Οι Godsmack είναι καλοί. Δεν είναι οι καλύτεροι. Είναι όμως καλοί.
Στην Αμερική πάντως του εκτιμούν δεόντως αφού από την αρχή της καριέρας των rockers από Μασαχουσέτη τους έχουν προσφέρει το ένα radio hit μετά το άλλο. Το The Oracle προφανώς και δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα. Περίπου είκοσι μέρες βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων και από τώρα είναι νο.1 σε όλα τα αμερικανικά charts. Τι κι αν είχαν τέσσερα χρόνια να βγάλουν δίσκο (από το άλμπουμ τους, «IV» του 2006), το κοινό τους περίμενε υπομονετικά με ανοιχτές αγκάλες. Προσπερνώντας πάντως τις πωλήσεις και επικεντρώνοντας λίγο στη μουσική το The Oracle δεν είναι διόλου άσχημο. Όπως κι οι ίδιοι οι Godsmack δεν είναι το καλύτερο, αφήνει όμως τις καλύτερες εντυπώσεις. Για όσους έχουν παρακολουθήσει την πορεία της μπάντας πρόκειται για μια επιστροφή στις ρίζες τους, την κλασσική συνταγή του νέου αμερικανικού Heavy Metal έτσι όπως αυτοί και οι σύγχρονοί τους τη διαμόρφωσαν. Το άλμπουμ ανοίγει με ένα πολύ δυνατό single, το “Cryin’ Like A Bitch” και συνεχίζει ακριβώς με την ίδια ένταση και διάθεση: groove και catchy ρεφραίν. Προσωπικά ξεχώρισα επίσης τα κομμάτια: “What If?“, “Love-Hate-Sex-Pain” καθώς και τον ομώνυμο επίλογο του album. Εκεί στην Αμερική χρειάζονταν φαίνεται μια γερή δόση από heavy metal να τους ξυπνήσει λίγο.εδώ πέρα αναρωτιέμαι, τι γίνεται?
Mανώλης Γιαννίκιος
518 
