Η μπάντα που δημιουργήθηκε για να παρωδήσει τα συγκροτήματα που μεσουρανούσαν στα 80s στο χώρο του hair metal, είναι παρούσα με την κυκλοφορία του “Balls Out”, που διαδέχεται το επιτυχημένο ντεμπούτο, “Feel The Steel”.
Κριτικές έντονες δέχθηκαν για τους σεξιστικούς στίχους και την ακρότητα στις εμφανίσεις τους, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δημιουργούν σιγά-σιγά έναν πυρήνα αφοσιωμένων οπαδών ανά τον κόσμο, αλλά και στην Ελλάδα. Βέβαια, πέρα από τις εμμονές τους σε στίχους, εμφανίσεις, συνεντεύξεις και εξώφυλλα πρόκειται για εξαιρετικούς μουσικούς με ποιότητα μουσικών επιλογών στις συνθέσεις τους. Το παρελθόν αυτής της τετράδας είναι καλοστηριγμένο διότι, κέρδισαν τη δημοφιλία τους στην αρχή τους αιώνα, εμφανιζόμενοι στα club της πασίγνωστης Sunset Strip με την αρχική επωνυμία Metal Shop (που σύντομα άλλαξε σε Metal Skool και τελικά διαμορφώθηκε σε Steel Panther). Συνέχισαν τις εμφανίσεις τους κάθε Δευτέρα βράδυ στο επίσης πασίγνωστο Viper Room, παίζοντας διασκευές από hair metal hits παρωδώντας τις μπάντες με τα hits που έγιναν γνωστές. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε, ότι ο frontman Michael Starr (φωνή, ακουστικές κιθάρες), με το πραγματικό όνομα του Ralph Saenz , ήταν παρών στους L.A. Guns κυκλοφορώντας το 6 συνθέσεων EP “Wasted”. Ομοίως και ο κιθαρίστας Satchel (Russ Parrish) ήταν μέλος των War & Peace, του πρώην μπασίστα των Dokken, του Jeff Pilson και της μπάντας Fight, που έφτιαξε ο Rob Halford. Εμφανίστηκε επίσης με τη μπάντα Electric Fence με μέλη των Racer X, τους Paul Gilbert και Jeff Martin. Διόλου άσχημα… Άρα δεν πρόκειται για πρωτάρηδες στη μουσική βιομηχανία και γιαυτό το “Balls Out” είναι μία εξαιρετική επιτομή hair metal συνθέσεων , με εξαιρετικά κιθαριστικά riffs , έξυπνους πλην όμως σεξιστικούς στίχους, μία δυναμική και ακριβέστατη rhythm section και πολύ ταιριαστά φωνητικά για το είδος, χωρίς βέβαια να απουσιάζουν οι πιασάρικες και ευκολομνημόνευτες μελωδίες. Φυσικά το πνεύμα των 80s είναι διάχυτο και οι φίλοι της περιόδου θα αναγνωρίσουν τις επιρροές από Mötley Crüe της περιόδου Dr. Feelgood ενώ σε άλλα σημεία θυμίζουν λίγο από Dokken. Ξεχώρισα το “It Won’t Suck Itself”, με την εμβληματική εικόνα της hair metal περιόδου, τον κιθαρίστα των Extreme, Nuno Bettencourt, σε ένα μελωδικότατο σόλο. Και φυσικά δε θα μπορούσε να λείψει μία μπαλάντα από την περίοδο που αναφέρονται έστω και παρωδιακά, το “Weenie Ride”, η κλασική “ελαφριά” συνοδεία πιάνου σύνθεση, που κλείνει την κυκλοφορία αυτή επάξια. Γενικά το άλμπουμ απευθύνεται για τους φίλους της περιόδου που γουστάρουν την all night party φάση και η μουσική των Steel Panther είναι η κατάλληλη για αυτούς. Όσο για τους υπόλοιπους είναι… ένα εξαιρετικής μουσικής ποιότητας δημιούργημα… Άλλωστε, ούτε και οι ίδιοι παίρνουν τον εαυτό τους και πολύ σοβαρά.
591 
