Οι 1000 mods από το Χιλιομόδι της Κορινθίας, είναι ένα από τα rock συγκροτήματα της Ελλάδος που δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Κατάφεραν και έχτισαν τ’ όνομά τους σχετικά γρήγορα, χάρη και στις τρεις κυκλοφορίες τους, με αποτέλεσμα να πραγματοποιήσουν φέτος το πρώτο τους υπερατλαντικό ταξίδι στην Βόρεια Αμερική με επιτυχία. Από εκεί και έπειτα ακολούθησαν ακόμη δύο περιοδείες στην Ευρώπη με τελικό προορισμό την Αθήνα. Λίγες ημέρες έμειναν για το τελευταίο και “καυτό” event τους στο Θέατρο Βράχων (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ) και η Δικαία Οικονομάκη βρέθηκε στην ευχάριστη θέση να συναντήσει από κοντά, τον κιθαρίστα τους Γιώργο Τ. και να συζητήσουν για το “μουσικό” ταξίδι τους και την μέχρι πρότινος πορεία τους.
-Καλησπέρα Γιώργο! Σε τί στάδιο σας πετυχαίνω;
Καλησπέρα! Είμαστε στη φάση που τελειώνει το κομμάτι του promotion του “Repeated Exposure Tour”. Είμαστε δύο χρόνια στο δρόμο και αυτό το καλοκαίρι συμμετείχαμε σε διάφορα φεστιβάλ, κυρίως στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Τελειώνοντας αυτήν την περίοδο, θα συμμετέχουμε στο Θέατρο Βράχων σ’ ένα live που θα πραγματοποιηθεί στις 21 Σεπτεμβρίου.
-Πώς αισθάνεσαι που επέστρεψες στην πραγματικότητα ύστερα από ένα “εκρηκτικό” summer tour στην Ευρώπη;
Γενικά η περιοδεία στην Ευρώπη στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία μπορώ να πω. Είμαστε πάρα πολύ ικανοποιημένοι από την ανταπόκριση του κόσμου. Ουσιαστικά, τελειώνει αυτός ο κύκλος και είμαστε στη φάση, όπου μετά το Θέατρο Βράχων θα είναι ευκαιρία ν’ αρχίσουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό και να ξεκουραστούμε.
-Πέρασαν δύο χρόνια από το τρίτο και ίσως το πιο βαρύ σας άλμπουμ “Repeated Exposure Tour”. Οι fans του heavy rock ήχου να περιμένουν σύντομα νέα σας και για τον τέταρτο;
Η αλήθεια είναι ότι θέλουμε λίγο να πάρουμε το χρόνο μας, να χαλαρώσουμε, να ηρεμήσουμε και σιγά σιγά να μπούμε σε διαδικασίες να δημιουργήσουμε, να τζαμάρουμε και να αυτοσχεδιάσουμε. Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θ’ ακούσετε σύντομα νεότερα από εμάς.
-Είναι θεσμός για εσάς να παίζετε μία καλοκαιρινή συναυλία κάθε χρόνο κοντά στη γενέτειρά σας; (Ziria festival, Korythmosfest)
Δυστυχώς, φέτος δεν τα καταφέραμε, αλλά μας αρέσει να παίζουμε σε live που είναι κοντά στον τόπο μας. Το καλό είναι ότι από εκεί ξεκινήσαμε, αυτές είναι οι ρίζες μας. Ναι, μας αρέσει. Ελπίζουμε του χρόνου να πραγματοποιηθεί.
