Αυτό που πάντα με ενθουσίαζε από άποψη ενδιαφέροντος ήταν η παρατήρηση της μεγίστης διαφοράς ενός ατόμου που ακούει black metal κι αυτού που θεωρεί τον εαυτό του blackster. Ο πρώτος μπορεί να ακούει από λίγο έως πολύ, ψαγμένα ή όχι και να τη βρίσκει. Ο blackster πιέζεται να βρει κάτι υπερβολικά ψαγμένο και καταδικάζει όποιον δεν ενστερνίζεται τις απόψεις του.
Οι Wolves in the Throne Room ταιριάζουν τόσο πολύ στη πρώτη κατηγορία. Cult; Underground; Όχι, όχι, έτσι μπορεί να φαίνεται σε μας στην Ελλάδα. Έξω αυτοί οι Αμερικανοί σαρώνουν τα πάντα με την άνεση τους επαναφέροντας το κλασσικό, διαχρονικό και super black metal στα standards ενός ονόματος. Οι Wolves in the Throne Room ευτυχώς κυκλοφορούν ένα ακόμα εξαιρετικό album κι ευτυχώς κλείνουν για άλλη μια φορά τα στόματα των “τα ξέρω όλα” φοβερών τυπάδων.
Το τέταρτο λοιπόν δισκάκι τους, “Celestial Lineage”, περιέχει επτά κομμάτια τα οποία δεν έχουν και ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους. Αυτό στιχουργικά και συναισθηματικά βέβαια, δεν παίζει κανένα death ή core κομμάτι. Επίσης ποικιλία υπάρχει και στις διάρκειες των κομματιών που μπορεί να είναι από 1 λεπτό έως 11. Το κύριο χαρακτηριστικό όλων είναι οι τόσο επικές στιγμές που μόνο επικές δεν θυμίζουν, η απίστευτη μουσικολογία και εν μέρει οι post μελωδίες στα intro των τραγουδιών. Κάτι σαν τους Altar of Plagues ένα πράμα.
Αν βγουν θα είναι άλλα δύο τα τόσο απίστευτα black metal albums αυτό το έτος (αν δεν έχουν βγει). Σίγουρο top 3 δηλαδή. Αγορά το “Celestial Lineage” day one και καλές ακροάσεις.
623 
