Οι SubRosa δεν είναι άλλη μια sludge – doom Metal μπάντα, ορμώμενη από τις Η.Π.Α. Αποτελούν ένα μοναδικό project που πραγματεύεται τα ζητήματα της ζωής, του θανάτου, της ελευθερίας και της αγάπης μ’ ένα μοναδικό αφηγηματικό και λυρικό τρόπο, ενώ παράλληλα η τραχύτητα και η σκληράδα του ύφους τους παρασύρει το κοινό σε μια ατέρμονα δίνη. Το τελευταίο τους album “For This We Fought the Battle of Ages” (2016) απέσπασε διθυραμβικές κριτικές κι όλη τους η δισκογραφία αποτελείται από μικρά rock έπη. Με αφορμή την εμφάνισή τους στο An Club στις 22 Ιουνίου (δελτίο τύπου), η frontwoman τους Ρεβέκκα μίλησε στο rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο, για το ιδιότυπο αυτό σχήμα!
– Γεια σου Ρεβέκκα! Κατ’ αρχήν, συγχαρητήρια για το τελευταίο σας album. Ειλικρινά το ευχαριστήθηκα. 4 album (και ένα EP), στη δισκογραφία της μπάντας δεν είναι και μικρό κατόρθωμα, ειδικά στο είδος σας. Ποια ήταν η υποδοχή και η ανταπόκριση που είχε μέχρι στιγμής το “For This We Fought the Battle of Ages”;
Σε ευχαριστώ! Η αποδοχή που έχουμε για το album είναι καλή, πιστεύω όμως ότι θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος ώστε να αφομοιωθεί από το κοινό, μιας και είναι πιο μεστό σε νόημα και πιο περίπλοκο από το “More Constant than the Gods”.
– Πώς θα χαρακτήριζες το μουσικό σας ύφος; Doom/Sludge/Stoner Metal ή κάτι άλλο?
Σε γενικές γραμμές θεωρώ ότι τα κιθαριστικά riff τείνουν προς sludge metal, όμως σ’ άλλα σημεία του ήχου μας υπάρχουν στοιχεία doom, μουσικής δωματίου, punk και πειραματισμού. Θεωρώ γενικά συνδυάζουμε ένα σύνολο από διαφορετικές επιρροές.
– Γενικά ως μπάντα, πώς δημιουργείτε μουσική; Δουλεύετε ξεχωριστά ή βρίσκεστε όλοι μαζί; Απ’ όσο γνωρίζω το τελευταίο σας album (“For This We Fought the Battle of Ages”) ήταν ένα δικό σου – προσωπικό concept.
Η διαδικασία έχει ως εξής: Εγώ έρχομαι με τη δομή του τραγουδιού και τα κιθαριστικά riff, τους στίχους και το μελωδικό κομμάτι στα φωνητικά και μετά η μπάντα “χτίζει” σ’ αυτές τις βάσεις. Τα βιολιά δουλεύουν ξεχωριστά τα θέματά τους, με κάθε βιολονίστρια να καθοδηγεί το κομμάτι από τη δική του πλευρά ώστε να επιτυγχάνουμε ένα “διαίρει και βασίλευε” στη σύνθεση. Ο Levi, ο μπασίστας, προσθέτει το κομμάτι του ξεχωριστά και ο Andy προσθέτει στο τέλος τα τύμπανα. Εκτελούμε όλα τα κομμάτια ως σύνολο και επεξεργαζόμαστε όλων των ειδών τις αλλαγές που μπορούμε να πετύχουμε από τη δομή, τα transitions και το tuning. Υπάρχει μεγάλη διαφορά να εκτελείς μια ιδέα σ’ ένα τραγούδι στην κρεβατοκάμαρά σου σε χαμηλή ένταση, από το να παίζεις με full ένταση σε πρόβα με όλη την μπάντα.
– Τα εξώφυλλα των album σας είναι εξαιρετικά, με αυτό στο “For This We Fought the Battle of Ages” να είναι, θα έλεγα, μαγευτικό. Τι κρύβεται πίσω από την παρουσία της μορφής του κοριτσιού, που απεικονίζεται στα εξώφυλλα των τριών τελευταίων album σας;
Πρόκειται ουσιαστικά για 3 διαφορετικά κορίτσια. Το πρώτο αφορά την αναπαράσταση της πραγματικής ιστορίας ενός κοριτσιού, την ιστορία της Tere Jo Dupperault. Ήταν 11 ετών όταν η οικογένειά της δολοφονήθηκε στην Καραϊβική από τον καπετάνιο του πλοίου. Την άφησαν στο πλοίο που βυθιζόταν, αλλά κατάφερε να επιβιώσει στο ωκεανό για 4 ημέρες, πάνω σε μια μικρή σχεδία, πριν διασωθεί. Το κορίτσι στο “More Constant than the Gods” είναι η αναπαράσταση του θανάτου, μα με την καλοπροαιρετη κι ευγενική πλευρά του θανάτου, όχι σαν αυτή του Χάροντα (Grim Reaper) που συνήθως βλέπουμε. Το κορίτσι του “For this We Fought the Battle of Ages” αντιπροσωπεύει τον κεντρικό γυναικείο χαρακτήρα του μυθιστορήματος “We” (σ.σ. “Αλληγορική δυστοπία” του Yevgeny Zamyatin – 1921, από την οποία εμπνεύστηκε ο Όργουελ το 1984). Το όνομά της είναι I-330 και ηγείται της επανάστασης εναντίον του OneState, της δυστοπικής κυβέρνησης της νουβέλας.
