Τρεις από εμάς έσπευσαν να πάρουν το χρίσμα του συνεντευξιαστή. Μετά από τρίλιζα, πετρά-ψαλίδι-χαρτί, στρίψιμο κέρματος, τράβηγμα ξυλαρακίου…τριπλή ισοβαθμία. Έτσι, λοιπόν οι Στέφανος Στεφανόπουλος, Γιάννης Φράγκος και Δημήτρης Μαρσέλος μοιράστηκαν ερωτήσεις με στόχο τον Andy Cairns, frontman των ιστορικών Therapy?, εν όψει της επισκέψεως των Ιρλανδών στο Street Mode Festival 2018.
Καλησπέρα, Andy! Θα εμφανιστείτε στο Street Mode Festival σε λίγες ημέρες. Την Παρασκευή 31 Αυγούστου θα παίξετε ηλεκτρικά και την επόμενη ημέρα ακουστικά. Απολαμβάνεις εξίσου και τα δυο;
Τα απολαμβάνω με διαφορετικό τρόπο το καθένα. Τίποτα δεν είναι καλύτερο από ένα ολοκληρωμένο ηλεκτρικό show με τόση φασαρία που πρέπει να παραδοθείς και να το αφήσεις να σε πολιορκήσει. Τα ακουστικά shows μπορούν να είναι αληθινά συναισθηματικά κάποιες φορές, ειδικά αν τα τραγούδια που παίζεις, έχουν κάποια σημασία για ένα μέρος του κοινού και μπορείς να τους δεις να αντιδρούν στις μελωδίες και τους στίχους σε ένα ησυχότερο περιβάλλον.
Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που ακούσαμε ζωντανά τραγούδια από δίσκους όπως τους “Shameless”, “High Anxiety”, “Never Apologize Never Explain” και “One Cure Fits All”. Υπάρχει περίπτωση να έχουμε εκπλήξεις στην setlist;
Είναι δύσκολο με 15 albums γεμάτα τραγούδια! Σίγουρα θα παίξουμε κομμάτια εκτός των πολύ γνωστών μας. Θα αποφασίσουμε ποια τις επόμενες ημέρες. Τραγούδια από τα “Shameless” και “One Cure Fits All” σπάνια ακούτε επειδή ήταν οι λιγότερο δημοφιλείς δίσκοι μας, ακόμα και μεταξύ των φανατικών μας φίλων, και όταν τα παίζουμε περνούν απαρατήρητα.
Μια αλλαγή στην παραγωγή σας μπορεί να παρατηρηθεί τα τελευταία 14 χρόνια, που είχε ως αποτέλεσμα ένα ήχο λιγότερο ραδιοφωνικό, θυμίζοντας τα πρώτα χρόνια των Therapy?. Είναι μια έμμεση καταγγελία για την έλλειψη ραδιοφωνικού χρόνου που σας παρέχει η μουσική βιομηχανία;
Καθόλου. Απλά αρεσκόμαστε στον πειραματισμό με διαφορετικές ατμόσφαιρες. Καμιά φορά, με album σαν το “Never Apologise, Never Explain”, θα ήταν ασύνετο να έχει radio friendly παραγωγή με τόσο ωμά κομμάτια. Ένας πιο πρωτόγονος ήχος ταιριάζει καλύτερα στην εμπειρία.
Πως μπορώ να μάθω όσο γίνεται περισσότερα πράγματα για το νέο σας album “Cleave” χωρίς να γίνω ο τύπος που θα χρησιμοποιήσει όλα τα κλισέ για μια απλή ερώτηση;
Το “Cleave” περιέχει 10 τραγούδια και ηχογραφήθηκε, μιξαρίστηκε και παράχθηκε από τον Chris Sheldon (έκανε και την παραγωγή του “Troublegum”, καθώς και Foo Fighters). Είναι μια διασταύρωση “Nurse” και “Τroublegum” με παραγωγή 21ου αιώνα. Οι στίχοι έχουν να κάνουν με τον διαχωρισμό. Τον διαχωρισμό της πολιτικής και τον διαχωρισμό του εγώ. Θα κυκλοφορήσει μέσω της Marshall Records σε παγκόσμια διανομή στις 21 Σεπτεμβρίου και θα είναι διαθέσιμο σε όλες τις πλατφόρμες.
Ο τίτλος του συνδυασμένος με το εξώφυλλο με κάνει να αναρωτιέμαι τι μήνυμα προσπαθείτε να περάσετε. Η διπλή σημασία της λέξης “cleave” παράλληλα με την προσπάθεια να σβηστεί μια μεγάλη φωτιά με ένα ποτήρι νερό δημιουργεί πολλές σκέψεις. Αυτός είναι ο σκοπός; Να μας κάνετε να σκεφτούμε περισσότερο; Πως ήρθε η ιδέα του εξωφύλλου;
Η ιδέα του εξωφύλλου ανήκει στον πολυετή συνεργάτη μας, Ιρλανδό καλλιτέχνη Nigel Rolfe. Τον αφήσαμε να ακούσει τα κομμάτια και αυτή ήταν η φωτογραφία που μας έστειλε. Πιστεύουμε πως είναι καλύτερα ο ακροατής να σκεφτεί και να μεταφράσει την εικόνα με δικό του τρόπο. Μας αρέσει το εξώφυλλο και θεωρούμε πως συμπληρώνει τη μουσική.