-Φέτος, καταφέρατε να κλείσετε την πρώτη σας περιοδεία στην Βόρεια Αμερική, το οποίο είναι σπουδαίο επίτευγμα για ένα Ελληνικό συγκρότημα, καθώς και να επισκεφτείτε την Ευρώπη δύο φορές, μία μέσα στην άνοιξη και μία μέσα στο καλοκαίρι. Ποιος είναι ο επόμενός σας προορισμός, όσον αφορά στις συναυλίες;
Δεν ξέρω ακόμα, θα δούμε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν για μας ένας μεγάλος στόχος και ήταν πραγματικά αρκετά δύσκολο να τον καταφέρουμε. Πόσο μάλλον το να παίξουμε στη Βόρεια Αμερική που πάντα το θέλαμε και το ονειρευόμασταν από μικροί. Κι αφού έγιναν όλα αυτά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, καταλάβαμε ότι μπορούν να γίνουν και άλλα ακόμα περισσότερα. Θα θέλαμε για παράδειγμα, να παίξουμε στη Λατινική Αμερική. ‘Ίσως στο άμεσο μέλλον και με το νέο δίσκο πια, να τα καταφέρουμε. Υπάρχουν πολλές βλέψεις και θα δείξει πως θα εξελιχθούν.
-Και υπάρχουν χώρες εκεί κιόλας, οι οποίες ταιριάζουν σ’ αυτόν τον ήχο.
Ναι ταιριάζουν. Αφού κάναμε το βήμα και φύγαμε εκτός ηπείρου, εκτός Ευρώπης δηλαδή, θέλω να πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να επισκεφτούμε και άλλα μέρη.
-Ποιες είναι οι εντυπώσεις σου από την Αμερική; Πιστεύεις ότι στιγμάτισαν οι 1000 mods τους Αμερικάνους ακροατές με την heavy/ desert rock μουσική τους;Βρεθήκαμε αρκετά έκπληκτοι, γιατί ο ήχος που έχουμε χτίσει τόσα χρόνια σαν μπάντα οφείλεται στον αμερικάνικο ήχο, όπως ανέφερες και εσύ πριν, heavy/desert rock ή stoner ή όπως θέλει να το αποκαλεί ο καθένας. ‘Ήταν συγκινητικό από την άποψη ότι ταξιδέψαμε εκεί σαν μια μπάντα από την Ελλάδα και την Ευρώπη και οι Αμερικάνοι το αγκάλιασαν με μεγάλη θέρμη. Ναι μεν είχαμε ένα feedback, αλλά δεν το περιμέναμε σε τόσο μεγάλο βαθμό.
-Έχω μία απορία. Από τον τελευταίο σας δίσκο, εκείνο το κομμάτι που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση μουσικά και στιχουργικά είναι το “Into The Spell”. ‘Έχει κάποια αλληλένδετη σχέση με το επίσης πετυχημένο και λατρεμένο από τον κόσμο “She”; Είναι μήπως το επόμενο στάδιο ή η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων από αυτό που πραγματεύεται στιχουργικά το “She”;
Κοίταξε, η αλήθεια είναι ότι μεγάλο λόγο στο μέρος των στίχων έχει ο Δάνης, ο οποίος δεν είναι δυστυχώς εδώ τώρα. Σαν συγκρότημα πάντα είχαμε τη φιλοσοφία ότι καλό είναι ο στίχος να “φεύγει” έξω από τις γραμμές και καλό είναι ο καθένας να ερμηνεύει με το δικό του τρόπο, με το δικό του συναίσθημα και με τη δική του οπτική. Να είναι ανοιχτό δηλαδή προς τον ακροατή. Και αυτό θεωρώ πως είναι η μαγεία της μουσικής, των στίχων και γενικότερα αυτού του αισθήματος. Οπότε, δεν μπορώ να σου απαντήσω ακριβώς, αλλά πιστεύω πως ίσως να έχεις και ένα δίκιο.
-Περιέγραψέ μου με λίγα λόγια, πώς είναι να κάνεις δουλειά το hobby σου ή τ’ όνειρό σου;
Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα δύο έρχονται σε σύγκρουση και πάντα προσπαθείς να θυμάσαι και να επιστρέφεις σ’ αυτό που ήσουν όταν ξεκίνησες. Να έχεις αυτή τη φλόγα, τη διάθεση και την πώρωση, αν θες, που είχες, όταν πρωτοξεκίνησες. Είναι ένα όνειρο το να καταφέρνεις να βλέπεις την όλη σου πορεία, πώς ξεκίνησες και πού έφτασες. Είναι δύσκολο και ταυτόχρονα όμορφο πράγμα.
