Η αμερικανική black metal σκηνή μας προσφέρει ένα ακόμα παιδί της, τους WOE. Οι αμερικανοί black metallers ξεκίνησαν το 2007 επηρεασμένοι από τα classics όσο και από το underground black metal.
Η φιλοσοφία πίσω από το γκρούπ ήταν να αφήσουν πίσω τους, τους ωμούς και υπόγειους ήχους απ το demo τους “Absinthe Invocation: Five Spells Against God” και να εστιάσουν περισσότερο στη μουσική. Ο καινούριος ήχος των WOE γεννήθηκε στο πρώτο album τους “A Spell For The Death Of Man” και γίνεται πιο άμεσος εδώ στο ολοκαίνουριο “Quietly, Undramatically”, που θεματικά και μουσικά συνεχίζει από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο. Βέβαια ο τίτλος του album είναι περιττό να πούμε ότι είναι ειρωνικός, δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά ήσυχο και μη δραματικό album είναι. Οι WOE ξεκίνησαν ως solo project από τον πολυτάλαντο μουσικό Chris Grigg, όμως σε αυτή τη δουλειά συμμετέχουν μέλη από τις εξής μπάντες: ABSU, WOODS OF YPRES, THE GREEN EVENING REQUIEM, INFERNAL STRONGHOLD και RUMPELSTILTSKIN GRINDER. Ακούγοντας τον δίσκο, με το εισαγωγικό “Solitude” να μας υποδέχεται, βυθιζόμαστε στη θλίψη που απλόχερα μας προσφέρουν οι WOE. Στο “The Road From Recovery” που ακολουθεί, οι κιθάρες θυμίζουν τους Darkthrone του “Cult Is Alive”, αν και στην εξέλιξη του κουράζει λίγο τον ακροατή. Η πρώτη όμως πραγματικά συγκλονιστική στιγμή στο album έρχεται με το ομότιτλο “Quietly, Undramatically” που έχει μια όμορφη ενορχήστρωση και εδώ η μπάντα μας δείχνει το καλό της πρόσωπο. Τα καθαρά φωνητικά στη μέση του κομματιού με εξέπληξαν ευχάριστα και ομολογώ ότι δημιούργησαν μια γλυκιά μελαγχολία και μια αίσθηση ταξιδιού των σκέψεων. Περνώντας στο “A Treatise On Control” συναντάμε ένα σπαραξικάρδιο black metal τραγούδι, που είναι λες και είναι βγαλμένο από το πρόσφατο “Bellus” των Burzum και είναι το κομμάτι που οι μελωδίες του έκαναν κατάληψη από την πρώτη στιγμή στο μυαλό μου. Στην συνέχεια το κουραστικό “Without Logic” που χαλάει την ατμόσφαιρα, που μας είχαν δημιουργήσει τα δυο προηγούμενα τραγούδια και μάλλον θα το χαρακτήριζα περιττό για το σύνολο του δίσκου. Όμως με το “Full Circle” που ακολουθεί, τα πράγματα ξαναδιορθώνονται, το τραγούδι είναι η μεγαλύτερη σύνθεση στο album καθώς διαρκεί κάτι παραπάνω από 12 λεπτά. Αρκετά φορτωμένο κιθαριστικά, με ένα δυναμικό “ρεφραίν” και με όμορφες μελωδίες να το τονίζουν διάσπαρτα σε σημεία του. Για το φινάλε έχουμε το “Hatred Is Our Heart” με το δυναμικό και εχθρικό feeling του, κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο, το πολυποίκιλο “Quietly, Undramatically”. Η αίσθηση που σου αφήνει το album με το τελείωμα του, είναι ότι οι WOE είναι μια μπάντα με αρκετές καλές ιδέες, που στο μέλλον εάν σταθούν σε αυτές και διώξουν κάποιες άλλες που είναι πολυχρησιμοποιημένες και επαναλαμβανόμενες, θα καταφέρουν να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην πληθώρα συγκροτημάτων που τους μοιάζουν. Σε γενικές γραμμές το album θα το χαρακτήριζα ενδιαφέρον, αλλά θα το πρότεινα μόνο σε ορκισμένους φίλους του ιδιώματος, ιδίως στους οπαδούς των Nachtmystium της πρώιμης εποχής.
Δημήτρης Άγας
575 
