Μάλλον ήρθε η ώρα να πούμε ότι οι Cradle Of Filth επιτέλους βγάλανε έναν πάρα πολύ καλό δίσκο.
Γιατί πραγματικά το “Darkly, Darkly, Venus Aversa” είναι το άλμπουμ που μετά το “Midian” αποδεικνύουν την ποιότητα τους και φυσικά είναι το album που προσδοκούσαν πολλοί οπαδοί τους. Προσδοκία που όλο και μεγάλωνε με το πέρασμα των προηγούμενων δύο δίσκων οι οποίοι ήταν καλοί αλλά πάντα κάτι έλειπε. Τίποτα δεν λείπει λοιπόν από τη νέα δουλειά των Cradle Of Filth. Με νέα δισκογραφική, την επιστροφή του James Mcilroy στις κιθάρες και με νέο αέρα οι Άγγλοι παντρεύουν την δαιμονική Lilith στο concept του νέου τους δημιουργήματος προσφέροντας δεκαπέντε τραγούδια υψηλής ποιότητας που το replay δεν μπορεί να τους αντισταθεί. Θα σκεφτείτε μερικοί πως το να επιστρέψουν οι Cradle Of Filth στην δύνη του “Dusk… And Her Embrace” ή του “Cruelty and the Beast” είναι αδύνατο. Δεν θα το πάρω ως προκατάληψη και μάλιστα θα συμφωνήσω με αυτό. Δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι το “Darkly, Darkly, Venus Aversa” είναι Full Cradle Of Filth ούτε ότι είναι ένας πολύ καλός Black Metal δίσκος. Με το πέρασμα του χρόνου πολλά σπουδαία συγκροτήματα άλλαξαν ρότα στη μουσική τους Οδύσσεια και παρ’ όλα αυτά αγαπήθηκαν από το ίδιο κοινό το οποίο διευρύνθηκε. Λοιπόν οι Cradle στο δέκατο studio album τους δείχνουν αμέσως την δουλειά που υπήρξε για να δημιουργηθεί αλλά και το πόσο άξιζε. Υπέροχες συνθέσεις και καταιγιστικά riffs με συνεχείς εναλλαγή ταχυτήτων και μια υπέροχη Ashley Ellyllon να πλαισιώνει τα φωνητικά του Dani είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του album. Αξίζει νομίζουμε και με το παραπάνω…
551 
