H επιστροφή των Σουηδών θεών του hard rock είναι γεγονός… Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από την ημέρα που μ’ ένα λιτό δελτίο τύπου έκαναν γνωστό στην παγκόσμια μουσική κοινότητα ότι επιστρέφουν στα δρώμενα, έχοντας σαν μότο το “Ξεκινάμε από την αρχή”, σα να πρόκειται για μια πρωτοεμφανιζόμενη, πολλά υποσχόμενη μπάντα!!! Κάπως έτσι άρχισε να γράφεται ξανά ιστορία για ένα γκρουπ, το οποίο εκ του μηδενός κατέκτησε όλες τις κορυφές του πλανήτη Γη, στα ανεπανάληπτα 80’s και εξαφανίστηκε εντελώς από τον μουσικό χάρτη στα πέτρινα χρόνια για το κλασσικό ροκ, 90’s…
H επιστροφή τους χαρακτηρίστηκε ως αμφιλεγόμενη εκ μέρους των κριτικών και των οπαδών του μελωδικού ροκ, δηλαδή του ιδιώματος για το οποίο οι Σουηδοί έγιναν γνωστοί, παρά το γεγονός ότι οι Europe, σίγουρα υπήρξαν και είναι κάτι πολύ περισσότερο… Απ’ την άλλη οι περισσότεροι κριτικοί εκτός μελωδικού hard rock τους αποθέωσαν, τόσο για το τολμηρό, όσο και για την ποιότητα του εγχειρήματος, κάτι που αποτέλεσε στρατηγικό στόχο της μπάντας, δηλαδή να τύχουν μιας ευρύτερης αποδοχής και αναγνώρισης…
Tα Start from the dark και Secret society, αποτελούν τα θεμέλια τους οικοδομήματος που χτίζουν οι Europe στην δική τους «νέα εποχή». Κάτι ανάλογο είχε συμβεί στα 80’s με τα Europe και Wings of tomorrow… Χωρίς αυτά, ποτέ δεν θα είχαν βγει τα The Final Countdown και Out of this world, δηλαδή τα μελωδικά αριστουργήματα που τους καταξίωσαν και καλλιτεχνικά και εμπορικά…
Για να μην μακρηγορούμε το Last Look At Eden αποτελεί το τρίτο βήμα των Σουηδών μετά την επανένωση τους και αναλαμβάνει το βαρύ φορτίο, του ν’ αποτελέσει το άλμπουμ εκείνο που θα τους επαναφέρει στα μεγάλα σαλόνια της μουσικής βιομηχανίας…
Θα προσπαθήσουμε μια track by track προσέγγιση του Last Look At Eden και στο τέλος θα καταθέσουμε την άποψη μας…
Prelude: Πρόκειται για μια συμφωνική εισαγωγή από την Κρατική Ορχήστρα της Πράγας, η οποία προβοκάρει εμφανώς το όλο εγχείρημα…
Last Look At Eden: Πομπώδες, επικό, αργόσυρτο αλλά με τη δωρικότητα που αρμόζει στους σύγχρονους Europe… Ένα υπέροχο τραγούδι το οποίο έχει γίνει ήδη κλασσικό… Αν οι Europe με το The Final Countdown έχουν βρει τραγούδι για να κλείνουν τις συναυλίες τους, με το Last Look At Eden βρήκαν τραγούδι για να τις ανοίγουν… Αποτελεί σαφώς πυρηνικό όπλο για την εμπορική επιτυχία του cd… Στο καθαρά μουσικό κομμάτι… Φανταστείτε κάτι ανάμεσα σε Led Zeppelin και Nighwish με την αγγελική φωνή του Joey Tempest να δίνει ρέστα… Στιχουργικά είναι ένα τραγούδι ελπίδας, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα πάει από το κακό στο χειρότερο…
Gonna Get Ready: Οι οπαδοί του 80’s hard rock θα βρουν τον παράδεισο τους σε δαύτο… Ένα riff που σου κολλάει στο μυαλό, ένα ακόμα πιο κολλητικό refrain, ένα πολύ όμορφο couple και έχεις την απόλυτη συναυλιακή φαντασίωση… Σας άρεσε το We’ll be strong; Αυτό εδώ θα σας αρέσει ακόμα περισσότερο…
Catch That Plane: Η χαρά του απανταχού οπαδών της ανεπανάληπτης φωνής του David Coverdale είναι εδώ… Blues, σεξουλιάρικο με ριφφάρα, άπαικτα backing vocals και τον Joey Tempest να καταθέτει τον σεβασμό του στον Βρετανό θεό του blues rock… Αθάνατα 70’s!!! Αθάνατοι Whitesnake πριν γίνουν ξανθοί!!!
New Love In Town: Η πρώτη μπαλλάντα και μιλάμε για τεράστιο κομμάτι… Τέτοια μπαλλάντα είχαν να γράψουν οι Europe από το Out of this world… Πρόκειται για το δεύτερο single και αξίζει να σημειώσουμε ότι είναι γραμμένο και αφιερωμένο για τον γιο του Joey Tempest… Highlight του τραγουδιού ότι έχει δύο διαφορετικά refrain, το ένα καλύτερο από το άλλο!!!
