Το νέο Φιλανδικό black metal συγκρότημα The Iniquity Descent δείχνει ξεκάθαρα τον προορισμό του αλλά φαίνεται πως με το “The Human Apheresis” τράβηξαν για άλλο τοπίο.
Κατ’ αρχήν δεν θα ακούσετε avant garde, θα το διαβάσετε δίπλα απ’ το όνομα τους όμως όσες φορές ασχοληθείτε. Κατά δεύτερον, είναι λάθος η υπόθεση ότι black metal με hard rock επιρροές συμπεριλαμβάνει απαραίτητα death metal. Από την άλλη, το death metal με τα εκνευριστικού επιπέδου blackened φωνητικά δεν βγάζει αποτέλεσμα black metal όπως και να ‘χει. Καλό λοιπόν θα ήταν οι αγαπητοί The Iniquity Descent να ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τα των προωθήσεων τους γιατί μετά δεν θα φταίνε οι local ακροατές για μη υποστήριξη της Φιλανδικής σκηνής.
Μετά απ’ τις -ας πούμε- δύο εισαγωγές για το “The Human Apheresis” ας μιλήσουμε και για το τι ακριβώς έχουν κάνει αυτοί εδώ οι Φιλανδοί με το ντεμπούτο τους. Πολύ death metal με hard rock καταβολές και blackened death φωνητικά. Συνθέσεις πολύ λίγο πάνω του απλά καλού και κλασσικού, υλικό αρκετό και χορταστικό μα πέρα όλων με καλό εύρος στιγμών και διαφορετικών ήχων. Το μόνο κακό σ’ αυτό το τελευταίο είναι η ανικανότητα αλλαγής ύφους σε διαφορετικά κομμάτια που ίσως να απαιτούνταν. Όλα αυτά επικεντρωμένα γύρω από τον άξονα του –μεταξύ old school και μοντέρνου– death metal. Ο ογκώδης ήχος και οι βαριές κιθάρες συμπληρώνουν το album και καταλήγουν τον δίσκο σε ένα καλό αποτέλεσμα ντεμπούτου.
562 
