Ντεμπούτο για τους Βραζιλιάνους Thy Symphony, το οποίο κυκλοφορεί η ελληνική Sleaszy Rider Records, label που φημίζεται για τις καλές επιλογές του, ειδικά σε ότι αφορά πρωτοεμφανι- ζόμενα συγκροτήματα.
Σε αυτήν την περίπτωση, και με δεδομένο πως έχει πήξει ο τόπος από τις female fronted μπάντες, θαρρώ πως το “Harmonizing the World” δε συνάδει με την παραπάνω φήμη.
Προσωπικά θέλω να ακούω το κάτι παραπάνω από τέτοιες δουλειές, καθώς είναι πραγματικά ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσουν από το σωρό. Και τα παιδιά από τη Βραζιλία έχουν πολύ δρόμο ακόμα για να έχουν αξιώσεις. Για την ακρίβεια το σχήμα έχει στις τάξεις του δύο τραγουδιστές. Τα γυναικεία φωνητικά είναι κλασσικά οπερατικά, ενώ τα ανδρικά φέρουν αρκετά στο στυλ του Marco Hietala (Nightwish) με ολίγον τι από Zak Stevens (Circle II Circle, ex-Savatage). Διάσπαρτες καλές ιδέες και μελωδίες υπάρχουν, αλλά ουσιαστικά οι Thy Symphony δε διαφοροποιούνται από τις δεκάδες τέτοιου τύπου μπάντες που βρίσκονται εκεί έξω. Ειδικά δε, τα ορχηστρικά μέρη, θυμίζουν έντονα σε ότι αφορά τη θεματολογία τους, ταινίες της Disney! Τι να την κάνεις λοιπόν την καλή παραγωγή, όταν δεν έχεις ιδιαίτερη ουσία; Και τι να το κάνω το ότι συμμετέχει ολόκληρη χορωδία; Και ο πάπας να έκανε guest appearance, άμα αυτό που θες στη ζωή σου είναι το να ακούγεσαι σαν ένας ακόμη κλώνος των Nightwish, τότε το αποτέλεσμα είναι καταδικασμένο εξ αρχής. Από όλο το συνονθύλευμα χιλιοπαιγμένων κομματιών σώζονται μετά βίας ένα δύο τραγούδια. Το (στην ουσία) εναρκτήριο “Pandora’s Box” και το “Survivor”, το οποίο συμμετείχε και σε μια συλλογή που προμόταρε η Nuclear Blast. Όπως και να έχει, σαν ντεμπούτο, το μόνο που καταφέρνει είναι να μην αποστασιοποιείται από τις ήδη υπάρχουσες φόρμες, ακολουθώντας μια μανιέρα η οποία είναι ξεπερασμένη. Η μόνη σανίδα σωτηρίας, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι η άρτια συνθετική ικανότητα του σχήματος, κάτι που στους Thy Symphony βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο. Πάρτε το χαμπάρι, οι νεραϊδούλες, τα ξωτικά και η χρυσόσκονη δεν έχουν πέραση πλέον.
530 
