Όπως μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και από το τίτλο (III), οι Eths βρίσκονται στον τρίτο δίσκο της καριέρας του. Σε παραγωγή Fredrick Nordstrom, οι γάλλοι μας προσφέρουν δέκα (επιεικώς) μέτριες συνθέσεις, αλλά με διαυγή αποτέλεσμα ήχου.
Το ατού στο συγκρότημα – πέρα από την παραγωγή- είναι η τραγουδίστριά τους Candice, η οποία εκτός από τα καθαρά φωνητικά, μας ξεκαθαρίζει πως και τα brutal τα έχει εξίσου εύκολα, όμως δεν αρκεί μόνο αυτό, ακόμα και αν τους λύνει τα χέρια σε πρώτη φάση. Παρόλο που είναι φως φανάρι πως μπορούν να γράψουν πολύ καλύτερα τραγούδια από αυτά εδώ, αρέσκονται στην μετριότητα για κάποιο λόγο, με αποτέλεσμα μετά από μερικές ακροάσεις να γίνονται βαρετοί και το άλμπουμ να μαζεύει σκόνη στο ράφι με τα ξεχασμένα cd. Ουσιαστικά δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από αναμασημένη μουσική συναδέλφων τους, οι οποίοι το έχουν κάνει στο παρελθόν με πολύ καλύτερο τρόπο. Το ύφος τους για όσους ενδιαφέρονται, βρίσκεται στο πάντρεμα μεταξύ Messuggah, Evanescence και Lacuna Coil, χωρίς ίχνος διαφοροποίησης από τις προαναφερθείσες μπάντες. Επίσης για εκείνους που ψάχνουν το κάτι διαφορετικό, φρέσκο και νέο, ψάξτε αλλού γιατί δεν θα το βρείτε εδώ. Συνολικά το αποτέλεσμα κρίνεται κάτω του μετρίου, αφήνει όμως προσδοκίες για κάτι καλύτερο στο μέλλον καθώς μοιάζουν να το έχουν μουσικά, αλλά τους λείπει η έμπνευση ή το κάτι παραπάνω για να με πείσουν.
727 
