Είστε αμετανόητοι λάτρεις της μελωδίας; Ακούτε hard rock μπαλάντες και δακρύζετε; Η πιο heavy στιγμή της δισκογραφίας σας ήταν το “Fear of the Dark”; Πάνω δεξιά, έχει ένα κόκκινο κουμπάκι με ένα “X” στο εσωτερικό του… Πατήστε το άμεσα, γιατί δεν υπάρχει κάτι που να σας αφορά στη συγκεκριμένη κριτική!
Οι εξ Αγγλίας Lock Up, για όσους δε γνωρίζουν, επιδίδονται σε grindcore με έντονες αναφορές στο παραδοσιακό (όχι μελωδικό) death metal. Στο (αξεπέραστο για το γράφοντα) ντεμπούτο τους, πίσω από το μικρόφωνο βρισκόταν ο Peter Tagtgren (Hypocrisy, Pain etc), ενώ τη θέση του διαδέχθηκε ο, one and only, Thomas Lindberg (At the Gates, The Great Deceiver etc). Μόνο ξύλο και στα 2 album και όποιος δεν τα έχει, καλό είναι να τα αποκτήσει. Ο θάνατος όμως του κιθαρίστα της μπάντας, Jesse Pintado (ex- Napalm Death, Terrorizer), ήταν που έβαλε τους Lock Up στον πάγο για εννέα ολόκληρα χρόνια, με το “Necropolis Transparent” να αποτελεί μόλις το τρίτο full length τους. Αντικαταστάτης του Pintado είναι ο Anton Reisenegger (Pentagram) και ομολογουμένως κάνει πολύ καλή δουλειά, ενώ για μια ακόμη φορά ο Nicholas Barker (Ancient, ex- Dimmu Borgir, ex- Testament etc) κλέβει την παράσταση με την απίστευτη επίδοσή του πίσω από τα drums. Στα φωνητικά βρίσκεται πάλι ο Lindberg, ενώ ως guests στο δίσκο, εμφανίζονται και οι Peter Tagtgren και Jeff Walker (Carcass), χαρίζοντας ο καθένας τα δικά του brutal στοιχεία. Την τετράδα συμπληρώνει ο Shane Embury (Napalm Death, Brujeria etc) και όπως και στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, έχουμε να κάνουμε με μια καθόλα all star μπάντα που “τα σπάει” στην κυριολεξία! Το “Necropolis Transparent” σε πιάνει από το σβέρκο από την πρώτη κιόλας νότα και σε αφήνει μονάχα μόλις τελειώσει ο δίσκος. Έχει riffάρες, ρυθμικάρες και φυσικά φωνάρες! Εάν το συνέκρινα με τις προηγούμενες δουλειές τους, θα έλεγα πως το “Necropolis Transparent” είναι πιο μεστό σε ότι αφορά τη μουσική προσέγγισή του, κάτι που σίγουρα οφείλεται ως ενός σημείου στο γεγονός πως μέσα σε εννέα χρόνια τα μέλη έχουν μεγαλώσει και ενδεχομένως κατασταλάξει με την καλλιτεχνική τους χροιά. Κατά τ’ άλλα ισχύει ότι και στα “Pleasures Pave Sewers” και “Hate Breeds Suffering”: ξύλο, πώρωση και τεχνικούρα! Όσοι σέβεστε τη grind μεριά της δισκοθήκης σας, οφείλετε να το αποκτήσετε, τελεία και παύλα!
585 
