Μετά το “δημιουργικό διάλλειμα” πέντε ετών των Σουηδών Naglfar, το συμφωνικό black metal σχήμα επιστρέφει με το όχι-και-τόσο-συμφωνικό “Téras”. Το νέο τους album κινείται σε αρκετά χαλαρούς ρυθμούς τη στιγμή που οι δημιουργοί του δηλώνουν πως αποτελεί το νέο μουσικό τους ξεκίνημα.
Στα εννέα κομμάτια του “Téras” επικρατεί η φιλοσοφία της αναζήτησης της δύναμης, της επίκλησης του θανάτου και το συναίσθημα της μιζέριας και της κατάθλιψης. Υπάρχουν μελωδικά και συμφωνικά μέρη τα οποία, εκτός από περιορισμένα, είναι και πολύ “θολά” με το black παίξιμο των Naglfar να τα υπερκαλύπτει. Αυτό είναι άτυχο αφού όσα έχουν περιληφθεί στα κομμάτια φαίνεται να ταιριάζουν και σίγουρα θα κέρδιζαν μεγάλη μερίδα οπαδών αυτού του συνδυασμού.
Απ’ τη μέση του δίσκου κι ύστερα οι ταχύτητες ανεβαίνουν και η ατμόσφαιρα του “Téras” γίνεται σοβαρότερη και πιο ψυχρή. Συγκριτικά με πριν, τα πράγματα για τους Naglfar πηγαίνουν καλύτερα έτσι αφού ξεφεύγουν απ’ το να χαρακτηριστούν άλλο ένα “κολλημένο” black metal σχήμα χάρη στα γρήγορα και καθαρά riffs και τα καλύτερα φωνητικά. Αυτό ταυτόχρονα δεν σημαίνει και πως το νέο αυτό LP των Σουηδών μετατρέπεται σε δισκάρα.
Το “Téras” ίσως να καταλήξει στα αδιάφορα της συλλογής ορισμένων οπαδών του black ενώ θα αρέσει – και όχι ενθουσιάσει – άλλους. Η περίφημη “τρομερή επιστροφή” του group ίσως να μην είναι και τόσο τρομερή τελικά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η προσπάθεια πήγε χαμένη.
593 
