ENGEL: “Threnody”

Δεύτερος δίσκος για τους Σουηδούς Engel, οι οποίοι έχουν βαλθεί να μπουν κατευθείαν στα μεγάλα σαλόνια. Να με συγ­χω­ρεί­τε κύριοι, αλλά αυτό θέλει δου­λειά! Δεν αρκεί μονάχα να το θέλεις πο­λύ.

Επί της ουσίας στο “Threnody” δεν ακούγεται κάτι το ξεχωριστό που θα τους πάει στο σημείο που οι ίδιοι θέλουν. Άλλωστε, το μελωδικό σουηδικό death α λα In Flames που παίζουν δε χαίρει πλέον πρωτοτυπίας. Σίγουρα έχουν καλές ιδέες και μπορώ να πω πως υπάρχουν πολύ καλές στιγμές στο album που θα ακούσω και θα ξανακούσω στο μέλλον. Το κύριο όμως κακό των Engel είναι πως ενώ το μισό περίπου cd πραγματικά αξίζει, το άλλο μισό περνάει αδιάφορο, μιας και τις περισσότερες ιδέες τις έχουμε ξανασυναντήσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Τα radio friendly “To The End” και “Heartsick” πάντως είναι βέβαιο πως θα προωθήσουν καλά το “Threnody” και ας μην είναι αντιπροσωπευτικά του ήχου τους. Όπως είπα εξ αρχής το όλο στήσιμο των Engel βασίζεται στο ότι θέλουν να εισχωρήσουν δυναμικά στο metal προσκήνιο, κάτι το οποίο σε γενικές γραμμές το κάνουν καλά, αλλά όταν ανακατεύεις Lamb of God με Linkin Park κάτι δεν πάει καλά και η συνταγή μπάζει. Ίσως να μην έχει βρεθεί ακόμα η χρυσή τομή για να αποκτήσει η μπάντα δική της ταυτότητα, αλλά όταν έχεις αξιώσεις και τα πάντα μαρτυρούν ότι έχεις κάποιο στόχο, θέλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Για να είμαι όμως και δίκαιος, το “Threnody” ακούγεται πολύ ευχάριστα, ασχέτως εάν πατάει σε δοκιμασμένες συνταγές. Για του λόγου το αληθές, ακούστε τα “Down”, “Six Feet Deep”, “Sense the Fire”, “Burn” και το ομώνυμο κομμάτι! Όσοι πάντως λάτρεψαν τα “Soundtrack to Your Escape” και “Passenger” (In Flames και Passenger αντίστοιχα), οφείλουν στον εαυτό τους να τιμήσουν αυτό το album! Οι υπόλοιποι μάλλον δε χάνουν και τίποτα.


Crystal Tears - Generation X

versusheaven

540
About Στέφανος Στεφανόπουλος 1412 Articles
Γεννήθηκε την ίδια ακριβώς ημέρα με τα CD και μάλλον για αυτό ασχολείται τόσο πολύ με τη μουσική. Όταν δεν γράφει για αυτή, αγοράζει CD, και όταν δεν αγοράζει, θα τον βρείτε είτε να παριστάνει τον dj σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας, είτε να προσπαθεί να κατεβάσει κάποια ιδέα για διαφήμιση. Στο Rockway.gr εντάχθηκε το 2010 και κάπως, κάπου, κάποτε, βρέθηκε να κρατάει και τα κλειδιά του. Δεν συμπαθεί τους ψευτοκουλτουριάρηδες, τους ξερόλες και τη μουστάρδα. Δηλώνει εγωιστής, κυνικός και fan του Philip Dick.