DEAF RADIO

Με το ντεμπούτο τους, κιόλας, “Alarm” (κριτική), κατόρθωσαν να ταρακουνήσουν την εγχώρια ελληνική post – punk σκηνή, με μια εμπνευσμένη και άρτια για τα εγχώρια δεδομένα δουλειά, αποσπώντας εξαιρετικές κριτικές, αλλά παράλληλα δημιουργήθηκε ένας πρώτος και πολύ δυναμικός πυρήνας θερμών οπαδών τους. Η παρουσία τους στο Ejekt Festival, ήρθε να σφραγίσει τη δυναμική του σχήματος και με αφορμή την επερχόμενη εμφάνισή τους στο PRE/POST FESTIVAL VOL.7 (δελτίο τύπου), με τους Planet of Zeus, Naxatras και Stoned Spirit μίλησαν στο rockway.gr και τον Παναγιώτη Σπυρόπουλο για την έως τώρα πορεία τους, την αντίληψή τους για τα μουσικά δρώμενα και το μέλλον τους.

-Σας καλωσορίζουμε και πάλι στον φιλόξενο χώρο του rockway.gr και αποτελεί ιδιαίτερη ικανοποίηση μας, φιλόδοξα σχήματα σαν τους Deaf Radio, να παρουσιάζονται και να μοιράζονται ερωτήσεις και σκέψεις μ’ εμάς και το κοινό μας. Αρχικά, θα θέλαμε να μας συστηθείτε, με λίγα λόγια για εσάς.
Καλησπέρα και πάλι! Σαν Deaf Radio παίζουμε από το 2015. Τον περασμένο Γενάρη κυκλοφόρησε το ντεμπούτο μας “Alarm” και αυτήν την περίοδο βρισκόμαστε στη φάση της προώθησης του κάνοντας όσα περισσότερα live μπορούμε, ενώ σχεδιάζουμε την πρώτη έξοδό μας από την χώρα.

-Η κυκλοφορία του “Alarm” απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και η γενικότερη συναυλιακή σας παρουσία, έχουν δημιουργήσει ένα σταθερό κορμό φίλων – οπαδών; Εισπράττετε μια τέτοια αποδοχή – αναγνώριση;
Το πρώτο σοκ ήταν στο release μας τον Φεβρουάριο που το κοινό ήξερε και τραγουδούσε στίχους – τελείως πρωτόγνωρο feeling ενώ και στο Ejekt η ανταπόκριση του ήταν πολύ ενθουσιώδης δεδομένης της ώρας και του καυτού ήλιου. Γενικώς, είμαστε πραγματικά πολύ χαρούμενοι με όλο αυτό μιας και η στήριξη του κόσμου αποτελεί κίνητρο για ακόμα περισσότερα βήματα.

-Στο “Alarm” κατορθώσατε να συγκεράσετε με μεγάλη επιτυχία πολλά stoner, doom και garage στοιχεία, ενώ πολλές φορές μου δίνονταν η εντύπωση ότι άκουγα ένα καλοστημένο soundtrack. Πως θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας και ποιες είναι οι γενικότερες επιρροές που αποτυπώνονται σ’ αυτόν;
Όντως στο “Alarm” υπάρχουν στοιχεία από πολλά είδη, όπως σωστά λες, χωρίς όμως να ανήκει ολοκληρωτικά σε κάποιο από αυτά. Είναι απλά κιθαριστικό, κατά βάση, ροκ με έμφαση στις φωνητικές γραμμές. Ένα κοινό χαρακτηριστικό των κομματιών του δίσκου είναι πως σε όλα προσπαθούμε να χτίσουμε μια ατμόσφαιρα άλλοτε σκοτεινή και παγανιστική και άλλοτε πιο εκρηκτική – in your face. Σχετικά με τις επιρροές η λίστα είναι μεγάλη. Ξεκινά από Queens of the Stone Age, Black Sabbath, Joy Division, Doors, Nirvana, Pearl Jam και Hendrix μέχρι και Black Angels, John Frusciante (ειδικά με τους Ataxia), Radiohead, King Gizzard and the Lizard Wizard, Fuck Buttons και Flaming Lips.

-Το “Alarm” πέρα από το γεγονός ότι αποτελεί ένα εξαιρετικό πόνημα και μια άρτια παραγωγή, συνοδεύεται από ένα πολύ προσεγμένο artwork κι επίσης προσφέρεται και σε 12’΄ βινύλιο (λευκό και μαύρο). Πόση έμφαση δώσατε στο αποτέλεσμα του layout για το ντεμπούτο σας album;
Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς να εκφραστούν οι στίχοι και το feeling του “Alarm” με κάποιον εικαστικό τρόπο προς τα έξω. Δεν ψάχναμε απλά κάτι όμορφο ή πιασάρικο. Και σταθήκαμε πολύ τυχεροί γιατί η συνεργασία μας με τον Πέτρο Βούλγαρη που επιμελήθηκε αρτιστικά τον δίσκο ήταν άκοπη κι άψογη. Ο Πέτρος άκουσε προσεκτικά τον δίσκο, διάβασε τους στίχους και τις ιστορίες που κουβαλάει και συνόψισε όλες τις ανησυχίες μας σε μια τόσο εκφραστική και καθαρή εικόνα, τον άντρα που σε κάποιους μοιάζει να ουρλιάζει, σε άλλους να μην μπορεί να βγάλει ήχο.