The Beast: Το πιο heavy τραγούδι των Europe ever… Τέρμα τα γκάζια, τέρμα ο ήχος, refrain και solo από το Norum που σπάνε κόκκαλα, «επηρεασμένο» από τις πιο heavy στιγμές του Secret Society… Λίγο μετά την μέση του τραγουδιού τα γκάζια σταματάνε εντελώς απροσδόκητα και ξαναρχίζουν ευθύς αμέσως με την σολάρα που λέγαμε…
Σημείωση: Το συγκεκριμένο το έχει γράψει ο μπασίστας του γκρουπ John Leven, οποίος στην 30ετη πορεία του γκρουπ έχει συνυπογράψει μόνο τα Yesterdays News και Always the pretenders… Απ’ ότι φαίνεται, ο συμπαθής Leven έχει το άγγιγμα του Μίδα… Και τα τρία συγκεκριμένα τραγούδια έχουν μείνει ή θα μείνουν στην ιστορία…
Mojito Girl: Funky, παιχνιδιάρικο, χαβαλετζίδικο, σεξουλιάρικο και σίγουρα το χειρότερο του cd… Οι στίχοι αποδεικνύουν ότι η μπάντα αν μη τι άλλο έχει χιούμορ… Βγαλμένο από τις bluesy/funky στιγμές του Prisoners in Paradise… Δεν είναι κακό… Απλά αδικείται από την σειρά κατάταξης των τραγουδιών… Το γιατί; Θα το διαβάσετε αμέσως μετά…
No Stone Unturned: Απλά το καλύτερο τραγούδι του cd και ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ οι Europe… Ένα σύγχρονο έπος, με συνοδεία συμφωνικής ορχήστρας, αλλά και των πλήκτρων του Mic Michaeli… Σας αρέσει το Knights of Cydonia των Muse; Κάπως έτσι κι ακόμα καλύτερα, διότι τούτοι εδώ και έχουν και Mic Michaeli και John Norum…
Only young twice: Πολύ ωραίο τραγούδι μ’ ένα riff που μοιάζει αρκετά μ’ αυτό του Black Dog των Led Zeppelin και πολύ όμορφα μελωδικά περάσματα… Η συμφωνική ορχήστρα κάνει εμφανή την παρουσία της και στο συγκεκριμένο, προσθέτοντας ατμόσφαιρα, ενώ και το solo του Norum είναι πάρα πολύ καλό…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το συγκεκριμένο τραγούδι διέρρευσε στο διαδίκτυο ως U Devil U!!!
U Devil U2: Στην ουσία αυτό είναι το γνήσιο U Devil U… Η συνταγή γνωστή… Κουπλέ – ρεφραίν – κουπλέ ρεφραίν – σόλο… Αν όμως η κιθάρα stonerίζει, το μπάσο παραμορφώνει και το ρεφραίν είναι aorιά, αν μη τι άλλο η περιγραφή σε προβοκάρει για το τι θ’ ακούσεις…
Run With The Angels: Ακόμα ένα highlight του cd… Το τραγούδι ακολουθεί τον ρυθμό του μπάσου, ενώ στα φωνητικά ο Joey φλερτάρει από ακόμα μία μεγάλη του αγάπη εσχάτως… Τον Chris Cornell!!! Σίγουρα θα ξενίσει πολλούς, αλλά για μένα είναι παράδεισος…
In My Time: Ο υποφαινόμενος είναι περισσότερο οπαδός του John Norum, παρά των Europe!!! Ο Norum είναι περισσότερο οπαδός του Gary Moore παρά του εαυτού του!!! Ένα εξάλεπτο blues, το οποίο εύκολα θα βρίσκεται σε όλα τα best των Europe από εδώ και μπρος… Από τα 6 λεπτά τα 3,5 είναι solo από το Norum… Απόλυτη συναυλιακή φαντασίωση ειδικά αν παίζεται μαζί με το Devil sings the blues από το Secret Society…
Σημείωση: Ο τρόπος που τραγουδάει ο Tempest δεν υπάρχει πουθενά στις μέρες μας… Déjà vu… Αθάνατα 70’s!!!
Οι συντελεστές του cd αρκετοί και γνωστοί… Και ως γνωστοί δεν υπάρχει λόγος να τους αναφέρουμε… Ο μόνος σχετικά άγνωστος είναι ο άνθρωπος που έφτιαξε το συγκεκριμένο προβοκατόρικο «ΡΟΚ ΜΗΛΟΑΙΔΟΙΟ» στο εξώφυλλο, το οποίο ή θα λατρέψεις ή θα μισήσεις!!! Με μια πρώτη ματιά δείχνει επηρεασμένο από το Death Magnetic των Metallica… Η απεικόνιση ενός σχεδίου που παραπέμπει σε αιδοίο… Αν οι Metallica πιστεύουν ότι το αιδοίο είναι ΘΑΝΑΤΟΣ, οι Europe πιστεύουν ότι είναι ο επίγειος ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ!!! Ο άνθρωπος που σχεδίασε το εξώφυλλο του Last Look At Eden είναι Έλληνας, λέγεται Dimitris Dimitriadis, είναι φανατικός οπαδός των Europe και ξέρει πολύ καλά από ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥΣ…
Καταλήγοντας… H άποψη μου για το cd είναι η εξής και συνοψίζεται στην εξής φράση…
Α Π Α Ρ Α Ι Τ Η Τ Ο για όλους!!!
Η μουσική κατεύθυνση μπορεί να είναι λίγο «ότι να ‘ναι», αφού εδώ μέσα υπάρχει και συμφωνικό ροκ και funky blues και μελωδικό hard rock και aor και heavy metal, ωστόσο το cd συνθετικά και ερμηνευτικά σπέρνει…
Αριστοτέλης Βασιλάκης
562 