-Ανάφερέ μου τρία τραγούδια οποιουδήποτε είδους που είναι πολύ αγαπημένα σου και πιστεύεις ότι έχουν μείνει ανεξίτηλα στο χρόνο.
Πω πω, αυτή είναι πολύ δύσκολη ερώτηση! Θα σου πω, όμως. Το πρώτο σίγουρα θα είναι των Black Sabbath και συγκεκριμένα θα πω το κομμάτι “The Warning”, το οποίο μπορεί να μην είναι δικό τους, είναι ένα τζαμ πάνω σε μια διασκευή που ‘καναν τότε, αλλά είναι ένα από τα κομμάτια που μου έμεινε ανεξίτηλο, γιατί είναι από τα πρώτα που άκουσα όταν ήμουν μικρός. Θα αναφέρω κυρίως τραγούδια από την παιδική μου ηλικία. Δεύτερο θα πω το “Raining Blood” των Slayer, όντας metalhead. Και τελευταίο θα πω το “Gardenia” από Kyuss, το οποίο εδώ που τα λέμε έχω να το ακούσω πάρα πολύ καιρό, που το κάναμε και διασκευή, όταν πρωτοξεκινήσαμε με τα παιδιά.
-Έχετε σκεφτεί σαν συγκρότημα, το ενδεχόμενο συνεργασίας με κάποια άλλη εξίσου πετυχημένη ελληνική μπάντα του χώρου για ένα άλμπουμ;Πάντα μας προσέλκυε η φιλοσοφία που έχουν τα splits albums. Για full album δε θα το έλεγα, επειδή έτσι χάνει και την έννοια που έχουν τα splits. Αλλά μία special κυκλοφορία ή ένα 7 ιντσών split με μία άλλη μπάντα, ήταν πάντα στις βλέψεις μας από παλιά. Το έχουμε συζητήσει συγκεκριμένα με τα σχήματα που παίζαμε παλιά, αλλά δυστυχώς η όλη τροπή που πήρε με τη γιγάντωση και τη διόγκωση της ελληνικής σκηνής και μετά από αυτό το μπάμ, δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο πλέον όλες οι μπάντες. Ξέρεις, η καθεμία προσπαθεί να προωθήσει το δικό της υλικό και να είναι στο δρόμο και σε περιοδείες κλπ., οπότε πλέον δεν έχεις και τόσο πολύ χρόνο. Αλλά, ποτέ δεν λέμε όχι και ποτέ δεν λέμε ποτέ σε κάτι τέτοιο, διότι εκεί είναι η ουσία και η μαγεία της μουσικής.
-Την Παρασκευή στις 21 Σεπτεμβρίου θα παίξετε την πρώτη σας headlining συναυλία σε εξωτερικό χώρο στην Αθήνα. Θεωρείς πως στο θέατρο Βράχων είναι ο καλύτερος τρόπος για ν’ αποχαιρετήσετε αυτή τη χρονιά και να κλείσετε έναν “δυνατό” κύκλο περιοδειών;
Νομίζω ότι είναι ο καλύτερος τρόπος. Υπάρχουν τόσοι ωραίοι χώροι στην Αθήνα, εξωτερικοί εννοώ, όπου πάντα επειδή έχουμε ήδη υπάρξει σ’ αυτούς, θα θέλαμε να συμμετέχουμε και εκεί.
-Έχετε ξαναπαίξει εκεί στα πλαίσια του Schoolwave, σωστά;
Είναι η πρώτη φορά που παίζουμε στο Βράχων. Και ανυπομονούμε!
-Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλή τύχη στα επερχόμενα σχέδιά σας. Σ’ ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου, Γιώργο. Μπορείς να κλείσεις τη συνέντευξη, όπως θέλεις εσύ.
Ευχαριστούμε κι εμείς. Θα τα πούμε στις 21 Σεπτέμβρη, σας περιμένουμε. Αυτά! Να είστε καλά!
1627 
