H.E.A.T: "Freedom Rock" (Japan edition)

Νομίζω ότι κάποια στιγμή η παγκόσμια μουσική κοινότητα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά να στήσει ένα άγαλμα ή έστω ν’ απονείμει ένα μετάλλιο τιμής στη Σουηδία για τη μεγάλη της συνεισφορά στο melodic rock (και όχι μόνο) τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.

Όχι, δεν κάνω πλάκα! Και για του λόγου το αληθές, σκεφτείτε πως κάποιος σας ζητάει να του ονομάσετε 10 απ’ τις πιο αγαπημένες σας melodic rock μπάντες. Είμαι σίγουρη ότι στην απάντησή σας θα υπάρχουν τουλάχιστον 5 εκ Σουηδίας. Κάνω λάθος; Δεν νομίζω.

Και τι είν’ αυτό άραγε που κάνει τους σουηδούς μουσικούς τόσο πεφωτισμένους, τόσο διαφορετικούς; Το νερό που πίνουν; Το κλίμα τους; (Μην ξεχνάτε ότι και οι υπόλοιποι Σκανδιναβοί δεν στερούνται τους προικισμένους μουσικούς.) Μήπως το γεγονός ότι έχουν λύσει σχεδόν όλα τους τα προβλήματα -σύμφωνα με κάποια άρθρα που είχα διαβάσει παλιότερα- τους κάνει τόσο χαλαρούς και cool ώστε να επικοινωνούν καλύτερα με το “τρίτο μάτι” τους; Ή μήπως τελικά δεν θα πρέπει να πιστεύω πάντα ό,τι διαβάζω (ειδικά από τη στιγμή που διάβασα ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που πιστεύουν για μας τους Έλληνες ότι ακόμα κυκλοφορούμε με χιτώνες!) αλλά απλά να αποδώσω αυτή τους τη διαφορετικότητα σε κάποιο φυσικό ταλέντο που διαθέτουν;

Όπως και να ‘χει οι 5 μπάντες που ανέφερα πιο πάνω προβλέπω σύντομα να γίνονται 6. Και η 6η δεν θα είναι άλλη από τους H.E.A.T. Οι οποίοι μετά το ντεμπούτο τους το 2008 μας εκπλήσσουν για άλλη μια φορά με το δεύτερο άλμπουμ τους Freedom Rock, το οποίο εκτός του ότι είναι εξίσου γεμάτο με κλασικoύς AOR ήχους, όπως και το πρώτο, δεν σταματάει εκεί. Είναι πιο ώριμο, πιο δεμένο, πιο σίγουρο για τον εαυτό του, σε τέτοιο βαθμό που είμαι σίγουρη ότι πολλοί καταξιωμένοι συνάδελφοι των H.E.A.T θα βρεθούν στη δυσάρεστη θέση ακόμα και να ζηλέψουν αυτή τη δουλειά! Επίσης πιο σίγουρος για τον εαυτό του δείχνει να είναι και ο κύριος Kenny Leckremo που κυριολεκτικά δείχνει να “ξεσαλώνει” στα περισσότερα τραγούδια του άλμπουμ! Εν κατακλείδι ένα must άλμπουμ για κάθε φανατικό melodic rock οπαδό και όχι μόνο.

Και μια και ο λόγος για φανατικούς melodic rock οπαδούς θα ήθελα ν’ αφιερώσω αυτή την κριτική στην πολύ γνωστή για τις εμπνευσμένες εκπομπές της στο BeRock Radio και επίσης καλή φίλη, Rock Angel (www.berock-live.com) που είμαι σίγουρη ότι δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει στους H.E.A.T και στις δυνατότητές τους και εκείνοι ως ανταπόδοση δεν τη διέψευσαν! Εφόσον λοιπόν έχουν την ψήφο ενός ροκ αγγέλου ποια είμαι εγώ που θα διαφωνήσω;
Και σ’ ανώτερα, παιδιά!

Tracklist:

1. Beg Beg Beg,
2. Black Night [ντουέτο με τον Tobias Sammet (Edguy, Avantasia)],
   
3. Danger Road,
   
4. Shelter,
5. We’re Gonna Make It To The End,
   
6. Stay,
7. Nobody Loves You (Like I Do),
   
8. Everybody Wants To Be Someone,
9. I Know What It Takes,
10. Living In A Memory (Japan Bonus Track),
11. Cast Away,
12. I Can’t Look The Other Way,
13. Who Will Stop The Rain,
14. Tonight (Japan Bonus Track).

Line-Up:
Kenny Leckremo – φωνητικά,
Dave Dalone – κιθάρα,
Eric Rivers – κιθάρα,
Jona Tee – πλήκτρα,
Jimmy Jay – μπάσο,
Crash – ντραμς

Σοφία Ρεντούμη

709