Η εκπλήρωση, η λύτρωση όπως και να μεταφράσει κανείς το “Redemption” από το δισκάκι αυτό των Ektomorf, ένα είναι σίγουρο: Θα θυμηθούν οι παλιοί και θα γουστάρουν οι καινούριοι.
Το “Redemption” είναι ένα καθαρά groove-core album που τιμάει τα αυτιά που θα το ακούσουνε, όσο ένα μπουκάλι βότκα μέσα στο καταχείμωνο. Μάλιστα, είχα να ακούσω τόσο “δεμένη” δουλειά στο συγκεκριμένο είδος από το “Chaos A.D” των Sepultura και να δω την “μπάλα” να χάνεται τόσο πολύ σε Ουγγρικά πόδια από τον Φέρεντς Πούσκας.
Οι Ούγγροι Ektomorf λοιπόν έρχονται με κέφια, λίγο πριν τις γιορτές, να διώξουν μια στιγμή το γιορτινό χαζοχαρούμενο πνεύμα και να σταθούν λιγάκι στο πλευρό της αντίδρασης. O ιθύνον νους, και μοναδικό ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος κος Zoltán “Zoli” Farkas φαίνεται να έχει πολλές ιδέες στο μυαλό του και λαγούς στο καπέλο του. Λίγο η τσιγγάνικη καταγωγή του, λίγο τα φωνητικά του στα οποία διασταυρώνεται ο Max με τον Corey, λίγο η εφηβική παρόρμηση στους στίχους το album βάζει υποψηφιότητα για ηχητικό χαλί ντοκιμαντέρ για urban wars. Οι κιθάρες “ξυρίζουν” τον αέρα- στεγνές και απότομες δίνουν ρεσιτάλ, σε ένα είδος όπου το σόλο είναι σχεδόν “ντροπή”. Τα τύμπανα, αρκούντος ψηλά κουρδισμένα, δείχνουν γιατί ταιριάζουν σε τέτοιου είδους μουσικές και όχι στους Metallica του “St.Anger”- με τη διπλή κάσα να παίρνει φωτιά. Παραγωγή στιβαρή και πολύ προσεγμένη από τον Δανό Tue Madsen (The Haunted, Mnemic), αναδεικνύει κομμάτια όπως το “I am in Hate”, “God Will Cut You Down” (όχι δεν είναι διασκευή από Johnny Cash). Το ρυθμικότατο “Revolution” θα θυμίσει εποχές “Roots”, χωρίς να σημαίνει ότι έχουμε χορτάσει το tribal στο είδος. Ευχάριστες εκπλήξεις η συμμετοχή του Danko Jones στο πολύ δυνατό “The One”, καθώς και το “μπαλαντοειδές” “Sea of Misery”. To “Redemption” όμως θα το χαρεί κανείς, αν πάρει στα σοβαρά τους στίχους και θελήσει να “σπάσει” ότι βρει μπροστά του, ακούγοντας πάντα το “Anger”.
Τελικά, οι Ektomorf κατάφεραν να βγουν από την αφάνεια που τους είχε “καταδικάσει” αφενός η καταγωγή τους από μια άσημη μουσικά χώρα όπως και αφετέρου η ύπαρξη συγκροτημάτων ογκόλιθων στο είδος. Τώρα που η παγκοσμιοποίηση στη μουσική έχει γίνει ο κανόνας, μπάντες σαν τους Ektomorf θα λάβουν αυτό που τους αξίζει. Και η νέα γενιά φυσικά θα αποκτήσει ένα νέο album να την πλαισιώνει ηχητικά, σε πορείες, καταλήψεις κλπ.
High-lights: The One, Anger, Revolution, I am in Hate.
Συμβουλή Ακρόασης: Mε πλακάτ, κράνος, στειλιάρι και Malox για τα δακρυγόνα.
Αντενδείκνυται: Σε ίντιδες σαν και του λόγου μου. Γεράσαμε Ράμπο…
Κωνσταντίνος Μπρεσσονίδης
565 