-Επίσης παρατηρώ ότι χρησιμοποιήσατε κάθε δυνατό μέσο για την προώθηση της της δουλειάς σας από το spotify μέχρι το amazon και το playstore. Φαντάζομαι ότι υπήρξε μια καλά οργανωμένη προσπάθεια για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Θέλετε να μας εξηγήσετε;   
Ίσως ακούγεται αντιεμπορικό οι μουσικοί να ασχολούνται με όλα τα οργανωτικά ζητήματα, αλλά η αλήθεια είναι ότι χρειάζονται εκατοντάδες εργατοώρες για να μπορεί η μπάντα να “τρέχει”. Θέλουμε όλα να γίνονται σωστά μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια ενώ δεν έχουμε τη δυνατότητα (ούτε θέλουμε βασικά) να αναθέσουμε σε κάποιον αυτή τη δουλειά. Κάνουμε ό,τι μας φαίνεται πιο ταιριαστό για τους Deaf Radio κι έχουμε συνεχώς τα αυτιά μας τεντωμένα για επόμενα βήματα. Για παράδειγμα δεν νοείται στην εποχή που ζούμε να μην έχεις την μουσική σου ανεβασμένη στις πλατφόρμες που ανέφερες.

-Ένα στοιχείο που κέντρισε το ενδιαφέρον μου σχετικά με τους Deaf Radio, πέρα από τις συνθέσεις σας, ήταν και ο στίχος σας, ξεχωρίζοντας το “Revolving Doors” και το “Vultures & Killers”. Που βασίζονται τα στιχουργικά σας κίνητρα;
Δίνουμε όντως έμφαση στον στίχο και χαιρόμαστε που το αναφέρεις. Δεν υπάρχει κάποιο στάνταρ μοτίβο το οποίο ακολουθούμε. Γράφουμε γενικώς για ό,τι μας απασχολεί. Μπορεί να μιλάμε για ψυχολογία, ερωτικές σχέσεις, φιλία, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα. Το “Revolving Doors” αναφέρεται στον ψυχισμό και τις επιλογές ενός κυνικού και άπληστου καριερίστα υπό το πρίσμα του σύγχρονου καπιταλιστικού μοντέλου, ενώ το “Vultures & Killers” αναλύει τη σχέση πατέρα-υιού υπό συγκεκριμένες συνθήκες και είναι εμπνευσμένο από το “Αδελφοί Καραμαζώφ” του Ντοστογιέφσκι.



-Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει μια εγχώρια μπάντα, να εκδώσει και να προμοτάρει σε ολοκληρωμένο επίπεδο τη δουλειά της;
Θέλει πραγματικά πολλή αφοσίωση και υπομονή. Τόσο κατά την προετοιμασία και την ηχογράφηση του υλικού, όσο και την περίοδο της προώθησής του. Μιλάμε για πραγματικά ατελείωτες ώρες που στέλνεις mail, ετοιμάζεις δελτία τύπου κλπ. Στο πρακτικό κομμάτι πλέον οι υποδομές υπάρχουν και με το παραπάνω (στούντιο, έμπειροι παραγωγοί και τεχνικοί ήχου) άρα το μεγαλύτερο εμπόδιο για κάποιον που ξεκινά είναι το οικονομικό μιας και ηχογραφήσεις, μίξεις, mastering, artwork, κοπή βινυλίων και CD απαιτούν σοβαρό budget.

-Στις 24 Ιουνίου ανοίξατε το Ejekt Festival στην Πλατεία Νερού. Τι αποκομίσατε από τη συμμετοχή σας στο συγκεκριμένο event;
Ήταν η καλύτερη βραδιά της μουσικής ζωής μας πιθανότατα. Η σκηνή, η εντυπωσιακή ανταπόκριση του κόσμου μέσα στον καύσωνα, η άρτια διοργάνωση που δεν μας συμπεριφέρθηκε σαν συμπληρώματα, αλλά σαν αξιοπρεπείς καλλιτέχνες. Όλα ήταν ιδανικά κι είμαστε πολύ περήφανοι που το show πήγε καλά και καταφέραμε να σταθούμε επάξια.

-Την Κυριακή 06 Αυγούστου στο Δημοτικό Κηποθέατρο Πρέβεζας, εμφανίζεστε στο Pre-Post Festival, με τους Planet of Zeus, Naxatras και Stoned Spirit. Τι έχετε να πείτε για τη συγκεκριμένη διοργάνωση και τι να περιμένει το κοινό από εσάς;
Το Pre/Post το εκτιμούσαμε πολύ πριν συζητήσουμε για τη φετινή συμμετοχή μας. Είναι από τα πολύ σοβαρά φεστιβάλ και είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε μέρος ενός εξαιρετικού line-up. Θα είναι και το τελευταίο μας live πριν από το πρώτο μας – μικρό – ευρωπαϊκό τουρ οπότε θα το απολαύσουμε.

-Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που βρήκατε χρόνο για αυτή τη συνέντευξη. Περιμένουμε να σας απολαύσουμε στο μέλλον με καινούργιες δουλειές και δυνατά, όπως πάντα, live!
Εμείς ευχαριστούμε. Ελπίζουμε να σας δούμε στο Pre/Post Festival!

407
About Παναγιώτης Σπυρόπουλος 239 Articles
Γεννήθηκε στα τέλη του 70 στα Δυτικά της Αθήνας, πιο αργά ή πολύ νωρίτερα από ότι θα ήθελε - δεν έχε καταλήξει ακόμα! Ακροβατώντας ανάμεσα σε οικονομετρικά μοντέλα, φιλοσοφικούς αναστοχασμούς, πολιτικούς προβληματισμούς, κοινωνικές και διατροφολογικές ανησυχίες, η μουσική αναζήτηση είναι το δίχτυ ασφαλείας στο matrix της καθημερινότητας. Fan του σκληρού ήχου, λάτρης της κλασικής μουσικής, παθιασμένος με τα blues. Αναζητά την αιτία ζωής του, πριν κάποιοι άλλοι διαγνώσουν την αιτία θανάτου του• είναι σε καλό δρόμο για το δεύτερο.