Ξεκίνησαν από την Αθήνα, μεταφέρ- θηκαν στο Λονδίνο και πλέον εδρεύουν στο Los Angeles. Ο βασικός συνθέτης τους, Gouaime Divanis, ως τα 23 του είχε ολοκληρώσει δύο master στη μουσική, στην Αγγλία, και 2 μόλις χρόνια μετά κυκλοφορεί μέσω των Tears το EP “Memories of Things Unnecessary”, το οποίο και παίζει για τέταρτη συνεχόμενη φορά στο cd player μου.
Όχι, δεν είναι κάποιο καλογυαλισμένο “αριστούργημα”, ή μια ευφάνταστη πρόταση εθνικής υπερηφάνειας, από αυτές που κατά καιρούς εμφανίζονται και ως δια μαγείας εξαφανίζονται. Πρόκειται για Μουσική (το “Μ” δεν είναι τυχαία κεφαλαίο) που συνδυάζει με τον καλύτερο τρόπο τις απλές και γήινες νότες με εικόνες, καλές και κακές στιγμές, διαθέσεις, εμπειρίες και συναισθήματα που μας κατακλύζουν καθημερινά. Μην περιμένετε να περιγράψω επαρκώς το ιδίωμα που υπηρετούν οι Tears. Ότι και εάν είναι, έχει βάση το rock και από εκεί και πέρα λίγη σημασία έχουν τα υπόλοιπα. Μου φτάνει που είναι αληθινοί με τον εαυτό τους, έχουν επίγνωση της αρτιστικής τους ελευθερίας και δεν γίνεται, προς το παρόν τουλάχιστον, να χαρακτηριστεί κάπως η μουσική τους. Το “Memories of Things Unnecessary” αποτελείται στην ουσία από 3 κομμάτια (συν 2 radio edit), τα οποία χωρίζονται σε επιμέρους parts, και έχει συνολική διάρκεια 33 περίπου λεπτά! Τα “Time Master” και “Things Imaginary” είναι οι βασικές συνθέσεις του EP, τα οποία κινούνται σε πιο συμβατικά μουσικά πλαίσια από ότι το τελευταίο “Trendy De-Commercialization”, που πρόκειται για ένα σχεδόν 17λεπτο τραγούδι, τύπου soundtrack, με έντονους πειραματισμούς και εξαιρετικές ιδέες. Το πρώτο είναι ντόμπρο, σχεδόν επαναστατικό, με πολύ έξυπνες εναλλαγές, το δεύτερο σε ελκύει από το πρώτο κιόλας άκουσμα και τελικά το ερωτεύεσαι, ενώ το τρίτο φέρνει στο μυαλό από Future Sound of London έως Pain of Salvation, εποχής “Be”. Καλά το λέω πως για να κάνει κάποιος σωστή καριέρα πρέπει να μετακομίσει στο εξωτερικό! Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία την ολοκληρωμένη δουλειά τους που απ’ όσο ξέρω δεν αργεί.
502 