– Πώς προέκυψε το όνομα του σχήματος;
Αρχικά σκεφτήκαμε το “SubRosa Blackbox Theatre”, αλλά πέρα από το ότι ήταν αρκετά μεγάλο ακούγονταν κι αρκετά ελιτιστικό, έτσι το περιορίσαμε στο “SubRosa”. Σημαίνει “κάτω από το τριαντάφυλλο” και δηλώνει κάτι “μυστικό”, “συγκεκαλυμμένο”, “υπόγειο”. Το πρόθεμα “Sub” αντιπροσωπεύει κάτι που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια, όπως το “υπόγειο” ή “υποβρύχιο”, το οποίο συνδυάζεται – δένει με το γενικότερο ήχο μας.
– Στο “For This We Fought the Battle of Ages”, έλαβες τη δύσκολη απόφαση να δημοσιοποιήσεις ένα ζήτημα που σχετίζεται με τα εμπόδια και τις ντιρεκτίβες που προέρχονται από την πίστη, στο τραγούδι “Troubled Cells”. Θα μπορούσες να μας διαφωτίσεις για την εσωτερικότητα που πηγάζει μέσα από αυτό το συναισθηματικά φορτισμένο θέμα;
Λοιπόν, όταν κάτι συμβαίνει και έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο τόσο πολλών αθώων ανθρώπων και σ’ αυτήν την περίπτωση, αρκετών νέων κάτω των 20 ετών, θεωρώ ότι έχουμε την ηθική υποχρέωση να μιλήσουμε, ή να μείνουμε στις ενοχές της σιωπής μας (σ.σ. αναφέρεται στις πολλές καταγεγραμμένες αυτοκτονίες LGBTQI ατόμων στις κοινότητες των Μορμόνων στις Η.Π.Α.).
– Πιστεύω ότι σε γενικές γραμμές το τελευταίο σας album αποτελεί ένα “σφοδρό κατηγορώ” σε κάθε μορφή νόμιμου ή παράνομου ελέγχου στους άλλους. Ποια είναι η άποψή σου σχετικά με την κατάχρηση της εξουσίας;
Έχεις δίκιο! Το album βασίζεται στο βιβλίο “We” του Yevgeny Zamayatin και έχει να κάνει με την ελευθερία ενάντια στον έλεγχο, κυρίως από μια “ανώτερη αρχή”, είτε πρόκειται για κυβέρνηση, θρησκεία ή η πίεση της πλειοψηφίας, τη φωνή του πλήθους, ή κάποια άλλη ομάδα. Η ελεύθερη βούληση είναι το πιο σημαντικό πράγμα – μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες, αλλά είναι επίσης ο μόνος δρόμος για την ατομική ευτυχία.
– Πώς επηρεάζουν τα 2 βιολιά που έχετε στο σχήμα τη μουσική σας;
Παίζουν καθοριστικό ρόλο στον ήχο μας, μιας και αναδύουν “κρυμμένα” και περίπλοκα συναισθήματα που δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να βγουν προς τα έξω σε διαφορετική περίπτωση, κι επίσης αποτελούν πλέον ένα συνδετικό κρίκο στη μουσική μας.
– Πλησιάζοντας προς το τέλος της συνέντευξής μας, θα ήθελες να μεταφέρεις κάποιο μήνυμα στο ελληνικό κοινό;
Είμαστε πραγματικά πολύ ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε στην Ελλάδα, μιας και κανένας από εμάς δεν έχει βρεθεί στη χώρα σας ποτέ στο παρελθόν! Θα ήθελα να έχουμε περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μας για να επισκεφτούμε περισσότερα μέρη, αλλά τουλάχιστον έχουμε μια ολόκληρη μέρα στην Αθήνα, και θα προσπαθήσουμε να γυρίσουμε και να δούμε όσο το δυνατόν πιο πολλά σημεία μπορούμε σ’ αυτό το λίγο χρόνο! Κι επίσης να δοκιμάσουμε πολύ από την ελληνική κουζίνα (γέλια)!
– Σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη και σας ευχόμαστε καλή τύχη με ότι καταπιάνεστε κι αναμένουμε να σας απολαύσουμε σ’ ένα εξαιρετικό performance στις 22 Ιουνίου!
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ για τη συνέντευξη και αναμένουμε να σας δουμε στις 22 Ιουνίου!
1021 
