook.com/Death-Courier-423460954403378/
1505 