Τρεις δεκαετίες ενεργοί στη μουσική σκηνή, με αναγκάζουν να ρωτήσω. Αν υπήρχε ένα βιβλίο, κάτι σαν βιογραφία των Therapy?, πως θα ξεκινούσε η πρώτη παράγραφος του;
Γεννηθήκαμε εν μέσω μια διαφωνίας, τα εφηβικά μας χρόνια ήταν αίμα και τσιμέντο και κανείς δεν περίμενε κάτι από εμάς. Η μουσική ήταν η κόλλα που μας έφερε κοντά και μας κράτησε κοντά.
Είχα πάντα την αίσθηση πως η πολιτικοκοινωνική σε μέρη του πλανήτη όπως η Ελλάδα θα μπορούσαν να είναι θεματολογία για συγκροτήματα σαν τους Therapy?. Υπήρξαν σκέψεις και ιδέες, ειδικά την περασμένη δεκαετία, προς αυτήν την κατεύθυνση;
Έχουμε παρακολουθήσει με λύπη την σοβαρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ελληνικός λαός και πόσο πολύ τους έχουν απογοητεύσει τα πρώτα χρόνια του 21ου αιώνα. Μια υπέροχη χώρα με έμπνευση και επιρροή που έχει δείξει στους Therapy? και την παρέα τους μονάχα φιλία. Η αντίσταση και το κουράγιο υπήρξαν δυνατός παράγοντας για να διατηρηθούν τα όνειρα για ελπίδα ζωντανά. Υπάρχει μια αξιοπρέπεια που είναι παράδειγμα για όλους μας.
Έχουμε ακούσει μόνο ένα κομμάτι από το “Cleave” και αναρωτιέμαι γιατί τέτοιο μυστήριο γύρω από το 15ο album σας; Για να διατηρήσετε το στοιχείο του αιφνιδιασμού; Θα ακούσουμε άλλα κομμάτια πέραν του “Callow” στις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Θα ακούσετε σύντομα ένα κομμάτι που λέγεται “Wreck It Like Beckett”, το οποίο ελπίζω να παίξουμε και ζωντανά μαζί με το “Callow” και το “Crutch”. Πέρυσι στο Gagarin στην Αθήνα παίξαμε το “Expelled”, για πρώτη φορά κομμάτι από το “Cleave”. Στο Street Mode, στη Θεσσαλονίκη ελπίζουμε να παίξουμε τρία.
Έχω δει τους Therapy? να παίζουν σε δυο διαφορετικές χώρες, και σε club και σε φεστιβάλ ανοικτού χώρου και λάτρεψα κάθε μια ξεχωριστά. Είστε γεμάτοι ενέργεια στη σκηνή και δεν μπορώ να αποφασίσω ποιο από τα δυο είναι καλύτερο. Ποιο πιστεύεις ταιριάζει καλύτερα στους Therapy?;
Διαφορετικές εμπειρίες η καθεμιά. Τα φεστιβάλ έχουν να κάνουν με πάρα πολύ κόσμο που δεν έχει έρθει απαραίτητα για να δει εσένα, οπότε προσπαθείς να δημιουργήσεις την καλύτερη δυνατή ατμόσφαιρα, ενσωματώνοντας τον εαυτό σου στο vibe του χώρου. Στα club τα πράγματα είναι πιο έντονα. Παίζουμε περισσότερη ώρα και το υλικό είναι μεγαλύτερη ποικιλία. Το να κρατάς την ενέργεια και την ένταση είναι ένα στοίχημα για ένα show μεγάλης διάρκειας, ειδικά όταν μιλάμε για μια αίθουσα γεμάτοι Therapy? fans.
Για ένα πράγμα είμαι σίγουρος. Ο κόσμος μας πάσχει από θανατηφόρα ασθένεια. Υπάρχει κάποια θεραπεία έτσι ώστε η σήψη να φρενάρει λίγο; Θα μπορούσες να διαλέξεις κάποιους στίχους από το νέο album για να ηρεμήσεις την απαισιοδοξία μου;
Υπάρχει ένα κομμάτι στο “Cleave” με τίτλο “Kakistocracy”. Μιλάει για την κυβέρνηση που απογοητεύει τον λαό της. Το ρεφρέν πάει ως εξής: “it’s ok not to be ok, when you’re living through this”. Δηλαδή νιώσε ελεύθερος να εκφράσεις το θυμός σου, την οργή σου, την λύπη σου, ο κόσμος σου ανήκει όσο ανήκει και σε κάποιον άλλον.
1165 
