Οι Franky Lee είναι η project μπάντα του κιθαρίστα των Σουηδών Millencolin Mathias Farm, και παίζουν αυτό το νέο-punk rock στυλάκι σε ακόμη πιο pop ύφος όμως από τους προαναφερθέντες σαφώς πιο διάσημους συμπατριώτες τους.
Διαβάζοντας αυτό πολλοί από εσάς φαντάζομαι θα έχετε ήδη πάει να διαβάσετε την επόμενη κριτική. Γι αυτούς που συνεχίζουν να διαβάζουν να τονίσω ότι η συγκεκριμένη μπάντα ελάχιστη έως μηδαμινή σχέση έχει με τον σκληρό ήχο. Ο όρος punk χρησιμοποιείτε εθιμοτυπικά μια και ουσιαστικά πρόκειται για μια pop μπάντα.
Οι Franky Lee επανέρχονται λοιπόν στο προσκήνιο με την δεύτερη επίσημη κυκλοφορία τους με τίτλο “There Is No Hell Like Other Peoples Happiness”. Κάτι από Foo Fghters, κάτι από Offspring κάτι από Millencolin καλυμμένα όλα από την μελωδικότητα και pop αισθητική των Jimmy Eat World. Κάτι που προσδοκώ από μία τέτοια κυκλοφορία, αναλογιζόμενος το κοινό στο οποίο απευθύνεται, είναι να περιέχει κάποια κομμάτια άκρως εμπορικά (για pop μιλάμε έτσι κι αλλιώς) που θα σου καρφωθούν στο μυαλό από την πρώτη ακρόαση και που θα περιέχει μερικά ξεσπάσματα (να δικαιολογεί και τον όρο punk) για να μην καταντάει μονότονος. Τίποτα από αυτά δεν βρήκα δυστυχώς. Τα refrain “wanna be catchy” απέχουν πολύ από αυτό, και τα σημεία που προσπαθούν να δώσουν λίγη ενέργεια και να σπρώξουν τον δίσκο να κυλήσει πιο ομαλά, μένουν στην μέση.
Όσο και αν προσπάθησα δεν βρήκα κάποιον λόγο που αξίζει κάποιος να ασχοληθεί με την συγκεκριμένη κυκλοφορία. Η λέξη αδιάφορο, είναι η πρώτη που μου πέρασε από το μυαλό και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω πολλά περισσότερα. Α, και κάτι τελευταίο. Κάθομαι και σκέφτομαι ποιος είναι ο λόγος για κάποιον πού παίζει σε μια ήδη πετυχημένη μπάντα, να δημιουργήσει μια μπάντα που θα παίζει τα ίδια. Αν το σκεφτούμε λίγο, δεν νομίζω να βρούμε κάποιον σοβαρό λόγο. Ευχαριστώ κύριε M. Farm αλλά δεν θα πάρω.
648 
