Jorn Lande και Russell Allen ή Russell Allen και Jorn Lande, αν προτιμάτε, με όποια σειρά και να μπούνε αυτά τα δύο ονόματα δεν αλλάζει το γεγονός ότι πρόκειται για δύο απο τα δυνατότερα “λαρύγγια” της metal κοινότητας τα τελευταία χρόνια!
Όσον αφορά τον Jorn Lande, ότι και να πεί κάποιος είναι λίγο. Σχεδόν τριάντα άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει είτε αυτά είναι σόλο δουλειές, είτε projects είτε με συγκροτήματα, τα περισσότερα απ’αυτά θα τα χαρακτήριζα εξαιρετικά! Ποιό να αναφέρω πρώτο; “The Duke”, “Spirit Black”, από την σόλο του καριέρα, το ντεμπούτο του με τους Masterplan, ARK, Allen/Lande ή τις συμμετοχές του στα άλμπουμ του Tobias Sammet (Avantasia); Και μπορεί κάποιοι να τον έχουν κατηγορήσει ότι μιμείται τους μεγάλους David Coverdale και R. J. Dio (R.I.P.) αλλά κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει το τεράστιο ταλέντο του! Ο Russell Allen απο την άλλη είναι ο τραγουδιστής των Αμερικανών progressive metalers Symphony X με τους οποίους έχει κυκλοφορήσει έξι στούντιο άλμπουμ και ένα live. Με τους Symphony X κατάφεραν να αποσπάσουν τον τίτλο του καλύτερου progressive power metal γκρούπ καθώς επίσης και του καλύτερου progressive άλμπουμ! Φτάνουμε λοιπόν στον τρίτο της παρέας και υπεύθυνο για την δημιουργία αυτού του project, τον Magnus Karlsson (Primal Fear, Starbreaker, Kiske/Somerville). Ο άνθρωπος με το “άγγιγμα του Μίδα” που απ’ ότι φαίνεται ότι αγγίζει τα τελευταία χρόνια γίνεται επιτυχία! Φανταστικός σαν κιθαρίστας και με ένα μοναδικό συνθετικό ταλέντο κατάφερε και συγκέντρωσε αυτές τις δύο κορυφαίες φωνές και το αποτέλεσμα αυτού τρία πάρα πολύ καλά melodic metal άλμπουμ.Το πρώτο κεφάλαιο της συνεργασίας τους ήταν το πραγματικά μεγαλειώδες “The Battle” το 2005. Ένα άλμπουμ, από τα αγαπημένα μου, που πραγματικά σε “κολλάει” στον τοίχο από το πρώτο άκουσμα! Η τέλεια ισορροπία σε μελωδίες, πιασάρικα ρεφραίν, δύναμη, συνθέσεις και καταπληκτικές ερμηνείες. “The Revenge” ήταν ο τίτλος της δεύτερης δουλειάς τους. Ένα σκαλί κατώτερο, κατά την γνώμη μου, από τον προκάτοχο του αλλά και αυτό πλούσιο σε δυνατά και ρυθμικά τραγούδια, καλές συνθέσεις και, όπως στο προηγούμενο, έτσι και σε αυτό φανταστικές ερμηνείες! Και φτάνουμε αισίως στο 2010 και στην κυκλοφορία του τρίτου κεφαλαίου με τίτλο “The Showdown“. Η αλήθεια είναι οτι το συγκεκριμένο άλμπουμ είναι αρκετά πιο heavy, ειδικά από το πρώτο τους! Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι λείπουν τα στοιχεία απο τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, δηλαδή τα πιασάρικα ρεφραίν, οι δυνατές μελωδίες και οι μοναδικές ερμηνείες των Lande και Allen. Κατά την γνώμη μου, το μειονέκτημα του “The Showdown” σε σχέση με το φανταστικό “The Battle” είναι η έλλειψη τραγουδιών που σε “κολλάνε στον τοίχο” με το πρώτο άκουσμα. ‘Bloodlines‘ είναι το πρώτο τραγούδι που με εντυπωσίασε απο το “The Showdown“. Μid-tempo κομμάτι με ένα πραγματικά πιασάρικο ρεφραίν σε συνδυασμό με την εκπληκτική κιθαριστική δουλειά του Magnus Karlsson. Άλλες δυνατές στιγμές μέσα από αυτήν την κυκλοφορία είναι τα ‘We Will Rise Again‘, τραγούδι που μοιάζει σα να ‘ξέμεινε’ απο το “The Battle“, ‘The Artist’ και το φανταστικό ‘Eternity‘!!Το “The Showdown” δεν με εντυπωσίασε, όπως το κλασσικό πλέον “The Battle“, ούτε μπορώ να πώ ότι είναι κακό άλμπουμ. Έχει καλές ενορχηστρώσεις, δυνατές ερμηνείες, καλή παραγωγή και κάποια πολύ καλά τραγούδια. Απλά, όπως έγραψα και πριν, μετά από αρκετές ακροάσεις με έχει αφήσει ανικανοποίητο.
620 
