Στο backstage της περσινής τους Αθηναϊκής συναυλίας, ως special guests στους Porcupine Tree, κατά τη σύντομη συζήτηση που είχα με τον Danny C ειπώθηκε η ύπαρξη σχεδίων ενός ολοκαίνουργιου δίσκου (ειπώθηκε τρείς μήνες μετά το “We’re Here…”) και πως θα είναι πολύ καλύτερο από τον προκάτοχο του.
Με το “Falling Deeper” δεν έχουμε κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε και κάτι παρόμοιο με το “Hindsight”. Με τη νέα τους συλλογή οι Anathema ηχογράφησαν με τη συνοδεία ορχήστρας ένα εναλλακτικότερο, για τη σύγχρονη εποχή τους, tracklist στο οποίο τον κύριο λόγο έχουν οι αιθέριες μελωδίες και τα συναισθήματα, γαλήνης ίσως, που αναδύονται μέσα από αυτές. Ως εκ τούτου, ο ήχος είναι ποιοτικά κρύσταλλο και αισθητικά πανέμορφος. Επίσης τα κομμάτια έχουν καλώς ή κακώς αλλάξει εντελώς κι έχουν προσαρμοστεί σε αυτό που αποκαλούν οι αδερφοί Cavanagh ως απλά… “οι Anathema σήμερα”.
Αξίζει ως κυκλοφορία; Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα θα πρέπει να ξέρει ο καθένας τι “Anathema” οπαδός είναι. Έως και μετά βίας στο “Natural Disaster”, από ‘κει κι έπειτα ή όλων των δουλειών τους. Οι Βρετανοί δημιούργησαν ένα πολύ καλό alternative post-rock album για τα σημερινά δεδομένα ακόμα κι αν προέρχεται από παλαιότερες δουλειές τους. Όσο για το ότι άλλαξαν δεν θα χρειαστεί να γκρινιάξουμε, κράξουμε, αναπολήσουμε αυτή τη φορά αφού επίσημα το καταλάβαμε στο “We’re Here Because We’re Here”.
Ενδεικτικά τα κομμάτια που το group επέλεξε να “αναδημιουργήσει”:
Crestfallen
Sleep In Sanity
Kingdom
They Die
Everwake, feat. Anneke Van Giesbergen
J’ ait Fait Une Promesse
Alone, feat. Anneke Van Giesbergen
We the Gods
Sunset of Age
570 
